Η παρουσία αργιλικών ορυκτών στην ρηξιγενή ζώνη της Αρκίτσας (Κεντρική Ελλάδα) και η σημασία τους στη ροή των ρευστών

• Κύριος συγγραφέας: Ρωμηού, Θεοδώρα
• Άλλοι συγγραφείς: Κοκκάλας, Σωτήρης
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2014
• Θέματα: Ρηξιγενείς ζώνες; Αργιλικά ορυκτά; Αρκίτσα; Fault zones; Clay minerals; 551.872

Η ύπαρξη αργιλικών ορυκτών εντός των ζωνών διάρρηξης επηρεάζει σημαντικά και ελέγχει τη μηχανική και σεισμική συμπεριφορά των ρηγμάτων. Ο σχηματισμός των μαλακών αργίλων σε πετρώματα ρηξιγενών ζωνών μπορεί να οδηγήσει σε εξασθένηση (fault zone weakening) της ζώνης διάρρηξης, καθώς και στην ανάπτυξη των ιστών μέσω αυθιγένεσης και μηχανικής περιστροφής, ενώ παράλληλα επηρεάζει τη διαπερατότητα της ζώνης διάρρηξης. Η παρουσία των αργιλικών ορυκτών σε πετρώματα ρηξιγενών ζωνών παίζει επίσης σπουδαίο ρόλο στην κυκλοφορία των ρευστών τόσο μέσα στον πυρήνα όσο και την ευρύτερη ζώνη διάρρηξης (damage zone). Στην παρούσα διπλωματική εργασία μελετήθηκε η ρηξιγενής ζώνη της Αρκίτσας, που αναπτύσσεται στο νότιο τμήμα του B. Ευβοϊκού κόλπου με γενική διεύθυνση ΑΒΑ-ΔΝΔ, με σκοπό να εξεταστεί αν η ρηξιγενής ζώνη αποτελεί δίαυλο ρευστής φάσης και να αναγνωριστούν τα πιθανά χαρακτηριστικά της κυκλοφορίας των ρευστών αυτών. Αντιπροσωπευτικά δείγματα πλούσια σε αργιλικό υλικό συλλέχθηκαν τόσο από τον πυρήνα του ρήγματος (fault core) όσο και από την ευρύτερη ζώνη διάρρηξης (fault damage zone). Τα δείγματα αναλύθηκαν με την χρήση περιθλασιμετρίας ακτίνων Χ, ηλεκτρονικής μικροσκοπίας σάρωσης και μικροανάλυσης. Στο κέντρο της ρηξιγενούς ζώνης αναγνωρίστηκαν αργιλικά ορυκτά όπως μοντμοριλλονίτης, κορρενσίτης και ιλλίτης καθώς και μικροκρυσταλλικός ασβεστίτης, δολομίτης, χαλαζίας, πλαγιόκλαστο και αλκαλικός άστριος. Η απουσία του κορρενσίτη από την ευρύτερη ζώνη διάρρηξης, ενός αργιλικού ορυκτού που συνήθως σχηματίζεται σε υδροθερμικές συνθήκες, υποδηλώνει ότι η κυκλοφορία των ρευστών περιορίστηκε κυρίως εντός και περιμετρικά του ρήγματος. Οι ορυκτολογικές παραγενέσεις στη ρηξιγενή ζώνη και κυρίως η παρουσία του κορρενσίτη, σε συνδυασμό με την απουσία του λομοντίτη, υποδεικνύουν συνθήκες υδροθερμικής εξαλλοίωσης σε ουδέτερο προς αλκαλικό περιβάλλον και σε θερμοκρασίες 100-150oC.