Χρήστος Ζώτος

| τέκνα = Θοδωρής Ζώτος }} Ο Χρήστος Ζώτος (Κανδήλα Αιτωλοακαρνανίας 1937 – 13 Ιουλίου 2022) ήταν Έλληνας λαουτίστας.

Καταγόταν από οικογένεια μουσικών με παράδοση και από την πλευρά του πατέρα του και από εκείνη της μητέρας του. Ο πατέρας του, Σπύρος Ζώτος, ήταν λαουτιέρης και τραγουδιστής με πλούσιο ρεπερτόριο. Είχε δραστηριοποιηθεί στις περιοχές Πρέβεζας, Άρτας και Αιτωλοακαρνανίας (καταγόταν από τη Φιλιππιάδα Πρεβέζης και παντρεύτηκε στην Κανδήλα Ξηρομέρου).

Ο Ζώτος ξεκίνησε από πολύ μικρή ηλικία, παρά τις αντιρρήσεις του πατέρα του που οφείλονταν στη χαμηλή κοινωνική θέση των μουσικών την εποχή εκείνη, να μαθαίνει λαούτο και βιολί. Ξεκίνησε το λαούτο σε ηλικία επτά χρονών περίπου, κρυφά από τον πατέρα του, παρακολουθώντας τους μουσικούς με τους όποιους συνεργαζόταν ο πατέρας του. Ήδη από 13 χρονών αντικαθιστούσε τον πατέρα του στα γλέντια της περιοχής Ξηρομέρου, Λευκάδας και Αγρινίου.

Σε ηλικία 16 ετών πήγε στην Άρτα όπου μαθήτευσε για δύο χρόνια στον λαουτιέρη Γεράσιμο Λάλο. Η μαθητεία του στον Λάλο μαζί με μία εντελώς προσωπική τεχνική που ανακάλυψε ο Ζώτος, με την όποια συνδυάζει το οριζόντιο με το κάθετο παίξιμο, τον καθιέρωσαν ως λαουτιέρη. Την ίδια περίοδο δούλευε στα Ιωάννινα με τους Χαλιγιανναίους Θανάση και Πέτρο, τον Γρηγόρη Καψάλη, τον Νίκο Ράρρα, τον Γιώργο Μπραχόπουλο και άλλους.

Καθοριστική για τον Ζώτο συνεργασία στη δεκαετία τού ’50, όπως τη θεωρούσε ο ίδιος, ήταν αυτή με τον Βασίλη Σαλέα. Παράλληλα, συνεργάστηκε κυρίως με τους κλαρινίστες Βαγγέλη Σούκα, Βαγγέλη Κοκώνη, Βασίλη Σούκα, Νίκο Σαλέα, Γιάννη και Γεράσιμο Βασιλόπουλο και τους δεξιοτέχνες στο βιολί Τάκη Τζέμο και Φώτη Ντίνου.

Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 ο Ζώτος δραστηριοποιήθηκε στη Βόρειο Ελλάδα, έχοντας ως βάση τη Λάρισα που υπηρετούσε ως φαντάρος. Εκεί δούλευε με τους κλαρινίστες Μανώλη Παπαγεωργίου, Βάιο Μαλλιάρα, Βασίλη Τρομάρα και τον Γιάντζο κ.ά. και τραγουδιστές όπως ο Γιώργος Παπασιδέρης, ο Γιάννης Μαϊκαντής, ο Μήτσος Αραπάκης, ο Κώστας Ζωγράφος, ο Γιώργος Μεϊντανάς, ο Δημήτρης Ζάχος, ο Τάκης Καρναβάς, η Αργυρούλα Γόντικα και η Τασία Βέρρα.

Από το 1966 έως το 1982 ο Ζώτος είχε μεταναστεύσει στον Καναδά.

Με την επάνοδο του στην Ελλάδα το 1982, ο Ζώτος ηχογραφούσε συνεχώς, παίζοντας σε γλέντια και σε συναυλίες σε μικρούς ή μεγάλους χώρους, όπως και σε μεγάλες διεθνείς συναντήσεις. Εκείνη την περίοδο συνεργάστηκε με μουσικούς όπως ο Ρος Ντέιλι, ο Χρόνης Αηδονίδης και η Δόμνα Σαμίου. Επίσης, συνεργάστηκε στη δισκογραφία και στις συναυλίες με μουσικούς της νέας γενιάς όπως ο Μάνος Αχαλινωτόπούλος, ο Σωκράτης Σινόπουλος, ο Αλέξανδρος Αρκαδόπουλος, ο Νίκος Οικονομίδης κ.ά. Παράλληλα, δίδασκε σε λαουτιέρηδες, τραγουδιστές, κλαρινίστες και βιολιστές τρόπο παιξίματος, ρεπερτόριο, τεχνική, τόσο σε ιδιωτικά μαθήματα όσο και στο Τμήμα Λαϊκής και Παραδοσιακής Μουσικής του ΤΕΙ Ηπείρου, του όποιου υπήρξε διδάσκων την περίοδο 2000 - 2010. Ίδρυσε δική του σχολή λαούτου στην Αθήνα, ενώ τελευταία δίδαξε στο Ωδείο Ιωαννίνων, στο Ωδείο Αθηνών, στο Ωδείο Φίλιππος Νάκας, στην σχολή του Σίμωνα Καρά (ΚΕΠΕΜ).

Απεβίωσε στις 13 Ιουλίου 2022 Παρέχεται από τη Wikipedia