| Περίληψη: | Η ολική αρθροπλαστική ισχίου με τη συμβατική μέθοδο (CE THA)
και η βελτίωση των χρησιμοποιούμενων υλικών και της τεχνικής της
προς όφελος των ασθενών, αποτελεί αντικείμενο με έντονο
επιστημονικό ενδιαφέρον εδώ και αρκετά χρόνια. Το τελευταίο καιρό η
εφαρμογή της ολικής αρθροπλαστικής ισχίου με ελάχιστη
παρεμβατικότητα (MIS THA) που σκοπό έχει να μειώσει το χειρουργικό
τραυματισμό των μαλακών μορίων, κέντρισε ακόμα περισσότερο αυτό
το ενδιαφέρον και αποτέλεσε την αφορμή για πολλές έρευνες σχετικά
με τα οφέλη της (MIS). Η ικανότητα και ειδικότητα του μαγνητικού
συντονισμού στην απεικόνιση των μαλακών μορίων και εκτίμηση των
πιθανών αλλοιώσεών τους, οδήγησε στη χρήση του για την αναγνώριση
των πιθανών πλεονεκτημάτων της MIS THA έναντι της CE THA.
Διερευνήσαμε εάν η MIS με την απουσία τομής των απαγωγέων μυών
του ισχίου, πλεονεκτεί έναντι της συμβατικής τεχνική (CE) στην
ικανότητα βάδισης των ασθενών και κατά επέκταση στην ποιότητα
ζωής, 4 χρόνια μετά το χειρουργείο.
Σαράντα τυχαία επιλεγμένοι ενήλικοι ασθενείς, με ετερόπλευρη
οστεοαρθρίτιδα ισχίου, χειρουργήθηκαν και δέχθηκαν το ίδιο υλικό
Zweymüller ‐ Plus THA (Smith & Nephew Orthopaedics, Baar,
Switzerland) από την ίδια ορθοπεδική ομάδα. Οι είκοσι από αυτούς
χειρουργήθηκαν χρησιμοποιώντας την ελάχιστα επεμβατική (MIS)
τεχνική (ομάδα Α‐group A) ενώ οι υπόλοιποι είκοσι (ομάδα Β‐group B)
με μία προσθιοπλάγια συμβατική ανοιχτή τεχνική (ομάδα Β). Τέσσερα
χρόνια μετά την επέμβαση τριάντα εφτά διαθέσιμοι ασθενείς (δέκα
εννέα από την ομάδα Α & δέκα οχτώ από την ομάδα Β) εξετάσθηκαν με μαγνητική τομογραφία για την απεικόνιση των εκφυλιστικών αλλαγών
στο μέσο γλουτιαίο και τείνοντα την πλατεία περιτονία μυ. Ταυτόχρονα
μετρήθηκε η δύναμη των απαγωγέων μυών των ισχίων (χειρουργημένο
και μη). Επίσης στην ανάλυση χρησιμοποιήθηκαν ανθρωπομετρικά
δεδομένα, η απώλεια αίματος, το ερωτηματολόγιο αυτοαξιολόγησης
SF‐36, η οπτική κλίμακα του πόνου VAS και η απόσταση βάδισης
Η αξιοπιστία της μαγνητικής τομογραφίας και οι μετρήσεις της
δύναμης απαγωγής, ήταν υψηλή. Δεν παρατηρήθηκαν μεταβολές στην
απώλεια αίματος και στον μετεγχειρητικό πόνο στα σαράντα άτομα των
δύο ομάδων. Στην τελική αξιολόγηση τέσσερα χρόνια μετεγχειρητικά
συμπεριλήφθησαν τριάντα εφτά άτομα. Δεν παρατηρήθηκαν
σημαντικές μεταβολές στο εκφυλισμό των απαγωγέων μυών του ισχίου
μεταξύ των δύο ομάδων. Αντίθετα η εκφύλιση ήταν σημαντικά
μεγαλύτερη στο χειρουργημένο από ότι στο μη χειρουργημένο ισχίο και
στις δύο ομάδες. Δεν παρατηρήθηκε καμία διαφορά στην δύναμη
απαγωγής μεταξύ των δύο ομάδων στο χειρουργημένο ισχίο.
Η παρούσα μελέτη δεν έδειξε μηχανικά και λειτουργικά οφέλη
τέσσερα χρόνια μετεγχειρητικά σ΄ αυτούς που χειρουργήθηκαν με τη
μέθοδο ελάχιστης επέμβασης. Στο μη χειρουργημένο άκρο η δύναμη
απαγωγής ήταν σημαντικά μεγαλύτερη και η εκφύλιση σημαντικά
χαμηλότερη σε σχέση με το ετερόπλευρο μη χειρουργημένο ισχίο και
στις δύο ομάδες.
|
|---|
