| Περίληψη: | Η παρούσα μεταπτυχιακή διατριβή ειδίκευσης εστιάζει στις τεκτονικές διεργασίες οι οποίες έλαβαν χώρα κατά την ανάδυση της ενότητας Κυανοσχιστόλιθων που εμφανίζονται στο κεντρικό τμήμα της Σικίνου, η οποία εντοπίζεται νότια του νησιωτικού συμπλέγματος των Κυκλάδων. Βασικό στόχο της μελέτης αποτέλεσε η δημιουργία ενός νέου γεωλογικού–τεκτονικού χάρτη, καθώς επίσης η διερεύνηση και ανάλυση της παραμορφωτικής ιστορίας της υπό μελέτη γεωλογικής ενότητας.
Η γεωλογική χαρτογράφηση οδήγησε στη διάκριση δύο κύριων λιθολογικών ακολουθιών στην ενότητα Κυανοσχιστολίθων: (α) μία δομικά βαθύτερη μετα-ηφαιστειο-ιζηματογενή ακολουθία, η οποία απαρτίζεται από εναλλαγές μετα-βασιτών, όξινων ορθογνεύσιων και σχιστόλιθων, και (β) μία δομικά ανώτερη μετα-ιζηματογενή ακολουθία, η οποία αποτελεί μία σειρά δολομιτικών μαρμάρων που προς τα άνω μεταβαίνει σε εναλλαγές ασβεστιτικών μαρμάρων και μεταπηλιτών.
Η τεκτονική ανάλυση έδειξε ότι η παραμορφωτική ιστορία της περιοχής μελέτης περιλαμβάνει τρεις κύριες φάσεις (D1-D3). Η D1 φάση παραμόρφωσης, συνδέεται με το στάδιο της καταβύθισης των πετρωμάτων και έχει έναν υπολειμματικό χαρακτήρα λόγω της υπέρθεσης των επόμενων παραμορφωτικών σταδίων. Το επόμενο και κύριο παραμορφωτικό στάδιο, D2, χαρακτηρίζεται από την ανάπτυξη μιας διαπεραστικής φολίωσης S2, η οποία εμφανίζεται έως και μυλωνιτική. Τα επίπεδα της S2 φολίωσης παρουσιάζουν μία γενική διεύθυνση κλίσης προς τα ΒΑ με μέτριες έως ήπιες κλίσεις ενώ παράλληλα πάνω σε αυτά αναπτύσσεται γράμμωση έκτασης L2. H L2 παρουσιάζει μία γενική διεύθυνση ΒΒΑ-ΝΝΔ, ορίζεται από μπλε αμφίβολο και ακτινόλιθο υποδηλώνοντας ότι η D2 συνδέεται με τον εκταφιασμό των πετρωμάτων. Η S2 αναπτύσσεται παράλληλα στα αξονικά επίπεδα F2 πτυχών οι οποίες έχουν διεύθυνση αξόνων ΒΒΔ έως ΒΒΑ. Οι F2 πτυχές χαρακτηρίζονται κυρίως ως ισοκλινείς ή σφικτές και συχνά παρουσιάζουν ασυμμετρία αναπτύσσοντας τόσο S όσο και Z γεωμετρία. Η ένταση της S2 ποικίλλει, γεγονός το οποίο οφείλεται κυρίως στην ανάπτυξη D2 πλαστικών ζωνών διάτμησης, οι οποίες διπλασιάζουν την αρχική τεκτονο-στρωματογραφική ακολουθία. Η τελευταία φάση παραμόρφωσης, D3, σχετίζεται με τη δημιουργία όρθιων έως μέτρια κεκλιμένων ημι-πλαστικών πτυχών F3, με άξονες ΑΒΑ έως ΑΝΑ διεύθυνσης.
Συμπερασματικά, παρά το γεγονός ότι ο εκταφιασμός των πετρωμάτων συνήθως συνδέεται με εφελκυστικά καθεστώτα, η περίπτωση της ΒΑ Σικίνου διαφοροποιείται σημαντικά ως προς αυτό το μοντέλο. Λαμβάνοντας υπόψιν τα ευρήματα της παρούσας μελέτης, προτείνουμε ότι η ενότητα Κυανοσχιστόλιθων στη περιοχή μελέτης εκταφιάζεται μέσω ενός μηχανισμού πλαστικής διαφυγής ΝΝΔ διεύθυνσης εντός ενός συμπιεστικού γεωτεκτονικού καθεστώτος.
|
|---|
