| Περίληψη: | Πολλές έρευνες διεθνώς επιβεβαιώνουν τον ισχυρισμό ότι η καλλιτεχνική παιδεία είναι υποβιβασμένη. Η παρούσα εργασία είναι αποτέλεσμα ενδιαφέροντος για την εικαστική αγωγή και τη διδασκαλίας της σε δύο διαφορετικά περιβάλλοντα: τη σχολική τάξη και το εικαστικό εργαστήριο. Ο προβληματισμός ανέκυψε από την υπόθεση ότι το επίπεδο στη διδασκαλία της τέχνης ενδέχεται να διαφοροποιείται ανάλογα με το θεσμικό πλαίσιο όπου πραγματώνεται.
Με τη μελέτη αυτή επιχειρείται ο εντοπισμός διαφορών στο πλαίσιο δράσης των δύο θεσμών εκπαίδευσης, παραθέτοντας και μελετώντας συγκριτικά τις διαθέσεις και την στάση που υιοθετείται στα δύο περιβάλλοντα. Διερευνάται λοιπόν ο ρόλος του εικαστικού καλλιτέχνη και του εικαστικού εκπαιδευτικού και η μεθοδολογία που ακολουθείται στους διαφορετικούς θεσμούς.
Από τις συνεντεύξεις των εικαστικών και την παρατήρηση στο εργαστήριο προέκυψε ότι οι εικαστικοί αξιοποιούν τις συνθήκες που τους προσφέρονται στο εργαστήρι και τελικά λειτουργούν περισσότερο ως εκπαιδευτικοί παρά ως καλλιτέχνες, καθώς το πλαίσιο στο οποίο εργάζονται πληροί τις απαραίτητες τουλάχιστον προϋποθέσεις για την διδακτική των εικαστικών τεχνών. Οι πρακτικές που εφαρμόζονται και η διδακτική προσέγγιση που ακολουθείται φανερώνει ότι διαμορφώνεται μια επιστημονικά προγραμματισμένη μαθησιακή πορεία για τα παιδιά, όχι όμως και για το τελικό στάδιο της καλλιτεχνικής διεργασίας, την αξιολόγηση. Από την έρευνα αναδεικνύονται και τα προβλήματα που υποσκάπτουν τη διδακτική των τεχνών στα σχολεία ακόμη και για τους εικαστικούς που έχουν συγκροτημένη γνώση για την τέχνη.
|
|---|
