| Περίληψη: | Την τελευταία δεκαετία έχει παρατηρηθεί μια σημαντική διάδοση των συστημάτων πλοήγησης οχημάτων. Τα συστήματα αυτά συνδυάζοντας τις δυνατότητες που προσφέρει η τεχνολογία και χρησιμοποιώντας τη γεωγραφική αναπαράσταση του οδικού δικτύου, την τρέχουσα θέση του οχήματος και συχνά πληροφορίες για την κίνηση προτείνουν στους οδηγούς τη διαδρομή που πρέπει να ακολουθήσουν για να φτάσουν πιο γρήγορα στον προορισμό τους.
Οι εφαρμογές πλοήγησης οχημάτων μπορούν να προσφέρουν τη δυνατότητα διαχείρισης της κυκλοφορίας με τέτοιο τρόπο που επιτρέπει την αύξηση της χωρητικότητας του οδικού δικτύου και επομένως τη μείωση της συμφόρησης, χωρίς να είναι απαραίτητη η υψηλού κόστους επέκταση της οδικής υποδομής. Σε αντίθεση με το βέλτιστο για το χρήστη μοντέλο που εφαρμόζεται στα κλασικά συστήματα πλοήγησης και που δεν παρέχει καμία εγγύηση βελτίωσης της κυκλοφοριακής κατάστασης, για το σκοπό αυτό έχει προταθεί το βέλτιστο για το σύστημα μοντέλο. Το μοντέλο προτείνει διαδρομές με στόχο τη βελτίωση της κυκλοφοριακής κατάστασης στο δίκτυο, αλλά η εφαρμογή του είναι μη ρεαλιστική καθώς οι προτεινόμενες διαδρομές μπορεί να είναι πολύ μακρύτερες από το αναμενόμενο.
Στην παρούσα διπλωματική εργασία μελετάται μια τρίτη προσέγγιση: ένας βέλτιστος για το σύστημα υπό περιορισμούς αλγόριθμος. Πρόκειται για ένα συνδυασμό των δύο μοντέλων πλοήγησης με σκοπό τη μείωση της συμφόρησης και ταυτόχρονα τη διατήρηση της δικαιοσύνης στην επιλογή των προτεινόμενων διαδρομών για τους οδηγούς. Αφού γίνει θεωρητική μελέτη του προβλήματος παρουσιάζεται η υλοποίηση ενός συστήματος πρότασης διαδρομών που χρησιμοποιεί το βέλτιστο για το σύστημα υπό περιορισμούς αλγόριθμο.
|
|---|
