| Περίληψη: | Σκοπός: Η FEV1 αποτελεί μέτρο του βαθμού της απόφραξης των
αεραγωγών και γι’ αυτό το λόγο χρησιμοποιείται για τη σταδιοποίηση της ΧΑΠ και του άσθματος. Οι μηχανισμοί που εμπλέκονται και
προσδιορίζουν τη δυνατότητα ανοχής στην κόπωση αυτών των ασθενών
είναι πλέον πολύπλοκοι και δεν καθορίζονται μόνο από το βαθμό
απόφραξης των αεραγωγών .
Σκοπός της μελέτης ήταν η αξιολόγηση
1. Του βαθμού που ο λειτουργικός έλεγχος που προηγείται της
κόπωσης σχετίζεται με την ανοχή στην κόπωση
2. Της σχέσης που υπάρχει μεταξύ της ποιότητας ζωής και της ανοχής
στην κόπωση σε ασθενείς με αποφρακτική πνευμονοπάθεια
Υλικό-Μέθοδος: Μελετήθηκαν 163 ενήλικες (107 άνδρες, 56
γυναίκες), οι οποίοι παρακολουθούνται στο τακτικό Πνευμονολογικό
Ιατρείο της Πανεπιστημιακής Παθολογικής Κλινικής του Πανεπιστημίου
Πατρών. Στην μελέτη περιλήφθησαν 57 ασθενείς (44 άνδρες, 13 γυναίκες) με ΧΑΠ Επίσης περιλήφθησαν 29 ασθενείς με άσθμα (16 άνδρες, 13 γυναίκες). 77 (47 άνδρες, 30 γυναίκες) είχαν φυσιολογική σπιρομέτρηση και χρησιμοποιήθηκαν ως ομάδα ελέγχου. Όλοι οι ασθενείς πριν την έναρξη του λειτουργικού ελέγχου συμπλήρωσαν την ελληνική μετάφραση του ερωτηματολογίου για τις αναπνευστικές νόσους το St. George’s Respiratory Questionnaire και υπεβλήθησαν σε πλήρη λειτυργικό έλεγχο της αναπνοής.
Αποτελέσματα: Οι ασθενείς με ΧΑΠ και βαρύτητα νόσου σταδίου Ι
είχαν φυσιολογική ανταπόκριση στην άσκηση με φυσιολογική ικανότητα
για άσκηση, οι ασθενείς σταδίου ΙΙ είχαν μειωμένη ικανότητα κόπωσης
70%, ενώ οι ασθενείς σταδίου ΙΙΙ και ΙV είχαν πολλή μεγαλύτερη μείωση
της ικανότητας για άσκηση. Όσο αφορα τους ασθματικούς 28 από τους 29 ασθματικούς ασθενείς είχαν φυσιολογική VO2peak (109%) και είχαν
επαρκείς αναπνευστικές εφεδρείες (>43%), δείγμα ότι το αναπνευστικό
σύστημα γι’ αυτούς τους ασθενείς δεν αποτέλεσε περιοριστικό παράγοντα άσκησης.
Η ποιότητα ζωής των ασθενών με ΧΑΠ και ιδιαίτερα οι δραστηριότητες τους εξαρτώνται από τη μέγιστη ικανότητα για άσκηση και επομένως από τον περιορισμό των εκπνευστικών ροών όπως αυτές περιγράφονται από την FEF25-75, από τη βλάβη που υφίστανται οι μηχανικές ιδιότητες του πνεύμονα όπως αυτές περιγράφονται από τον MVV καθώς επίσης και από το δείκτη επιφανείας σώματος.
Συμπεράσματα: Με αρκετά σημαντική ακρίβεια είναι δυνατόν να
προβλεφθεί η μείωση της ικανότητας για άσκηση των ασθενών με ΧΑΠ
από τις τιμές του λειτουργικού ελέγχου που προηγείται της άσκησης, ενώ
και η ποιότητα ζωής των ασθενών με ΧΑΠ φαίνεται να επηρεάζεται από
λειτουργικές παραμέτρους που συμβάλουν στη μειωμένη αυτή ικανότητα
για άσκηση που εμφανίζουν οι ασθενείς με αποφρακτική πνευμονοπάθεια.
|
|---|
