Μελέτη της επίδρασης των ουραιμικών τοξινών στην δυσλειτουργία του ενδοθηλίου

• Κύριος συγγραφέας: Ζαφειρόπουλου, Καλλιόπη
• Άλλοι συγγραφείς: Κατσώρης, Παναγιώτης
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2008
• Θέματα: Ενδοθηλιακή δυσλειτουργία; Ουραιμία; Endothelial dysfunction; Uremia; 611.018 7

Στην χρόνια νεφρική ανεπάρκεια, η μειωμένη διήθηση του πλάσματος οδηγεί στην αυξημένη συγκέντρωση τοξινών στο αίμα. Αυτό προκαλεί δυσλειτουργία του ενδοθηλίου, η οποία περιλαμβάνει την φλεγμονή, την αθηροσκλήρωση και τελικά την υπέρταση. Στο πλαίσιο της μελέτης της δράσης των μη διηθούμενων τοξινών, χρησιμοποιήθηκε ορός ασθενών πριν και μετά την αιμοκάθαρση. Ως in vitro σύστημα μελέτης, χρησιμοποιήθηκε πρωτογενής καλλιέργεια ενδοθηλιακών κυττάρων από ομφάλια φλέβα ανθρώπου (HUVEC) και ελέγχθηκε η επίδραση ορού πριν και μετά την αιμοκάθαρση, στον πολλαπλασιασμό, την απόπτωση, την μετανάστευση και την «επούλωση πληγών» των κυττάρων αυτών. Επίσης, μελετήθηκε η έκφραση των μεταλλοπρωτεϊνασών MMP-2 και MMP-9 και των αναστολέων τους TIMP-1 και 2 σε επίπεδο mRNA και πρωτεΐνης καθώς και η έκφραση του κολλαγόνου IV και της ελαστίνης. Χρόνο- και δοσο-εξαρτώμενα πειράματα έδειξαν ότι ο μετά-ορός, σε σχέση με τον προ-ορό, επάγει τον πολλαπλασιασμό, την μετανάστευση και την διαδικασία της «επούλωσης πληγών» των ενδοθηλιακών κυττάρων με στατιστικά σημαντικό τρόπο, ενώ βρέθηκε να μειώνει την απόπτωση. Επίσης βρέθηκε ότι ο προ- ορός, σε σχέση με τον μετά- ορό, επάγει με στατιστικά σημαντικό τρόπο, την έκφραση και ενεργότητα των MMP-2 και MMP-9, ενώ καταστέλλει την έκφραση καθώς και τα επίπεδα των αναστολέων TIMP-1 και TIMP-2. Τέλος καταστέλλει την έκφραση των βασικών συστατικών της εξωκυττάριας ύλης, του κολλαγόνου IV και της ελαστίνης. Συμπερασματικά, ο ορός πριν την αιμοκάθαρση φαίνεται να συμμετέχει στην δυσλειτουργία του ενδοθηλίου, καταστέλλοντας τον πολλαπλασιασμό και την μετανάστευση και επάγοντας ταυτόχρονα την απόπτωση των ενδοθηλιακών κυττάρων. Παράλληλα ο προ-ορός καταστρέφει την εξωκυττάρια ύλη των ενδοθηλιακών κυττάρων επάγοντας τις MMP-2 και -9, καταστέλλοντας τους αναστολείς τους TIMP-1 και -2 και μειώνοντας ταυτόχρονα την έκφραση του κολλαγόνου IV και της ελαστίνης.