| Περίληψη: | Σκοπός της παρούσας μεταπτυχιακής εργασίας είναι η μελέτη των διαταραχών στην εφοδιαστική αλυσίδα, από θεωρητικής πλευράς, αλλά και η πρακτική αντιμετώπιση τέτοιων προβλημάτων. Οι σημερινές εφοδιαστικές αλυσίδες είναι περισσότερο ευάλωτες από ποτέ σε διαταραχές και καθυστερήσεις, λόγω κοινωνικοοικονομικών παραγόντων. Ως εκ τούτου, η αυξημένη ανθεκτικότητα έναντι διαφόρων τύπων κινδύνων που απειλούν την επιχειρησιακή συνέχεια ενός οργανισμού είναι μείζονος σημασίας.
Στα πλαίσια αυτά, μελετήθηκε σχετική βιβλιογραφία και αρθρογραφία και έγινε μια ανάλυση του προβλήματος, των περιορισμών του, καθώς και των μεθόδων επίλυσης του. Τέλος, επιλύθηκε μια εφαρμογή του προβλήματος των διαταραχών στην εφοδιαστική αλυσίδα, όπου εφαρμόστηκαν τέσσερις διαφορετικές στρατηγικές για διαφορετικά σενάρια διαταραχών. Το μοντέλο αναπτύχθηκε χρησιμοποιώντας το εμπορικό πακέτο AIMMS.
Tο μοντέλο αυτό στηρίχθηκε στην εργασία της Schmittt (2011) “Strategies for customer service level protection under multi-echelon supply chain disruption risk”. Για τον περιορισμό των διαταραχών στο σύστημα μελετώνται τέσσερις στρατηγικές, με έμφαση στην αξιοποίηση των πόρων και τις θέσεις που μπορεί να υπάρχουν ήδη στο σύνολο του δικτύου της επιχείρησης. Οι τέσσερις στρατηγικές που αναφέρονται εδώ είναι:
1. Κρατώντας αποθέματα στα κέντρα διανομής (αποκεντρωμένη απογραφή αποθεμάτων).
2. Κρατώντας αποθέματα για την μεταφόρτωση σε όλα τα κέντρα διανομής από ένα στρατηγικό κέντρο διανομής (κεντρική απογραφή αποθεμάτων).
3. Χρησιμοποιώντας ένα στρατηγικό κέντρο διανομής για back-up εξυπηρέτηση πελατών σε όλους τους πελάτες των άλλων κέντρων διανομής(back-up παροχή υπηρεσιών ενός κέντρου διανομής).
4. Χρησιμοποιώντας ένα άλλο εργοστάσιο στο δίκτυο για back-up του πρωτογενούς εργοστασίου.
|
|---|
