Χρήση φαρμάκων σε ασθενείς διαφόρων ηλικιακών ομάδων που υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία ως εξωτερικοί ασθενείς
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της πλειοψηφίας των ασθενειών συνίσταται στη λήψη φαρμακευτικής αγωγής. Με το πέρας της ηλικίας, αυξάνονται κατά κανόνα, τα νοσήματα από τα οποία πάσχει το άτομο. Ως επακόλουθο, πληθαίνουν τα φάρμακα που λαμβάνει για τη ρύθμιση των συγκεκριμένων ασθενειών. Η πολυφαρμακία,...
Κύριος συγγραφέας: | |
---|---|
Άλλοι συγγραφείς: | |
Μορφή: | Thesis |
Γλώσσα: | Greek |
Έκδοση: |
2016
|
Θέματα: | |
Διαθέσιμο Online: | http://hdl.handle.net/10889/9105 |
id |
nemertes-10889-9105 |
---|---|
record_format |
dspace |
institution |
UPatras |
collection |
Nemertes |
language |
Greek |
topic |
Γήρας Γηριατρικοί ασθενείς Πολυφαρμακία Αλληλεπιδράσεις φαρμάκων Μεταβολισμός Old age Geriatric patients Polypharmacy Drug interactions Metabolism 615.1 |
spellingShingle |
Γήρας Γηριατρικοί ασθενείς Πολυφαρμακία Αλληλεπιδράσεις φαρμάκων Μεταβολισμός Old age Geriatric patients Polypharmacy Drug interactions Metabolism 615.1 Παπαχριστοφόρου, Παναγιώτα Χρήση φαρμάκων σε ασθενείς διαφόρων ηλικιακών ομάδων που υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία ως εξωτερικοί ασθενείς |
description |
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της πλειοψηφίας των ασθενειών συνίσταται στη λήψη φαρμακευτικής αγωγής. Με το πέρας της ηλικίας, αυξάνονται κατά κανόνα, τα νοσήματα από τα οποία πάσχει το άτομο. Ως επακόλουθο, πληθαίνουν τα φάρμακα που λαμβάνει για τη ρύθμιση των συγκεκριμένων ασθενειών. Η πολυφαρμακία, που σύμφωνα με τους περισσότερους ορισμούς περιγράφει την ταυτόχρονη λήψη πέντε και άνω φαρμακευτικών σκευασμάτων, αποτελεί ένα σοβαρότατο πρόβλημα στην κλινική πρακτική καθώς ενέχει σημαντικούς κινδύνους για την υγεία των ασθενών. Επιπλέον, η λήψη ενός μεγάλου αριθμού φαρμακευτικών σκευασμάτων, αυξάνει την πιθανότητα εκδήλωσης αλληλεπιδράσεων ανάμεσα στα φάρμακα, αν δε λάβει χώρα ο σωστός συνδυασμός τους. Στην παρούσα εργασία, μελετάται η φαρμακευτική αγωγή ασθενών διάφορων ηλικιακών ομάδων που ακτινοβολούνται ως εξωτερικοί ογκολογικοί ασθενείς. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην εκτίμηση της συχνότητας της πολυφαρμακίας και στις πιθανές αλληλεπιδράσεις, οι οποίες μπορεί να λάβουν χώρα ανάμεσα στα φάρμακα. Μελετάται, επίσης, ο εντοπισμός ομάδων ασθενών, ανάλογα με την ηλικία, που είναι πιο ευάλωτες στην πολυφαρμακία και στην εμφάνιση αλληλεπιδράσεων.
Όσον αφορά στην πολυφαρμακία, καταγράφηκε ποσοστό 25,34% του συνόλου των ασθενών που λαμβάνει τουλάχιστον πέντε φαρμακευτικά σκευάσματα. Αν πραγματοποιηθεί διάκριση της ηλικιακής ομάδας, το ποσοστό αυξάνεται σε 36,36% για τους γηριατρικούς ασθενείς, ενώ μειώνεται σε 16,25% για ασθενείς ηλικίας μικρότερης των 70 ετών. Συμπερασματικά, φαίνεται ότι η πολυφαρμακία είναι ένα φαινόμενο που αφορά περισσότερο τους ηλικιωμένους ασθενείς.
Έπειτα, ο έλεγχος της φαρμακευτικής αγωγής ασθενών, οι οποίοι λαμβάνουν τουλάχιστον δυο φαρμακευτικά σκευάσματα, οπότε είναι υπαρκτή η πιθανότητα αλληλεπίδρασης μεταξύ των δραστικών ουσιών, οδήγησε στη διαπίστωση ότι υπάρχει κίνδυνος εμφάνισης, κατά μέσο όρο, 3,4 αλληλεπιδράσεων. Ο αριθμός αυξάνεται σε 4,5 αλληλεπιδράσεις κατά μέσο όρο, αν αναφερθούμε μόνο στην ηλικιακή ομάδα των γηριατρικών ασθενών και μειώνεται σε 2,2 αλληλεπιδράσεις για την ομάδα των ασθενών με ηλικία μικρότερη των 70 ετών.
Τέλος, οι πιθανές αλληλεπιδράσεις, που καταγράφηκαν από τους πιο συχνούς συνδυασμούς φαρμάκων, αφορά φάρμακα του καρδιαγγειακού συστήματος (αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης ΙΙ, β αναστολείς) μαζί με φάρμακα του ενδοκρινικού συστήματος (αντιδιαβητικοί παράγοντες όπως μετφορμίνη, ινσουλίνη). Επίσης, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα αλληλεπιδρούν με όλες τις κατηγορίες φαρμάκων του καρδιαγγειακού συστήματος (αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης ΙΙ, β αναστολείς, παράγωγα διυδροπυριδόνης, ανταγωνιστές υποδοχέων αγγειοτενσίνης ΙΙ, διουρητικά). Συχνή είναι και η αλληλεπίδραση φαρμάκων για δυο διαφορετικές παθήσεις του ενδοκρινικού συστήματος, όπως αντιδιαβητικοί παράγοντες (μετφορμίνη, ινσουλίνη) με κορτικοστεροειδή (κορτιζόνη, μεθυλπρεδνιζολόνη, φλουτικαζόνη), καθώς και η αλληλεπίδραση μεταξύ πραζολών με διουρητικά και πραζολών με στατίνες. |
author2 |
Παπαδημητρίου, Ευαγγελία |
author_facet |
Παπαδημητρίου, Ευαγγελία Παπαχριστοφόρου, Παναγιώτα |
format |
Thesis |
author |
Παπαχριστοφόρου, Παναγιώτα |
author_sort |
Παπαχριστοφόρου, Παναγιώτα |
title |
Χρήση φαρμάκων σε ασθενείς διαφόρων ηλικιακών ομάδων που υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία ως εξωτερικοί ασθενείς |
title_short |
Χρήση φαρμάκων σε ασθενείς διαφόρων ηλικιακών ομάδων που υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία ως εξωτερικοί ασθενείς |
title_full |
Χρήση φαρμάκων σε ασθενείς διαφόρων ηλικιακών ομάδων που υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία ως εξωτερικοί ασθενείς |
title_fullStr |
Χρήση φαρμάκων σε ασθενείς διαφόρων ηλικιακών ομάδων που υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία ως εξωτερικοί ασθενείς |
title_full_unstemmed |
Χρήση φαρμάκων σε ασθενείς διαφόρων ηλικιακών ομάδων που υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία ως εξωτερικοί ασθενείς |
title_sort |
χρήση φαρμάκων σε ασθενείς διαφόρων ηλικιακών ομάδων που υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία ως εξωτερικοί ασθενείς |
publishDate |
2016 |
url |
http://hdl.handle.net/10889/9105 |
work_keys_str_mv |
AT papachristophoroupanagiōta chrēsēpharmakōnseastheneisdiaphorōnēlikiakōnomadōnpouypoballontaiseaktinotherapeiaōsexōterikoiastheneis AT papachristophoroupanagiōta druguseinpatientsofvariousageswhoareradiatedasoutdoorpatients |
_version_ |
1771297167982460928 |
spelling |
nemertes-10889-91052022-09-05T06:57:10Z Χρήση φαρμάκων σε ασθενείς διαφόρων ηλικιακών ομάδων που υποβάλλονται σε ακτινοθεραπεία ως εξωτερικοί ασθενείς Drug use in patients of various ages who are radiated as outdoor patients Παπαχριστοφόρου, Παναγιώτα Παπαδημητρίου, Ευαγγελία Καρδαμάκης, Δημήτριος Κούτρας, Άγγελος Papachristoforou, Panagiota Γήρας Γηριατρικοί ασθενείς Πολυφαρμακία Αλληλεπιδράσεις φαρμάκων Μεταβολισμός Old age Geriatric patients Polypharmacy Drug interactions Metabolism 615.1 Η θεραπευτική αντιμετώπιση της πλειοψηφίας των ασθενειών συνίσταται στη λήψη φαρμακευτικής αγωγής. Με το πέρας της ηλικίας, αυξάνονται κατά κανόνα, τα νοσήματα από τα οποία πάσχει το άτομο. Ως επακόλουθο, πληθαίνουν τα φάρμακα που λαμβάνει για τη ρύθμιση των συγκεκριμένων ασθενειών. Η πολυφαρμακία, που σύμφωνα με τους περισσότερους ορισμούς περιγράφει την ταυτόχρονη λήψη πέντε και άνω φαρμακευτικών σκευασμάτων, αποτελεί ένα σοβαρότατο πρόβλημα στην κλινική πρακτική καθώς ενέχει σημαντικούς κινδύνους για την υγεία των ασθενών. Επιπλέον, η λήψη ενός μεγάλου αριθμού φαρμακευτικών σκευασμάτων, αυξάνει την πιθανότητα εκδήλωσης αλληλεπιδράσεων ανάμεσα στα φάρμακα, αν δε λάβει χώρα ο σωστός συνδυασμός τους. Στην παρούσα εργασία, μελετάται η φαρμακευτική αγωγή ασθενών διάφορων ηλικιακών ομάδων που ακτινοβολούνται ως εξωτερικοί ογκολογικοί ασθενείς. Ιδιαίτερη έμφαση δίνεται στην εκτίμηση της συχνότητας της πολυφαρμακίας και στις πιθανές αλληλεπιδράσεις, οι οποίες μπορεί να λάβουν χώρα ανάμεσα στα φάρμακα. Μελετάται, επίσης, ο εντοπισμός ομάδων ασθενών, ανάλογα με την ηλικία, που είναι πιο ευάλωτες στην πολυφαρμακία και στην εμφάνιση αλληλεπιδράσεων. Όσον αφορά στην πολυφαρμακία, καταγράφηκε ποσοστό 25,34% του συνόλου των ασθενών που λαμβάνει τουλάχιστον πέντε φαρμακευτικά σκευάσματα. Αν πραγματοποιηθεί διάκριση της ηλικιακής ομάδας, το ποσοστό αυξάνεται σε 36,36% για τους γηριατρικούς ασθενείς, ενώ μειώνεται σε 16,25% για ασθενείς ηλικίας μικρότερης των 70 ετών. Συμπερασματικά, φαίνεται ότι η πολυφαρμακία είναι ένα φαινόμενο που αφορά περισσότερο τους ηλικιωμένους ασθενείς. Έπειτα, ο έλεγχος της φαρμακευτικής αγωγής ασθενών, οι οποίοι λαμβάνουν τουλάχιστον δυο φαρμακευτικά σκευάσματα, οπότε είναι υπαρκτή η πιθανότητα αλληλεπίδρασης μεταξύ των δραστικών ουσιών, οδήγησε στη διαπίστωση ότι υπάρχει κίνδυνος εμφάνισης, κατά μέσο όρο, 3,4 αλληλεπιδράσεων. Ο αριθμός αυξάνεται σε 4,5 αλληλεπιδράσεις κατά μέσο όρο, αν αναφερθούμε μόνο στην ηλικιακή ομάδα των γηριατρικών ασθενών και μειώνεται σε 2,2 αλληλεπιδράσεις για την ομάδα των ασθενών με ηλικία μικρότερη των 70 ετών. Τέλος, οι πιθανές αλληλεπιδράσεις, που καταγράφηκαν από τους πιο συχνούς συνδυασμούς φαρμάκων, αφορά φάρμακα του καρδιαγγειακού συστήματος (αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης ΙΙ, β αναστολείς) μαζί με φάρμακα του ενδοκρινικού συστήματος (αντιδιαβητικοί παράγοντες όπως μετφορμίνη, ινσουλίνη). Επίσης, τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα αλληλεπιδρούν με όλες τις κατηγορίες φαρμάκων του καρδιαγγειακού συστήματος (αναστολείς του μετατρεπτικού ενζύμου της αγγειοτενσίνης ΙΙ, β αναστολείς, παράγωγα διυδροπυριδόνης, ανταγωνιστές υποδοχέων αγγειοτενσίνης ΙΙ, διουρητικά). Συχνή είναι και η αλληλεπίδραση φαρμάκων για δυο διαφορετικές παθήσεις του ενδοκρινικού συστήματος, όπως αντιδιαβητικοί παράγοντες (μετφορμίνη, ινσουλίνη) με κορτικοστεροειδή (κορτιζόνη, μεθυλπρεδνιζολόνη, φλουτικαζόνη), καθώς και η αλληλεπίδραση μεταξύ πραζολών με διουρητικά και πραζολών με στατίνες. The treatment of the majority of diseases recommends medication. As people grow old, they suffer from diseases, which mainly increase. As a result, multiple medicines are taken to control these diseases. Polypharmacy, which according to most definitions describes the simultaneous taking of five or more medications, is a serious problem in clinical practice, as it poses significant risks to patient health. Moreover, taking a large number of medications increases the possibility of interactions among drugs, if their right combination does not take place. In the present study, the medication of patients of various age groups, who are under radiation treatment, as external oncology patients, is being examined. Particular emphasis is given to estimate the frequency of polypharmacy and possible interactions that may occur among drugs. The identification of patients groups, depending on age, who are more vulnerable to polypharmacy and interactions’ appearance is also examined. As far as polypharmacy is concerned, it is recorded that 25.34% of all patients receive at least five medications. If age group is taken into account, the percentage increases to 36.36% for geriatric patients, and decreases to 16.25% for patients, who are younger than 70 years. Therefore, it seems that polypharmacy is a phenomenon that concerns mainly elderly patients. Moreover, the control of medicationsl of patients, who take at least two drugs, so there is a possibility of interaction between the active substances, has shown that there is a risk of an average 3.4 interactions. The number increases to 4.5 interactions on average, if we refer only to the age group of geriatric patients, and decreases to 2.2 interactions for the group of patients, who are younger than 70 years. Finally, possible interactions, which are recorded according to most common drug combinations, concern cardiovascular drugs (ACE inhibitors, b-blockers) and medications of endocrine system (antidiabetic agents such as metformin, insulin). Also, NSAIDs interact with all types of cardiovascular drugs (ACE inhibitors, b-blockers, dihydropyridine derivatives, angiotensin II receptor blockers, diuretic drugs). Another common drug interaction is the one of two different diseases of endocrine system, such as antidiabetic agents (metformin, insulin) and corticosteroids (cortisone, methylprednisolone, fluticasone), as well as the interaction between prazoles and diuretic drugs and between prazoles and statins. 2016-01-20T12:20:03Z 2016-01-20T12:20:03Z 2015-09 Thesis http://hdl.handle.net/10889/9105 gr 12 application/pdf |