Διερεύνηση των τοξικών επιπτώσεων της φαρμακευτικής ουσίας Δικλοφενάκη (Diclofenac), μετά τη χρήση υπερήχων

• Κύριος συγγραφέας: Τουφεξή, Ειρήνη
• Άλλοι συγγραφείς: Νταϊλιάνης, Στέφανος
• Μορφή: Thesis
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2016
• Θέματα: Δικλοφενάκη; Οικοτοξικολογία; Τοξικολογία; Μύδια; Βιοενδείκτες; Τοξικότητα; Diclofenac; Ecotoxicology; Toxicology; Mussels; 615.704 072 4

Η παρούσα μελέτη διερευνά την ικανότητα της Δικλοφενάκης (Diclofenac ή DCF, µη στεροειδή αντιφλεγμονώδης φαρμακευτική ουσία) να επάγει κυτταροτοξικές, οξειδωτικές και γενοτοξικές επιπτώσεις σε αιμοκύτταρα του µυδιού Mytilus galloprovincialis, πριν και μετά την έκθεση του φαρμάκου σε υπερήχους (US). Συγκεκριμένα, διαλύματα του DCF (αρχικού όγκου 350 και 500 mL) με συγκεντρώσεις των 2, 2,5, 5 και 10 mg L-1, υποβλήθηκαν σε διαφορετικές συνθήκες λειτουργίας υπερήχων (σε συχνότητες 582, 862 kΗz και σε πυκνότητα ισχύος 133, 167W), ώστε να αξιολογηθεί η αποτελεσματικότητα της μεθόδου. Στη συνέχεια, διαλύματα της DCF, πριν και μετά από επεξεργασία με υπερήχους (σε περιβαλλοντικά ανιχνεύσιμες συγκεντρώσεις 5, 10, 100 ng L-1 και σε υψηλότερες συγκεντρώσεις 1, 10 και 20 µg L-1), χρησιμοποιήθηκαν για την εκτίμηση της βιωσιμότητας των αιμοκυττάρων του μυδιού με τη μέθοδο του ουδέτερου ερυθρού (Neutral Red uptake). Έπειτα προσδιορίστηκαν τα επίπεδα των σουπεροξειδικών ανιόντων (∙O2-), των οξειδίων του αζώτου (NO), µε την µορφή των νιτρωδών ιόντων (∙ΝΟ2-), καθώς και τα επίπεδα υπεροξείδωσης των µεµβρανικών λιπιδίων (µε τη µορφή της µηλονικής διαλδεϋδης ή MDA) στα εκτιθέμενα αιμοκύτταρα. Τέλος, πραγματοποιήθηκε η εφαρμογή της τεχνικής των κομητών προκειμένου να εκτιμηθούν οι γενοτοξικές επιπτώσεις της DCF. Παράλληλα, αιμοκύτταρα εκτέθηκαν σε συγκεντρώσεις της ουσίας, μετά από προ-έκθεσή τους σε ειδικούς αναστολείς της δράσης των α) NADPH οξειδάσης (DPI) και β) NO συνθετάσης (L-NAME). Τα αποτελέσματα της μελέτης έδειξαν ότι το διάλυμα του DCF με αρχικό όγκο 350 mL, αρχικής συγκέντρωσης 2 mg L-1, υπό πυκνότητα ισχύος 167 W και συχνότητα 862 kΗz για 120 min είχαν την υψηλότερη αποδόμηση (>50%) σε σύγκριση με τις άλλους συνδυασμούς που δοκιμάστηκαν. Αυτό πιστοποιείται και στα πειράματα που έγινα με τα διαλύματα μετά την επεξεργασία με υπερήχους, καθότι παρουσίασαν σημαντική εξασθένηση των κυτταροτοξικών, οξειδωτικών και γενοτοξικών βλαβών. Σύμφωνα με τα αποτελέσματα, η δράση της DCF μπορεί να συνδεθεί με την επαγωγή των NADPH οξειδάσης και NO συνθετάσης, ενώ καταδεικνύεται η εξασθένηση της τοξικής δράσης στα αιμοκύτταρα των μυδιών μετά από την επεξεργασία με υπερήχους.