| Περίληψη: | Τα τελευταία χρόνια πολλοί ερευνητές της διδακτικής των μαθηματικών έχουν εστιάσει στον ρόλο της πολλαπλής επίλυσης προβλήματος (επίλυση προβλήματος με περισσότερους από έναν τρόπους) στην ανάπτυξη της μάθησης του αντικειμένου.
Δύο είδη πολλαπλής επίλυσης προβλήματος που μπορούν να ενταχθούν στη διδακτική πρακτική είναι καταρχήν αυτό με βάση το αποκαλούμενο “πρόβλημα πολλαπλών επιλύσεων” (“multiple solution task”) (Leikin et al., 2006) και δεύτερον αυτό με απαρχή το “πρόβλημα διασύνδεσης” (“interconnecting task”) (Kondratieva, 2011).
Η διπλωματική αυτή εργασία θα περιέχει μια κριτική παρουσίαση των ποιοτικών χαρακτηριστικών των δύο προαναφερθέντων ειδών προβλημάτων, στο πλαίσιο των βασικών προσεγγίσεων επίλυσης προβλήματος που ανέπτυξαν οι Schroeder & Lester (1989) και Mamona-Downs & Papadopoulos (2006), καθώς και τα αποτελέσματα μιας πρώτης διερευνητικής προσπάθειας εφαρμογής αυτής της διδακτικής πρακτικής, σε τρεις τάξεις μαθηματικών σε σχολεία των Πατρών.
Στην διπλωματική εργασία παρουσιάζονται ερευνητικά αποτελέσματα, αναφορικά με τις αιτίες της μη συστηματικής ένταξης της πολλαπλής επίλυσης προβλήματος στη διδακτική πρακτική. Επιπλέον, αναφέρονται συγκεκριμένες διδακτικές προσεγγίσεις για την πραγμάτωση της πολλαπλής επίλυσης προβλήματος στη διδασκαλία των μαθηματικών. Τέλος, σχολιάζονται κριτικά επιλεγμένες απαντήσεις συμμετεχόντων στην έρευνα, που αναδεικνύουν αφενός τα ποιοτικά χαρακτηριστικά της πολλαπλής επίλυσης προβλήματος, αφετέρου τον προσεκτικό σχεδιασμό που απαιτεί αυτή η πρωτοεμφανιζόμενη στην ελληνική βιβλιογραφία διδακτική πρακτική.
|
|---|
