| Περίληψη: | Τα τελευταία χρόνια παρατηρείται μια μεταστροφή των σύγχρονων γλωσσολογικών θεωρητικών προσεγγίσεων προς το μεταδομισμό. Το ερευνητικό ενδιαφέρον εστιάζεται όχι τόσο στους γλωσσικούς κανόνες και τους τύπους που συγκροτούν τα γλωσσικά συστήματα, αλλά στις σημειολογικές συμβάσεις των ίδιων των ομιλητών/τριών σε σχέση με το πώς ορίζεται το γλωσσικά «ορθό» και το πώς οριοθετείται μια ποικιλία (βλ. ενδ. Johnstone 2009). Οι σημειολογικές αυτές συμβάσεις ουσιαστικά αποτελούν τα μεταπραγματολογικά στερεότυπα, τα οποία διαδραματίζουν καθοριστικό ρόλο στη διαμόρφωση των πεποιθήσεων και των γλωσσικών στάσεων των ομιλητών/τριών (Agha 1998, 2004, 2007). Στην παρούσα έρευνα θα μελετήσουμε τα μεταπραγματολογικά στερεότυπα μαθητών/τριών Δημοτικού προς τη γεωγραφική ποικιλότητα, με στόχο να διαπιστώσουμε πώς αντιλαμβάνονται και ορίζουν τις γεωγραφικές ποικιλίες. Πιο αναλυτικά, θα μελετήσουμε τις πεποιθήσεις των παιδιών για το πλαίσιο αποδεκτότητας των γεωγραφικών ποικιλιών, δηλαδή σε ποιο γεωγραφικό πλαίσιο και σε ποιες επικοινωνιακές περιστάσεις θεωρούν ότι είναι αποδεκτή η χρήση των γεωγραφικών ποικιλιών.
|
|---|
