Λάμδα
Το γράμμα λάμδα (επίσης λάμβδα και λάβδα) (κεφαλαίο Λ, πεζό λ) είναι το ενδέκατο γράμμα του ελληνικού αλφαβήτου. Στα νέα και τα αρχαιά ελληνικά συμβολίζει το πλάγιο φατνιακό /l/ που πραγματώνεται είτε με τον παρόμοιο φθόγγο [l] είτε, στην περίπτωση των νέων ελληνικών, ως ουρανικός [ʎ] σε περιπτώσεις ουρανικοποίησης (π.χ. ήλιος). Σε πολλές ελληνικές διαλέκτους και λαλιές ο ουρανικός φθόγγος εμφανίζεται στην επαφή του φωνήματος με το φωνήεν /i/.Προήλθε από το φοινικικό γράμμα ''λάμεδ'', που στα φοινικικά σήμαινε ''αλέτρι''. Η αρχαϊκή του μορφή εμφάνιζε διάφορα αλλόγραφα με ορισμένα να πλησιάζουν το λατινικό <L> (του οποίου αποτέλεσαν και τη βάση) και άλλα να τείνουν προς τη μορφή του <Γ>.Στο ελληνικό γράμμα βασίστηκε και το κυριλλικο <Л>.
Στο ελληνικό σύστημα αρίθμησης έχει αριθμητικη αξία λ´ = 30. Παρέχεται από τη Wikipedia
-
10101Έκδοση 2023Άλλοι συγγραφείς: “…Αρβανίτης, Δημήτριος Λ.…”
Βιβλίο -
10102
-
10103
-
10104ανά Μαργαρίτης, Λουκάς Χ. 1943-, Γαλανόπουλος, Βασίλης Κ., Κεραμάρης, Κωνσταντίνος Ε., Μαρίνος, Ε.Σ
Έκδοση 2008Βιβλίο -
10105
-
10106
-
10107
-
10108
-
10109
-
10110
-
10111
-
10112
-
10113
-
10114
-
10115
-
10116
-
10117
-
10118
-
10119
-
10120