Η σχέση των αποτελεσμάτων της απεικόνισης των ανώτερων αεραγωγών σε ασθενείς με διαταραχές της αναπνοής στον ύπνο και της σεξουαλικής λειτουργίας

• Κύριος συγγραφέας: Δρακάτος, Παναγής
• Άλλοι συγγραφείς: Σπυρόπουλος, Κωνσταντίνος
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2016
• Θέματα: Αποφρακτική άπνοια στον ύπνο; Στυτική δυσλειτουργία; Αξονική τομογραφία; Ανώτερος αεραγωγός; Obstructive sleep apnea; Erectile dysfunction; Computed tomography; Upper airways; 616.071

Η στυτική δυσλειτουργία (erectile dysfunction, ED) έχει συνδεθεί με την αποφρακτική άπνοια στον ύπνο (obstructive sleep apnoea, OSA). Αντιπροσωπεύει ένα μοντέλο δυσλειτουργίας του ενδοθηλίου και η νυχτερινή υποξία, οφειλόμενη εν προκειμένω στα αποφρακτικά απνοϊκά επεισόδια κατά τον ύπνο με την επακόλουθη έκκριση χημικών ενώσεων σχετιζόμενων με το στρές, έχουν προταθεί ως η κύρια παθοφυσιολογική οδός για τη γένεση του ED σε ασθενείς με OSA. Ποικίλες απεικονιστικές μέθοδοι έχουν αναδείξει ως ακρογωνιαίο λίθο της παθοφυσιολογίας του ΟSA τη στένωση των ανωτέρων αεραγωγών, με τον αυξημένο δείκτη μάζας σώματος (ΔΜΣ) να αναγνωρίζεται ως η πιο σημαντική παράμετρος που συμβάλλει σε αυτό, χωρίς ωστόσο να παραβλέπεται η ισχυρή επίδραση του γενετικού υλικού. Στην μελέτη αυτή υποθέσαμε ότι η ανάλυση των κεφαλομετρικών μετρήσεων και των παραμέτρων των ανωτέρων αεραγωγών μέσω αξονικής τομογραφίας (computed tomography, CT), θα μπορούσε να συμβάλλει στη ανάδειξη συγκεκριμένων ανατομικών διαφοροποιήσεων που συσχετίζονται με τη συνύπαρξη του ED σε ασθενεις με OSA. Μέθοδολογία: Σε αυτή την προοπτική μελέτη, 20 αξονολογικές μετρήσεις των ανωτέρων αεραγωγών και κεφαλομετρίας που συχνότερα συσχετίζονται με την υπνική άπνοια στη διεθνή βιβλιογραφία, αναλύθηκαν σε 53 συνεχόμενα επιλεγέντες ασθενείς. 22 από τους επιλεγέντες διεγνώσθηκαν με OSA, οριζόμενο ώς τουλάχιστον 10 επεισόδια άπνοιας-υπόπνοιας ανά ώρα ύπνου κατά την πολυσωματοκαταγραφική μελέτη και με ED, οριζόμενο βάσει του διεθνούς ερωτηματολογίου για τη λειτουργία της στύσης (IIEF-5) (OSA+/ED+). Δέκα επτά συμμετέχοντες διεγνώσθηκαν με OSA χωρίς ED (OSA+/ED-) και δέκα τέσσερις χωρίς κανένα από τα δύο νοσήματα παρόντα, που διετέλεσαν ως ομάδα μαρτύρων. Οι τρείς ομάδες συμμετεχόντων είχαν παραπλήσια ηλικία και ΔΜΣ. Αποτελέσματα: Παρά το γεγονός ότι η OSA+/ED+ ομάδα δεν διέφερε στατιστικά σημαντικά από την OSA+/ED- ως πρός τις αξονολογικές μετρήσεις, ωστόσο παρουσίαζε περισσότερες διαφοροποιήσεις από την ομάδα των μαρτύρων. Σε αυτές περιλαμβάνονταν ο στενότερος οστέινος οροφάρυγγας, μακρύτερη μαλακή υπερώα και σταφυλή (PNS-P), και στενότερη διάμετρος αεραγωγού οπισθοϋπερώια και οπισθογλωσσικά (p<0.05). Χρησιμοποιώντας τις CT μετρήσεις ως ανεξάρτητες μεταβλητές πρόβλεψης της παρουσίας ED σε ασθενείς με OSA, το μοντέλο δυαδικής προς τα εμπρός βήμα προς βήμα ανάλυσης (binary forward stepwise model analysis) αποκάλυψε την ακόλουθη καθοριστική παράμετρο: PNS-P (OR=1.129, 95%CI=1,0005-1,268, p=0.041). Η ίδια παράμετρος και για την ίδια ομάδα ασθενών, συσχετίστηκε θετικά με την πολυσωματοκαταγραφική παράμετρο που αναφέρεται στο ποσοστό της διάρκειας του καταγεγραμμένου ύπνου με κορεσμό οξυγόνου κάτωθεν του 90% (r=0.6, p<0.01) και ήταν και η μόνη παράμετρος πρόβλεψης για το αντίστοιχο μοντέλο πρόβλεψης (n = 22, model R=0.612, adjusted R2=0.337, F= 10.167, p<0.005). Συμπεράσματα: Η ανάλυση των αξονολογικών μετρήσεων των ανωτέρων αεραγωγών και των κεφαλομετρικών παραμέτρων ανέδειξαν ότι η μακρύτερη μαλακή υπερώα και σταφυλή πιθανών να αποτελούν παράγοντες κινδύνου για τη συνύπαρξη ED σε ασθενείς με OSA. Μόνο η ομάδα των OSA+/ED+ εμφάνισε σημαντική στένωση του αεραγωγού οπισθοϋπερώια, οπισθογλωσσικά και στο επίπεδο του οστέινου οροφάρυγγα σε σύγκριση με μάρτυρες παρόμοιου ΔΜΣ.