| Περίληψη: | Πριν από μερικά χρόνια, η παγκοσμιοποίηση (globalization) ήταν το νέο πρότυπο - τάση για τις διεθνείς επιχειρήσεις. Ωστόσο, έχει χάσει την αρχική της απήχηση, καθώς οι καταναλωτές δεν φαίνεται να αισθάνονται, πλέον, μία σχέση με τα τυποποιημένα προϊόντα των παγκόσμιων οργανισμών, τα οποία προωθούνται σε αυτούς μέσω μαζικών προγραμμάτων επικοινωνίας. Με την κεντρικοποιημένη λήψη των αποφάσεων, οι περισσότερες επιχειρήσεις έπαψαν να αναπτύσσουν σύνδεση με νέες παγκόσμιες αγορές και, πολλές φορές, παραμέλησαν την εμφάνισή τους. Ως εκ τούτου, η μέριμνα για τα τοπικά χαρακτηριστικά μιας αγοράς κατέστη απαραίτητη και ένας καινούριος όρος εμφανίστηκε, ο οποίος ενσαρκώνει το παγκόσμιο (global) και το τοπικό (local). Ο όρος “Glocalization” ενθαρρύνει, πλέον, τις εταιρείες να σκέφτονται παγκόσμια, αλλά να ενεργούν τοπικά (“think globally, act locally”). Αυτό δύναται να επιτευχθεί με τη χρήση ενός παγκόσμιου εμπορικού σήματος, προσαρμόζοντας, παράλληλα, ορισμένα στοιχεία αυτού του σήματος στις συγκεκριμένες απαιτήσεις της εκάστοτε χώρας, με την τυποποίηση σε σχέση με την προσαρμογή και την ομοιογένεια σε σχέση με την ετερογένεια να έχουν βελτιστοποιηθεί (“Glocal” στρατηγική).
Η παρούσα μεταπτυχιακή εργασία εστιάζει, κυρίως, στη διεθνή διοίκηση ανθρώπινων πόρων, στα πλαίσια του “Glocalization”. Συγκεκριμένα, εξετάζει τον τρόπο με τον οποίο οι διάφορες πρακτικές διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού μεταφέρονται μεταξύ των μονάδων των πολυεθνικών επιχειρήσεων (από τη μητρική προς τις θυγατρικές και αντίστροφα), αλλά και τον βαθμό προσαρμογής αυτών στις ξένες τοπικές αγορές, όπου δραστηριοποιούνται οι θυγατρικές τους. Καταπιάνεται με έξι μεγάλες ελληνικές πολυεθνικές εταιρείες και στοχεύει στο να ανακαλύψει (μέσω ερωτηματολογίων και συνέντευξης) τις σχέσεις των μητρικών μονάδων των εταιρειών αυτών με τις ξένες θυγατρικές τους, τον βαθμό μεταφοράς των πρακτικών διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού μεταξύ των μονάδων τους, τον βαθμό προσαρμογής αυτών στις ξένες αγορές και, γενικότερα, τους παράγοντες που συνέβαλαν στη διάχυση των πρακτικών εντός των ελληνικών πολυεθνικών. Η συζήτηση και η ανάλυση των αποτελεσμάτων της έρευνας αναδεικνύει ενδιαφέροντα συμπεράσματα για τις εξεταζόμενες ελληνικές πολυεθνικές επιχειρήσεις. Σε γενικές γραμμές, φάνηκε ότι, οι εταιρείες αυτές «φλερτάρουν» με μία “Glocal” στρατηγική, όσον αφορά στις πρακτικές διοίκησης ανθρώπινου δυναμικού, αφού φιλοδοξούν για μία παγκόσμια στρατηγική, ωστόσο, αναγνωρίζουν παράλληλα την ανάγκη για τοπικές προσαρμογές των επιχειρηματικών δραστηριοτήτων τους.
|
|---|
