| Περίληψη: | Δεδομένου ότι η αξία των αποθεμάτων που διατηρεί μια επιχείρηση αντιπροσωπεύει ένα μεγάλο μέρος των συνολικών εξόδων της, γίνεται σαφές ότι η αποτελεσματική διαχείριση τους αποτελεί ανταγωνιστικό πλεονέκτημα για αυτήν. Η παρούσα διατριβή αποτελεί μια προσπάθεια στην κατεύθυνση της μοντελοποίησης προβλημάτων διαχείρισης αποθεμάτων και εύρεσης της βέλτιστης πολιτικής τους υπό συνδυασμό υποθέσεων που ανταποκρίνονται σε πραγματικές καταστάσεις και δεν έχουν εξετασθεί μέχρι τώρα. H δομή της διατριβής έχει ως εξής: Αρχικά, στο 1ο κεφάλαιο γίνεται μια εισαγωγή και αναλύονται τα βασικά χαρακτηριστικά των μοντέλων που μελετώνται στην παρούσα διατριβή. Στη συνέχεια παρουσιάζονται τρία συστήματα διαχείρισης αποθεμάτων με βάση αυτά τα χαρακτηριστικά. Συγκεκριμένα, στο 2ο κεφάλαιο παρουσιάζεται ένα μοντέλο διαχείρισης αποθεμάτων προϊόντων με σταθερό ρυθμό φθοράς, θεωρώντας ότι η ζήτηση εξαρτάται από το διαθέσιμο απόθεμα. Υιοθετείται η υπόθεση του μη μηδενικού τελικού αποθέματος στο τέλος του κύκλου παραγγελίας καθώς μπορεί να αυξήσει το κέρδος, εξαιτίας των εσόδων που οφείλονται στη αυξημένη ζήτηση. O προμηθευτής του προϊόντος προσφέρει περίοδο πίστωσης στον αγοραστή για την εξόφληση του κόστους αγοράς των προϊόντων. Στόχος είναι η μεγιστοποίηση του κέρδους υποθέτοντας περιορισμένη χωρητικότητα του αποθηκευτικού χώρου. Στο 3ο κεφάλαιο παρουσιάζεται ένα μοντέλο που αφορά την εύρεση της βέλτιστης ποσότητας παραγγελίας, για δυο αμοιβαία υποκατάστατα προϊόντα, των οποίων η ζήτηση είναι συνάρτηση του διαθέσιμου επιπέδου αποθέματος. Τέλος, στο 4ο κεφάλαιο παρουσιάζεται ένα σύστημα ελέγχου αποθεμάτων προϊόντων που υπόκεινται σε φθορά (με χρονική υστέρηση) και των οποίων η ζήτηση είναι συνάρτηση της τιμής πώλησης και του χρόνου. Η αποθήκευση του προϊόντος, σε περίπτωση περιορισμένης χωρητικότητας της ιδιόκτητης αποθήκης, μπορεί να γίνει και σε μία ενοικιαζόμενη αποθήκη. Η ζήτηση, όταν παρατηρείται έλλειψη αποθέματος, ικανοποιείται μερικώς κατά ένα ποσοστό, το οποίο είναι μη αύξουσα συνάρτηση του χρόνου αναμονής μέχρι την επόμενη παραλαβή παραγγελίας. Για το συγκεκριμένο πρόβλημα προτείνεται ένας απλός αλγόριθμος για τον καθορισμό της βέλτιστης πολιτικής τιμολόγησης και παραγγελίας. Τέλος, συμπεράσματα και κάποιες προτεινόμενες κατευθύνσεις για περαιτέρω έρευνα δίνονται στο 5ο κεφάλαιο.
|
|---|
