Δημήτρης Κεχαΐδης

Ο Δημήτρης Κεχαΐδης (Τρίκαλα 1933 - Αθήνα, 16 Δεκεμβρίου 2005) ήταν Έλληνας θεατρικός συγγραφέας από τους σημαντικότερους εκπροσώπους του σύγχρονου ελληνικού θεάτρου.

Η μεγαλύτερη προσφορά του συγγραφέα στο ελληνικό θέατρο είναι η απεγκλώβιση της θεματογραφίας από την ηθογραφία, και η έξοδος προς τα σύγχρονα ρεύματα του ρεαλισμού και του υπαρξιακού προβληματισμού.

Ο Δημήτρης Κεχαΐδης γεννήθηκε στα Τρίκαλα, αλλά πέρασε τα νεανικά του χρόνια στο Βόλο. Όταν εισήχθη στην Νομική σχολή του Πανεπιστημίου των Αθηνών, εγκαταστάθηκε οριστικά στην Αθήνα. Αν και δεν ήταν θεατρόφιλος, όντας ακόμα φοιτητής της Νομικής, πήγε το 1956, τυχαία, και με δισταγμό να δει την παράσταση του Θεάτρου Τέχνης, του Κάρολου Κουν, «Μίλα μου σαν την βροχή», που αποτελούνταν από πέντε μονόπρακτα του Τενεσί Ουίλιαμς.
Η επίδραση και των έργων αλλά και της παράστασής τους από τον Κάρολο Κουν ήταν καταλυτική για τον Κεχαΐδη. Μέσα σε διάστημα πέντε μηνών, έγραψε τα δυο πρώτα μονόπρακτά του, - ''«Μακρινό λυπητερό τραγούδι»'' και ''«Παιχνίδια στις αλυκές»'', και τα έδωσε στον Κουν, ο οποίος όχι μόνο τα δέχτηκε αλλά και τα ανέβασε αμέσως (τον Ιούνιο του 1957) στο θέατρό του. Οι κριτικές ήταν θετικές και αυτό τον ενθάρρυνε να συνεχίσει την συγγραφή θεατρικών έργων. Το 1959 έγραψε το δίπρακτο ''«Ο μεγάλος περίπατος»''.

Το 1960 έγραψε το μονόπρακτο ''«Προάστειο Νέου Φαλήρου»'' το οποίο πρωτο-δημοσιεύτηκε στο πρώτο τεύχος του περιοδικού του Γιάννη Μπακογιαννόπουλου «Θέατρο - Κινηματογράφος» τον Απρίλιο του 1960 και πρωτοπαρουσιάστηκε στην τηλεόραση μέσα από την κρατική συχνότητα, αναθεωρημένο από τον ίδιο τον συγγραφέα, το 1988 σε σκηνοθεσία Αντώνη Αντύπα. Το 1964 έγραψε και παρουσίασε και πάλι από το Θέατρο Τέχνης «Κάρολος Κουν», ''«Το Πανηγύρι»'' και τα δίδυμα μονόπρακτα ''«Η βέρα»'' και ''«Το τάβλι»'' (1974).
Το 1979 έγραψε σε συνεργασία με την σύζυγό του, Ελένη Χαβιαρά , την μεγαλύτερη επιτυχία τους, το ''«Δάφνες και Πικροδάφνες»'', που πρωτο-ανέβηκαν και πάλι από τον Κάρολο Κουν. Το τελευταίο ολοκληρωμένο έργο του, το ''«Με δύναμη από την Κηφισιά»'' το έγραψε και πάλι με την Ελένη Χαβιαρά, και έγινε εξίσου μεγάλη επιτυχία, όταν πρωτοπαρουσιάστηκε το 1995 από τον Λευτέρη Βογιατζή στον θίασό του, «Νέα Σκηνή».
Το τελευταίο ολοκληρωμένο δημιούργημά του, ήταν το κωμικοτραγικό σκετς, ''«Κατάστασις μη αναστρέψιμος»'' - (ένας αρρωστομανής συχνάζει για καφέ στα κυλικεία των νοσοκομείων για να είναι κοντά σε περίπτωση που του συμβεί κάτι -) - που γράφτηκε το 1998 και παρουσιάστηκε αμέσως από την θεατρική ομάδα «Θέατρο των καιρών», μαζί με άλλα μικρά μονόπρακτα Ελλήνων θεατρικών συγγραφέων, στην παράσταση «Εντός σχεδίου (;)». Έκτοτε, το μικρό αυτό νούμερο έχει αποτελέσει μέρος αρκετών θεατρικών παραστάσεων.
Το τελευταίο θεατρικό του έργο - ανολοκλήρωτο, όμως - ήταν ένα έργο που έγραφε μόνος του, με τίτλο '''«Σ' αγαπώσυνέχεια»''' Παρέχεται από τη Wikipedia