| Περίληψη: | Ο καρκίνος του μαστού είναι ο συνηθέστερος καρκίνος στις γυναίκες και η συχνότητα εμφάνισής του αυξάνει σταθερά τα τελευταία χρόνια. Γι’ αυτό το λόγο, μεγάλο μέρος της επιστημονικής κοινότητας έχει στρέψει το ενδιαφέρον του στην εύρεση νέων μοριακών στόχων. Πολύ σημαντικό ρόλο στην δημιουργία αλλά και εξέλιξη του καρκίνου του μαστού φαίνεται να παίζουν οι στεροειδείς ορμόνες, συγκεκριμένα η οιστραδιόλη, και οι υποδοχείς της, οι ΕRs. Υπάρχουν δύο είδη ERs, ο ERα και ERβ, οι ρόλοι των οποίων δεν έχουν διευκρινιστεί πλήρως. Οι ERs ανήκουν στην υπερ-οικογένεια των πυρηνικών υποδοχέων των στεροειδών/θυρεοειδών ορμονών. Η συμβολή της οιστραδιόλης (Ε2) και κατ’ επέκταση των ΕRs στην σύνθεση βιομορίων, καθώς και στην ανάπτυξη και διήθηση των καρκινικών κυττάρων είναι ιδιαιτέρως σημαντική. Πιο συγκεκριμένα, η Ε2 ρυθμίζει την έκφραση διαφόρων γονιδίων, μερικά εκ των οποίων εμπλέκονται στον κυτταρικό πολλαπλασιασμό ή/και τη διαφοροποίηση των κυττάρων, διαδικασίες που έχουν κύριο ρόλο στην ανάπτυξη του καρκίνου.
Σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και εξέλιξη του καρκίνου του μαστού διαδραματίζει και ο εξωκυττάριος χώρος με την πληθώρα μακρομορίων που τον αποτελούν. Ο καρκίνος του μαστού χαρακτηρίζεται από σημαντικές ποσοτικές τροποποιήσεις στα συστατικά του εξωκυττάριου δικτύου. Το στρώμα του όγκου, σε αντίθεση με αυτό του φυσιολογικού μαστού, παρουσιάζει αλλαγές στην ποιοτική σύσταση, τη δομή και τις ποσότητες συγκεκριμένων εξωκυττάριων και κυτταρικών βιομορίων. Κατά συνέπεια οι αλλαγές στο μικροπεριβάλλον των καρκινικών κυττάρων μπορεί να οδηγήσουν σε αλλαγές στη συμπεριφορά του κυττάρου.
Σκοπός αυτής της μεταπτυχιακής διατριβής, ήταν η in vitro μελέτη της επίδρασης της Ε2 στην γονιδιακή έκφραση εξωκυττάριων μεταβολικών ενζύμων όπως οι ADAMTS και οι HYALS. Για τα πειράματα που πραγματοποιήθηκαν χρησιμοποιήθηκαν δύο καρκινικές επιθηλιακές κυτταρικές σειρές από ανθρώπινο μαστό, με διαφορετική μεταστατική ικανότητα και διαφορετική έκφραση οιστρογονοϋποδοχέων.
Επίσης, πέραν των βασικών οδών (γενομικό και μη γενομικό μονοπάτι) που χρησιμοποιεί η Ε2 για την κυτταρική σηματοδότηση, υπάρχει και η αλληλοεξαρτώμενη διεπικοινωνία μεταξύ των ενεργοποιημένων ERs, του υποδοχέα του αυξητικού παράγοντα παρόμοιου της ινσουλίνης-Ι (IGF-IR) και του υποδοχέα του επιδερμικού αυξητικού παράγοντα (EGFR). Η Ε2-επαγόμενη διεπικοινωνία μεταξύ των ERs του IGF-IR και του EGFR, φαίνεται να παίζει σημαντικό ρόλο στην επιβίωση και τον πολλαπλασιασμό των καρκινικών κυττάρων. Για τον λόγο αυτό, με την χρήση ενδοκυττάριων αναστολέων των υποδοχέων του IGF-IR και EGFR, μελετήθηκε η διατήρηση ή όχι της επίδρασης της Ε2 στην γονιδιακή έκφραση.
|
|---|
