Σχεδιασμός και ανάπτυξη νέων συνθετικών αναλόγων του χ-κωνοπεπτιδίου MrIA

Η χ-κωνοτοξίνη MrIA, που απομονώθηκε από το δηλητήριο του θαλάσσιου σαλιγκαριού-κώνου Conus Marmoreus, είναι ένα 13-αμινοξέων πεπτίδιο (Asn1-Gly2-Val3-Cys4-Cys5-Gly6-Tyr7-Lys8–Leu9-Cys10-His11-HyP12-Cys13-OH) με δύο δισουλφιδικούς δεσμούς μοτίβου Cys1-Cys4 και Cys2-Cys3. Η κωνοτοξίνη αυτή στοχεύει ε...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Μερτζιάνη, Βασιλική
Άλλοι συγγραφείς: Μαγκαφά, Βασιλική
Μορφή: Thesis
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2014
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:http://hdl.handle.net/10889/7642
Περιγραφή
Περίληψη:Η χ-κωνοτοξίνη MrIA, που απομονώθηκε από το δηλητήριο του θαλάσσιου σαλιγκαριού-κώνου Conus Marmoreus, είναι ένα 13-αμινοξέων πεπτίδιο (Asn1-Gly2-Val3-Cys4-Cys5-Gly6-Tyr7-Lys8–Leu9-Cys10-His11-HyP12-Cys13-OH) με δύο δισουλφιδικούς δεσμούς μοτίβου Cys1-Cys4 και Cys2-Cys3. Η κωνοτοξίνη αυτή στοχεύει εκλεκτικά τον μεταφορέα την νορεπινεφρίνης (ΝΕΤ) και αποτελεί πιθανό φάρμακο ως αναλγητικό. Η φαρμακοφόρος ομάδα αποτελείται από τη γ-στροφή που σχηματίζεται από το βρόγχο μεταξύ των Cys στις θέσεις 5 και 10 και από τα ενδιάμεσα αμινοξέα αυτών. Το αμιδιωμένο C-τελικό παράγωγο στο οποίο έχει πραγματοποιηθεί αντικατάσταση της Asn1 με pGlu είναι σήμερα υποψήφιο φάρμακο κατά του νευροπαθητικού πόνου, με ονομασία Xen2174. Οι μελέτες που έχουν ασχοληθεί με τη Ν-τελική περιοχή του χ-MrIA έχουν δείξει πως η Val3, σε αντίθεση με τα δύο πρώτα αμινοξέα της αλληλουχίας, (Asn1, Gly2), παίζει σημαντικό δομικό ρόλο. Σκοπός της διατριβής αυτής είναι η σύγκριση συνθετικών μεθόδων παραλαβής του φυσικού πεπτιδίου χ-MrIA-ΝΗ2 καθώς και ο σχεδιασμός και η σύνθεση αναλόγων του με τροποποιήσεις στην Ν-τελική αλληλουχία. Επίσης συντέθηκε ένα ανάλογο με Ala στη θέση 6 και ένα ανάλογο στο οποίο οι Cys4 και Cys13 έχουν αντικατασταθεί από Glu4 και Lys13 αντίστοιχα Η σύνθεση των αναλόγων πραγματοποιήθηκε με την Fmoc/tBu μεθοδολογία επί στερεάς φάσεως, χρησιμοποιώντας ως στερεό υπόστρωμα την Sieber Amide ρητίνη ή την Rink Amide MBHA ρητίνη. Σαν αντιδραστήρια σύζευξης χρησιμοποιήθηκαν α) DIC/HOBt, β) TBTU/DIEA/HOBt, γ) ΗBTU/DIEA/HOBt, δ) HATU/DIEA. Η δημιουργία των δισουλφιδικών δεσμών έγινε σε δύο στάδια με οξείδωση με DMSO ή / και με οξείδωση με I2/AcOH Τα πειραματικά αποτελέσματα έδειξαν πως καλύτερες αποδόσεις και καθαρότερα προϊόντα επιτυγχάνονται όταν η επιμήκυνση της πεπτιδικής αλυσίδας γίνεται σε υπόστρωμα Sieber Amide, οι συζεύξεις των αμινοξέων με τη χρήση ουρονικών παραγώγων και η οξείδωση με τη μέθοδο I2/AcOH. Η δομή επιλεκτικών αναλόγων μελετήθηκε με πειράματα πυρηνικού μαγνητικού συντονισμού (NMR).