| Περίληψη: | H παρούσα διδακτορική διατριβή σχεδιάστηκε με σκοπό τον έλεγχο του μέτρου της μείωσης της απασχόλησης στη γενική κυβέρνηση κατά τουλάχιστον 150.000 την περίοδο 2012 – 2016. Στόχος αυτής της διδακτορικής διατριβής είναι ο εντοπισμός και η αξιολόγηση των επιδράσεων του συγκεκριμένου μέτρου στην περιουσία του φορέα συνταξιοδότησης των δημοσίων υπαλλήλων, στα δημόσια οικονομικά μεσοπρόθεσμα, καθώς και, στην ύπαρξη και επιβίωση της κοινωνικής ασφάλισης μέσα σε ένα περιβάλλον οικονομικής ύφεσης, στην Ελλάδα.
Ο έλεγχος του μέτρου βασίστηκε στην εκπόνηση αναλογιστικής μελέτης η οποία είναι απόλυτα βασισμένη στους νόμους και στα επίσημα στοιχεία του κράτους με ημερομηνία υπολογισμού τον 12/2012. Για τις ανάγκες της δημιουργήθηκε ένα νέο αρχείο δεδομένων με περίπου 120.000 δημοσίους υπαλλήλους από την επεξεργασία δύο διαφορετικών βάσεων δεδομένων καθώς και τη κατάλληλη υπόθεση εργασίας.
Χρησιμοποιήθηκαν οι Ελβετικοί αναλογιστικοί πίνακες EVK 2000 σύμφωνα με τις κείμενες δημοσιοϋπαλληλικές διατάξεις συνταξιοδότησης σε συνάρτηση με τον αναλυτικό χάρτη υπηρετούντων δημοσίων υπαλλήλων στις 2.11.2012 και τεχνικό επιτόκιο 3,8% βάσει των αναμενόμενων αποδόσεων των αποθεματικών. Για την αποτίμηση επιλέχθηκε και χρησιμοποιήθηκε η μέθοδος της Προβεβλημένης Πιστούμενης Μονάδας (Projected Unit Credit Method, PUC) γνωστής και ως μέθοδος των δεδουλευμένων παροχών. Σύμφωνα με τη μέθοδο της Προβεβλημένης Πιστούμενης Μονάδας ο τρέχων μισθός του ασφαλισμένου προβάλλεται στην ημερομηνία συνταξιοδότησης του. Για τον έλεγχο της σχέσης δημοσιονομικής πολιτικής και ανάπτυξης χρησιμοποιήθηκε ο δημοσιονομικός πολλαπλασιαστής 2,35 και ποσοστό εσόδων της γενικής κυβέρνησης σαν ποσοστό του Α.Ε.Π το 44,7% σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή για το 2012.
Με βάση τις παραδοχές που αναφέρθηκαν, το αποτέλεσμα της αναλογιστικής μελέτης απέδειξε ότι οι επιπτώσεις της μείωσης της απασχόλησης στη γενική κυβέρνηση, εντοπίζονται κυρίως στο ΑΕΠ - δημόσια έσοδα, στην ανεργία – απολύσεις, και στη Κοινωνική Ασφάλιση. Πιο ειδικά, το μέτρο θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη βιωσιμότητά Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλιση λόγω της ιδιαίτερα μεγάλης μείωσης των εσόδων τους από ασφαλιστικές εισφορές και από την αύξηση κατά 1,1% του δείκτη ανεργίας με αντίκρισμα την ελάφρυνση των εξόδων του Κρατικού Προϋπολογισμού.
Το οικονομικό αποτέλεσμα είναι ότι ελαφρύνει μεν τις δημόσιες δαπάνες κατά 6.337,6 εκ. € με πρόσθετη όμως επιβάρυνση του ΑΕΠ με ποσό της τάξεως των -13.619,2 εκ. €. Αυτό το αποτέλεσμα μπορεί να μεταφραστεί και σε μία σημαντική μείωση των άμεσων εσόδων του Κράτους, χωρίς να υπολογίσουμε τυχόν άλλες επιπτώσεις, για παράδειγμα στην υγεία, στην ανεργία κ.ά.
Το τελικό οικονομικό αποτέλεσμα του μέτρου ως κρατικό έσοδο είναι της τάξεως των 249,8 εκ. € το οποίο δεν είναι δυνατόν να αντισταθμίσει το κοινωνικοοικονομικό κόστος της ανεργίας/απόλυσης σε περιβάλλον ύφεσης και ανεργίας με ταυτόχρονο άμεσο κίνδυνο της βιωσιμότητας Οργανισμών Κοινωνικής Ασφάλισης.
Από τη μελέτη αποδεικνύεται ότι, το μέτρο υλοποιείται χωρίς τον απαραίτητο σχεδιασμό για το αναμενόμενο αποτέλεσμα στο ΑΕΠ, στα δημόσια έσοδα, στην ανεργία μέσω των απολύσεων, στη Κοινωνική Ασφάλιση. Ακόμα τα μέτρα αυτά βρίσκονται σε ευθεία αντίθεση με τις προτάσεις του ΔΝΤ και του ΟΟΣΑ για την οικονομία και τις συντάξεις.
|
|---|
