| Summary: | Η κατανόηση των μοριακών μηχανισμών που διέπουν την εξέλιξη του καρκίνου του παχέος εντέρου έχει μεγάλη σημασία, δεδομένου ότι η μετάσταση είναι η κύρια αιτία νοσηρότητας και θνητότητας στον καρκίνου του παχέος εντέρου. Η απώλεια των κυτταρικών συνδέσεων και η απόκτηση μεσεγχυματικών ιδιοτήτων, όπως η αυξημένη κινητικότητα προσδίδει στα καρκινικά κύτταρα την ικανότητα να εισβάλλουν και να δίνουν απομακρυσμένες μεταστάσεις. Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή ως επιθήλιο μεσεγχυματική μετάβαση (ΕΜΤ). Μια θεμελιώδης διαδικασία για την EMT είναι η αναδιοργάνωση του κυτταροσκελετού της ακτίνης .
Τα καρκινικά κύτταρα χρησιμοποιούν εξειδικευμένες προεξοχές της μεμβράνης όπως invadopodia για να μεταναστεύσουν και να εισβάλουν στο στρώμα του όγκου. Ο σχηματισμός αυτών των δομών απαραίτητων για την εισβολή των κυττάρων ρυθμίζεται από τον πολυμερισμό της ακτίνης. Ο πολυμερισμός των νηματίων ακτίνης προς την κατεύθυνση της κίνησης ξεκινά με την δημιουργία ελεύθερων αγκαθωτών άκρων είτε με κοπή προϋπαρχόντων νηματίων ακτίνης ή με de nονο πυρήνωση. Οι LIM κινάσες, δηλαδή η LIMK1 και LIMK2, έχουν ένα ουσιαστικό ρόλο στον κύκλο εργασιών των νηματίων ακτίνης, ρυθμίζοντας αρνητικά με φωσφορυλίωση στη Ser 9, την οικογένεια πρωτεϊνών κοφιλίνη / ADF. Η οικογένεια WASP αποτελείται από δύο κύριες κατηγορίες των πρωτεϊνών – τις WASP και SCAR/WAVEs Οι πρωτεΐνες WASP ανήκουν στους παράγοντες που επάγουν την έναρξη του πολυμερισμού της ακτίνης-NPFs τύπου Ι ενεργοποιώντας το σύμπλοκο Arp2/3.
Ο σκοπός της μελέτης είναι να εξετάσουμε τον ρόλο της LIMK1, LIMK2και Ν-WASP, σημαντικών ρυθμιστών των νημάτων ακτίνης, στην εξέλιξη και προαγωγή του καρκίνου του παχέος εντέρου στον άνθρωπο (CRC).
Οι LIMK1, LIMK2 και Ν-WASP εκφράστηκαν σε 88/101 (87,1%), 92/101 (91,1%), και 99/101 (98%) των περιπτώσεων CRC αντίστοιχα και η ανοσοϊστοχημική έκφραση (βαθμολογία IR) ήταν σημαντικά υψηλότερα σε καρκινώματα σε σύγκριση με παρακείμενο μη-νεοπλασματικό επιθήλιο (p <0,001) και τα αδενώματα (p <0,001). Η ανοσοαντιδραστικότητα όλων των ρυθμιστικών της ακτίνης στα καρκινικά κύτταρα ήταν κυρίως κυτταροπλασματική, ενώ πυρηνική χρώση παρατηρήθηκε για τη LIMK1 σε 18/101 (17,8%) και για το Ν-WASP σε 21/101 (20,8%) περιπτώσεις. Η ανοσοαντιδραστικότητα για όλες τις πρωτεΐνες ήταν υψηλότερη στο διηθητικό μέτωπο των όγκων. Η ανοσοιστοχημική έκφραση της LIMK1, LIMK2 και Ν-WASP ήταν σημαντικά υψηλότερη στα διηθητικά σε σύγκριση με τα ενδοβλεννογόνια καρκινώματα και συσχετίστηκε σημαντικά με το βάθος διήθησης, τις λεμφαδενικές μεταστάσεις και το στάδιο της νόσου.
Επίσης συσχετίσαμε την έκφραση της LIMK1, LIMK2 και Ν-WASP με ανοσοιστοχημικά αποτελέσματα από προηγούμενες μελέτες στο ίδιο ιστολογικό υλικό, για την ILK, α- και β-Parvin, ρ-ΑΚΤ (Ser473), β-κατενίνη και Ε-κατχερίνη. Η ανοσοϊστοχημική έκφραση της LIMK1, LIMK2 και Ν-WASP συσχετίστηκαν σημαντικά με την πρωτεϊνική υπερέκφραση της ILK, α-Parvin, β-Parvin, ρ-ΑΚΤ, την πυρηνική συσσώρευση της β-κατενίνης και την προς τα κάτω ρύθμιση της Ε-καδερίνης, τα οποία είναι γνωστό ότι εμπλέκονται στην εξέλιξη του καρκίνου του παχέος εντέρου στον άνθρωπο και την EMT.
Συμπερασματικά, η υπερέκφραση των ρυθμιστών της F-ακτίνης στον καρκίνο του παχέος εντέρου στον άνθρωπο σχετίστηκε in vivo με νεοπλάσματα με επιθετικό, μεταστατικό φαινότυπο καθώς και με μηχανισμούς που επάγουν επιθήλιο-μεσεγχυματική μετατροπή (ΕΜΤ).
|
|---|
