Υποτασική αναζωογόνηση σε κλειστό ενδοκοιλιακό τραύμα και κρανιοεγκεφαλική κάκωση : πειραματική μελέτη σε χοίρους

Η ιδανική στρατηγική αναζωογόνησης ενός πολυτραυματία με ανεξέλεγκτη εσωτερική αιμορραγία και κρανιοεγκεφαλική κάκωση, κατά την προνοσοκομειακή περίοδο, αποτελεί μια πρόκληση. Η εφαρμογή της υποτασικής αναζωογόνησης πριν την χειρουργική αποκατάσταση της αιμορραγίας προάγει την πηκτικότητα, μειώνει...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Βρεττός, Θεοφάνης
Άλλοι συγγραφείς: Φλίγκου, Φωτεινή
Μορφή: Thesis
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2016
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:http://hdl.handle.net/10889/9298
Περιγραφή
Περίληψη:Η ιδανική στρατηγική αναζωογόνησης ενός πολυτραυματία με ανεξέλεγκτη εσωτερική αιμορραγία και κρανιοεγκεφαλική κάκωση, κατά την προνοσοκομειακή περίοδο, αποτελεί μια πρόκληση. Η εφαρμογή της υποτασικής αναζωογόνησης πριν την χειρουργική αποκατάσταση της αιμορραγίας προάγει την πηκτικότητα, μειώνει την απώλεια αίματος και αυξάνει την επιβίωση. Η υπόταση από την άλλη πλευρά συνδέεται με κακή έκβαση στις κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις. Ο σκοπός της παρούσας μελέτης είναι να αξιολογηθεί η επίδραση της υποτασικής αναζωογόνησης (επιτρεπόμενης υπότασης) στην επιβίωση, καθώς και στην αιμοδυναμική εικόνα και τις παραμέτρους οξυγόνωσης του εγκεφάλου πριν και μετά την χειρουργική αποκατάσταση της αιμορραγίας. Υλικό και μέθοδος . Σε (n=12) θηλυκούς χοίρους πραγματοποιήθηκε, υπό γενική αναισθησία, κρανιοεγκεφαλική κάκωση με βάση το μοντέλο πρόσκρουσης μέσω υγρού. Τα πειραματόζωα καθετηριάστηκαν για να μετρηθούν αιμοδυναμικές παράμετροι και η εγκεφαλική αιματική ροή. Σε όλα τα πειραματόζωα (n=12) πραγματοποιήθηκε λαπαροτομία και τοποθετήθηκε ένας χειρουργικός κόμπος ολικού πάχους στο πρόσθιο τοίχωμα της κοιλιακής αορτής. Η ανεξέλεγκτη αιμορραγία προκλήθηκε από την εκούσια έλξη των ελεύθερων άκρων των ραμμάτων του χειρουργικού κόμπου (στόχος MAP=30 mmHg). Τα πειραματόζωα χωρίστηκαν τυχαία σε δύο ομάδες ; ομάδα A (n=6) στην οποία εφαρμόστηκε επιθετική αναζωογόνηση με υγρά (στόχος SAP>80 mmHg) και ομάδα B (n=6) στην οποία δεν έγινε αναζωογόνηση (υποτασική αναζωογόνηση). Όσα πειραματόζωα επιβίωσαν ύστερα από μία ώρα αιμορραγικής καταπληξίας υποβλήθηκαν σε χειρουργική αιμόσταση και στην συνέχεια αναζωογονήθηκαν για μία ώρα. Μετρήσαμε την επιβίωση, αιμοδυναμικές παραμέτρους καθώς και παραμέτρους οξυγόνωσης του εγκεφάλου σε διαφορετικά χρονικά σημεία πριν και μετά την χειρουργική αιμόσταση. ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ: όλα τα πειραματόζωα της ομάδας A και το 50% της ομάδας B πέθαναν πριν την χειρουργική αιμόσταση. Στην ομάδα των επιζώντων (ομάδα B, 50%, p=0.033), MAP, CO, rCBF, SjO2 και AVDO2 αποκαταστάθηκαν στα προ της κάκωσης επίπεδα. ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑΤΑ. Η υποτασική αναζωογόνηση και η καθυστερημένη αναζωογόνηση με υγρά, μέχρι την χειρουργική αποκατάσταση της αιμορραγίας, βελτιώνει την επιβίωση και την αιμοδυναμική εικόνα και επιτρέπει την αποκατάσταση της οξυγόνωσης του εγκεφάλου σε μια βαριά κρανιοεγκεφαλική κάκωση.