Το “Δίλημμα του φυλακισμένου” ως επαναλαμβανόμενο παίγνιο : μέτρα απόδοσης και στρατηγικές περιορισμένης μνήμης

• Κύριος συγγραφέας: Θεμιστοκλής Μελισσουργός
• Άλλοι συγγραφείς: Παύλος Σπυράκης
• Μορφή: Working Paper
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2016
• Θέματα: θεωρία παιγνίων, αγνή, μικτή, ισορροπία, Nash, επαναλαμβανόμενο, παίγνιο, εξελικτική θεωρία παιγνίων, δίλημμα του φυλακισμένου; game theory, pure, mixed, equilibrium, Nash, iterated, repeated, game, evolutionary game theory, prisoner's dilemma, prisoners' dilemma; 519.3

Στη γενική περίπτωση, ένα πρόβλημα επιλογών έχει ένα σκοπό που πρέπει να πραγματοποιηθεί και ένα σύνολο εναλλακτικών επιλογών με τις οποίες θα τον επιτύχει. Η θεωρία αποφάσεων εξετάζει τέτοια προβλήματα βελτιστοποίησης λαμβάνοντας υπόψιν δεδομένα του περιβάλλοντος. Η θεωρία παιγνίων εξετάζει προβλήματα βελτιστοποίησης στα οποία οντότητες αλληλεπιδρούν, λαμβάνοντας υπόψιν όχι μόνο τους κανόνες που θέτει το περιβάλλον, αλλά και κάποιες ιδιότητες των οντοτήτων, όπως την κοινή γνώση. Λόγω των αφαιρετικών ορισμών της, η θεωρία παιγνίων χρησιμοποιείται για τη μοντελοποίηση ποικίλων καταστάσεων αλληλεπίδρασης οντοτήτων, παρέχοντας ένα κατάλληλο πλαίσιο ακόμα και για τη μελέτη της βιολογικής εξέλιξης. Τις οντότητες της εξελικτικής θεωρίας παιγνίων αποτελούν οι δυνάμεις της εξέλιξης, έχοντας γονιδιακούς τύπους ως στρατηγικές που αντιμάχονται χρησιμοποιώντας πληθυσμούς σε βάθος χρόνου, με τους κανόνες που θέτει η Φυσική Επιλογή. Ένα από τα αντιπροσωπευτικά παίγνια που μοντελοποιούν αυτή τη διαδικασία είναι το “Άπειρα Επαναλαμβανόμενο Δίλημμα του Φυλακισμένου”. Στην παρούσα εργασία βρίσκουμε τις στρατηγικές στις οποίες, σε αντίθεση με το απλό “Δίλημμα του Φυλακισμένου”, μια άπειρα επαναλαμβανόμενη μορφή του μπορεί να εγκαθιδρύσει τη σταθερή συνεργασία μεταξύ των οντοτήτων, φαινόμενο που παρατηρείται συχνά στη φύση. Ακόμη, βρίσκουμε το μέγιστο όφελος που μπορεί να αποσπαστεί από το παίγνιο, ενώ μελετάμε διάφορα κριτήρια προτίμησης στρατηγικών των οντοτήτων, αποδεικνύοντας με αντιπαράδειγμα τη μη ισοδυναμία δύο βασικών, φαινομενικά ισοδύναμων κριτηρίων.