Μανώλης Γλέζος

| τόπος_θανάτου = Αθήνα | εθνικότητα = Έλληνας | υπηκοότητα = Ελλάδα | επάγγελμα = Δημοσιογράφος, συγγραφέας | πολιτικό_κόμμα = ΚΚΕ (ως το 1968)
ΕΔΑ (1974-1989)
ΠΑΣΟΚ (1981-1989)
ΣΥΝ (1991-2002)
ΣΥΡΙΖΑ (2002-2015)
ΛΑΕ (2015-2020)
| σύζυγος = * }} | παιδιά = 2 | τόπος_διαμονής = Αθήνα | σπουδές = Οικονομικό Πανεπιστήμιο Αθηνών | θρησκεία = Ανατολικός Ορθόδοξος Χριστιανισμός | ιστοσελίδα = | αξίωμα = Ευρωβουλευτής | έναρξη2 = 24 Ιουλίου 1984 | λήξη2 = 25 Ιανουαρίου 1985 | έναρξη = 2 Ιουλίου 2014 | λήξη = 8 Ιουλίου 2015 | αξίωμα3 = Βουλευτής του Ελληνικού Κοινοβουλίου | έναρξη4 = 18 Οκτωβρίου 1981 | λήξη4 = 1 Ιανουαρίου 1987 | έναρξη3 = 6 Μαΐου 2012 | λήξη3 = 2 Μαΐου 2014 | έναρξη5 = 9 Σεπτεμβρίου 1951 | λήξη5 = 16 Νοεμβρίου 1952 | αξίωμα6 = Κοινοτάρχης Απειράνθου | έναρξη6 = 1986 | λήξη6 = 1990 | αξίωμα7 = Νομαρχιακός Σύμβουλος Αθηνών-Πειραιά | έναρξη7 = 1 Ιανουαρίου 2003 | λήξη7 = 1 Ιανουαρίου 2007 | αξίωμα8 = Δημοτικός Σύμβουλος Πάρου | έναρξη8 = 1 Ιανουαρίου 2011 | λήξη8 = 6 Μαΐου 2012 | αξίωμα9 = Πρόεδρος της ΕΔΑ | έναρξη9 = 1981 | λήξη9 = 1986 | τόπος ταφής = Πρώτο Νεκροταφείο Αθηνών }}

Ο Μανώλης Γλέζος (Απείρανθος, 9 Σεπτεμβρίου 1922 – Αθήνα, 30 Μαρτίου 2020) ήταν Έλληνας ήρωας της Εθνικής Αντίστασης, πολιτικός της Αριστεράς, βουλευτής, δημοσιογράφος και συγγραφέας. Μαζί με τον Λάκη Σάντα υπήρξε συμπρωταγωνιστής σε μία από τις πρώτες αντιστασιακές ενέργειες στην κατεχόμενη Ελλάδα και ευρύτερα στην κατεχόμενη από τις δυνάμεις του Άξονα Ευρώπη, κατά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, όταν μια νύχτα του Μαΐου του 1941 κατέβασαν τη σημαία της Ναζιστικής Γερμανίας από τον ιστό του βράχου της Ακρόπολης, στην Αθήνα.

Μετά τον πόλεμο εργάστηκε ως δημοσιογράφος, αναλαμβάνοντας αρχισυντάκτης της εφημερίδας ''Ριζοσπάστης'', ενώ αργότερα υπήρξε διευθυντής και της εφημερίδας ''Η Αυγή''. Ωστόσο, γρήγορα συνελήφθη για τις πολιτικές του πεποιθήσεις, φτάνοντας μάλιστα να καταδικαστεί σε θάνατο τρεις φορές. Οι συνεχείς δικαστικές του περιπέτειες μέχρι την οριστική του απαλλαγή με τη γενική αμνηστία του 1971 προκάλεσαν συχνά την αντίδραση της ελληνικής και της διεθνούς κοινής γνώμης.

Υπήρξε επί δεκαετίες ενεργός στα πολιτικά πράγματα και μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου. Μεταξύ άλλων, ασχολήθηκε επισταμένα με το ζήτημα των γερμανικών οφειλών προς την Ελλάδα από την περίοδο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου, που αφορούν τις πολεμικές αποζημιώσεις και το κατοχικό δάνειο. Υπήρξε βουλευτής και πρόεδρος της Ενιαίας Δημοκρατικής Αριστεράς (ΕΔΑ) και αργότερα βουλευτής και ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, βουλευτής του Συνασπισμού της Αριστεράς, των Κινημάτων και της Οικολογίας και του ΣΥΡΙΖΑ.

Από το 2014 έως το 2015 διετέλεσε ευρωβουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, ερχόμενος πρώτος σε ψήφους σε όλη τη χώρα στις Ευρωεκλογές του Μαΐου του 2014. Συμμετείχε ως υποψήφιος της ΛΑΕ στις βουλευτικές εκλογές του Σεπτέμβρη του 2015, χωρίς να καταφέρει να εκλεγεί.

Την τελευταία πενταετία της ζωής του πήρε σαφή θέση υπέρ του "ΟΧΙ" στο δημοψήφισμα του 2015, και κατά της διαφαινόμενης Συμφωνίας των Πρεσπών του 2018, θεωρώντας ότι η συμφωνία προωθείται με εντολή του ΝΑΤΟ, για την εξυπηρέτηση των συμφερόντων της συγκεκριμένης "συμμαχίας".

Το 1962 τιμήθηκε από την ΕΣΣΔ με το Διεθνές Βραβείο Ειρήνης Λένιν. Την περίοδο της πρώτης μεταπολεμικά δίωξης του Γλέζου, ο τότε πρόεδρος της Γαλλίας, Σαρλ ντε Γκωλ τον χαρακτήρισε ως τον «''πρώτο παρτιζάνο της Ευρώπης''». Παρέχεται από τη Wikipedia