Έκφραση των κλωντινών-1,4,5,7 και αποφραξίνης σε ασθενείς με ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα και συσχέτιση αυτών με κλινικοπαθολογοανατομικούς παράγοντες και με την επιβίωση των ασθενών

• Κύριος συγγραφέας: Μπουχάγιερ, Κωνσταντίνος
• Άλλοι συγγραφείς: Τσαμαντάς, Αθανάσιος
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2016
• Θέματα: Κλωντίνες; Πρωτεΐνες αποφρακτικών ενώσεων; Claudins; Tight junction proteins; 616.994 36

Οι κλωντίνες και η αποφραξίνη αποτελούν δομικά συστατικά των πρωτεϊνών διακυτταρικών συνάψεων, οι οποίες αποδιοργανώνονται λειτουργικά σε διάφορα κακοήθη νεοπλάσματα, συμπεριλαμβανομένου και του ηπατοκυτταρικού καρκινώματος (ΗΚΚ). Σκοπός: Στην μελέτη μας, διερευνήσαμε το κατά πόσο είναι εφικτή η κλινική χρήση των κλωντινών- 1,4,5,7 και της αποφραξίνης ως προγνωστικών δεικτών για την ολική επιβίωση και το διάστημα επιβίωσης ελεύθερο νόσου σε ασθενείς με ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα μετά από ηπατεκτομή. Μεθοδολογία: Στην μελέτη μας εξετάσαμε 67 βιοψίες ήπατος από 67 ασθενείς με διαγνωσμένο ηπατοκυτταρικό καρκίνωμα που υπεβλήθησαν σε ηπατεκτομή για θεραπευτικούς λόγους στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών. Δέκα βιοψίες φυσιολογικού ηπατικού ιστού χρησιμοποιήθηκαν ως μάρτυρες. Η έκφραση των κλωντινών-1,4,5,7 και της αποφραξίνης στους ηπατικούς ιστούς εκτιμήθηκε με τη χρήση ανοσοϊστοχημικής χρώσης. Παράλληλα, εξετάσθηκαν διάφοροι κλινικοπαθολογοανατομικούς παράγοντες για κάθε περιστατικό. Αποτελέσματα: Η έκφραση των κλωντινών-1,4,5,7 και της αποφραξίνης σε παρασκευάσματα ΗΚΚ ήταν αυξημένη σε στατιστικά σημαντικό βαθμό σε σύγκριση με μη νεοπλασματικούς ηπατικούς ιστούς παρακείμενους σε ΗΚΚ καθώς επίσης και σε σύγκριση με φυσιολογικούς ηπατικούς ιστούς (μάρτυρες).( p<0.001 σε κάθε περίπτωση). Επιπρόσθετα, ανευρέθη μια στατιστικά σημαντική συσχέτιση μεταξύ χαμηλών επιπέδων κλωντίνης-4 και χαμηλού βαθμού διαφοροποίησης ΗΚΚ (p=0.03). Τα ελαττωμένα επίπεδα της κλωντίνης-1 βρέθηκαν να σχετίζονται με μειωμένη ολική επιβίωση σε μήνες, στην μονοπαραγοντική cox regression ανάλυση (p=0.049) και στην Kaplan Meier ανάλυση(p=0.04). Η πολυπαραγοντική cox regression ανάλυση έδειξε ότι τα επίπεδα της κλωντίνης-4 αποτελούν ανεξάρτητο παράγοντα που σχετίζεται με την ολική επιβίωση (p=0.01). Eπίσης, τα ελαττωμένα επίπεδα έκφρασης της κλωντίνης-4 σχετίζονται με αυξημένο κίνδυνο υποτροπών και μειωμένο διάστημα επιβίωσης ελεύθερο νόσου στην μνοπαραγοντική ανάλυση (p=0.038), στις καμπύλες Kaplan Meier (p=0.013) και στην πολυπαραγοντική ανάλυση (p=0.013). Τα μειωμένα επίπεδα έκφρασης της κλωντίνης-5 τα αυξημένα επίπεδα έκφρασης της κλωντίνης-7, αποτελούν ανεξάρτητους αρνητικούς προγνωστικούς παράγοντες, σύμφωνα με τα αποτελέσματα της πολυπαραγοντικής ανάλυσης (p=0.015 και 0.009, αντίστοιχα). Συμπέρασμα: Η παρούσα μελέτη αποδεικνύει ότι τα υψηλά επίπεδα κλωντινών- 1,4,5 και τα μειωμένα επίπεδα έκφρασης της κλωντίνης-7 αποτελούν θετικούς προγνωστικούς παράγοντες και σχετίζονται με ευνοϊκή πρόγνωση και αυξημένο διάστημα επιβίωσης. Επιπλέον, τα υψηλά επίπεδα έκφρασης της κλωντίνης-4 μπορεί να χρησιμεύσουν ως ανεξάρτητος θετικός προγνωστικός παράγων για ελαττωμένο κίνδυνο υποτροπών ΗΚΚ μετά από ηπατεκτομή