| Περίληψη: | Στόχος της παρούσας διδακτορικής διατριβής είναι ο σχεδιασμός και η υλοποίηση ενός ηλεκτρονικού εύχρηστου εργαλείου (γραμματικού διορθωτή) που θα προβαίνει στη μορφολογική και συντακτική ανάλυση φράσεων, προτάσεων και λέξεων με σκοπό τη διόρθωση γραμματικών και υφολογικών λαθών. Βάση για την αντιμετώπιση όλων αυτών των ζητημάτων συνιστούν οι ρυθμίσεις της Γραμματικής (αναπροσαρμογή της Μικρής Νεοελληνικής Γραμματικής του Μανόλη Τριανταφυλλίδη), η οποία αποτελεί την επίσημη, από το 1976, γραμματική κωδικοποίηση της νεοελληνικής γλώσσας. (Κατά την εκπόνηση της διατριβής δεν έχουν ληφθεί υπόψη οι -ελάχιστες- διαφορές της νέας σχολικής γραμματικής Ε΄ και Στ΄ Δημοτικού).
Με δεδομένη την απουσία ενός τέτοιου εργαλείου για τα ελληνικά, η ανάπτυξη του προϊόντος θα βασίζεται καταρχήν στη λεπτομερή καταγραφή, ανάλυση και τυποποίηση των λαθών του γραπτού λόγου και στη συνέχεια στην επιλογή του λογισμικού εκείνου που θα περιγράφει φορμαλιστικά τα γραμματικά λάθη. Η διατριβή παρουσιάζει στατιστικά στοιχεία που αφορούν τη σχέση των λαθών με το φύλο ή με το κειμενικό είδος των κειμένων στα οποία και συναντούνται όπως επίσης και την αναγνώρισή τους από μαθητές.
Στην παρούσα έρευνα παρουσιάζεται ο φορμαλισμός υλοποίησης που χρησιμοποιήθηκε (Mnemosyne) και παρουσιάζονται οι ιδιαιτερότητες της ελληνικής γλώσσας που δυσχεραίνουν την υπολογιστική επεξεργασία της. Ο φορμαλισμός αυτός έχει ήδη χρησιμοποιηθεί για αναγνώριση πολυλεκτικών όρων καθώς και για την υλοποίηση ηλεκτρονικών εργαλείων (γραμματικών) με στόχο την αυτόματη εξαγωγή πληροφορίας. Με αυτό τον τρόπο όλοι οι χρήστες της γλώσσας (και όχι μόνο αυτοί που έχουν την ελληνική ως μητρική γλώσσα) μπορούν να κατανοήσουν καλύτερα όχι μόνον τη λειτουργία των διαφόρων μερών του συστήματος της γλώσσας αλλά και τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν οι μηχανισμοί λειτουργίας του γλωσσικού συστήματος κατά τη γλωσσική ανάλυση .
14
Οι βασικές περιοχές γραμματικών λαθών όπου θα παρεμβαίνει ο γραμματικός διορθωτής θα είναι:
1) θέματα τονισμού και στίξης,
2) τελικό -ν,
3) υφολογικά ζητήματα (ρηματικοί τύποι σε περιπτώσεις διπλοτυπίας, κλιτικοί τύποι),
4) ζητήματα καθιερωμένης γραφής λέξεων ή φράσεων της νέας ελληνικής γλώσσας (στερεότυπες φράσεις, λόγιοι τύποι),
5) ζητήματα κλίσης (λανθασμένοι κλιτικοί τύποι ονομάτων ή ρημάτων είτε λόγω άγνοιας είτε λόγω σύγχυσης),
6) ζητήματα λεξιλογίου (περιπτώσεις εννοιολογικής σύγχυσης, ελληνικές αποδόσεις ξένων λέξεων, πλεονασμός, χρήση εσφαλμένης φράσης ή λέξης),
7) ζητήματα ορθογραφικής σύγχυσης (ομόηχες λέξεις),
8) ζητήματα συμφωνίας (θέματα ασυμφωνίας στοιχείων της ονοματικής ή της ρηματικής φράσης),
9) ζητήματα σύνταξης (σύνταξη ρημάτων) και
10) περιπτώσεις λαθών που απαιτούν πιο εξειδικευμένη διαχείριση ορθογραφικής διόρθωσης.
Βάση για την υλοποίηση του λεξικού αποτελεί το ηλεκτρονικό μορφολογικό λεξικό Neurolingo Lexicon1, ένα λεξικό χτισμένο σε ένα μοντέλο 5 επιπέδων με τουλάχιστον 90.000 λήμματα που παράγουν 1.200.000 κλιτικούς τύπους. Οι τύποι αυτοί φέρουν πληροφορία: α) ορθογραφική (ορθή γραφή του κλιτικού τύπου), β) μορφηματική (το είδος των μορφημάτων: πρόθημα, θέμα, επίθημα, κατάληξη, που απαρτίζουν τον κλιτικό τύπο), γ) μορφοσυντακτική (μέρος του λόγου, γένος, πτώση, πρόσωπο κτλ.), δ) υφολογική (τα υφολογικά χαρακτηριστικά του τύπου: προφορικό, λόγιο κτλ.) και ε) ορολογική (επιπλέον πληροφορία για το αν ο τύπος αποτελεί μέρος ειδικού λεξιλογίου). Το λεξικό αυτό αποτελεί και τον θεμέλιο λίθο για την υποστήριξη του γραμματικού διορθωτή (Grammar Checker). Η αξία και ο ρόλος του μορφολογικού λεξικού για την υποστήριξη ενός γραμματικού
διορθωτή είναι αυτονόητη, καθώς η μορφολογία είναι το πρώτο επίπεδο γλώσσας που εξετάζεται και το συντακτικό επίπεδο βασίζεται και εξαρτάται από τη μορφολογία των λέξεων.
Μείζον πρόβλημα αποτέλεσε η λεξική ασάφεια, προϊόν της πλούσιας μορφολογίας της ελληνικής γλώσσας. Με δεδομένο αυτό το πρόβλημα σχεδιάστηκε ο σχολιαστής (tagger) με αμιγώς γλωσσολογικά κριτήρια για τις περιπτώσεις εκείνες όπου η λεξική ασάφεια αποτελούσε εμπόδιο στην αποτύπωση λαθών στη χρήση της ελληνικής γλώσσας.
Στον γραμματικό διορθωτή δόθηκαν προς διόρθωση κείμενα που είχαν διορθωθεί από άνθρωπο. Σε ένα πολύ μεγάλο ποσοστό ο διορθωτής προσεγγίζει τη διόρθωση του ανθρώπου με μόνη διαφοροποίηση εκείνα τα λάθη που αφορούν τη συνοχή του κειμένου και κατ’ επέκταση όλα τα νοηματικά λάθη.
|
|---|
