Κομήτης

thumb|300px|Ο κομήτης Χέιλ-Μποπ, σε φωτογραφία του Έκχαρτ Σλάβικ στις 14 Μαρτίου 1997|alt=Ο κομήτης Χέιλ-Μποπ, σε φωτογραφία του Eckhard Slawik στις 14 Μαρτίου 1997. Διακρίνεται η γαλάζια ουρά των ιόντων που δημιουργείται καθώς τα ιόντα, που είναι ηλεκτρικά φορτισμένα σωμάτια, ενσωματώνονται στον Ηλιακό άνεμο που τα παρασύρει. Συγχρόνως δημιουργείται η ουρά σκόνης που την ωθεί προς τα έξω η ακτινοβολία του Ηλίου. thumb|300px|Ο κομήτης Χιακουτάκε τις 25 Μαρτίου 1996 Οι κομήτες είναι ουράνια σώματα που σε αντίθεση με τους απλανείς αστέρες και τους πλανήτες παρουσιάζουν όψη νεφελώδη (κόμη), ενώ η ύλη από την οποία συνίστανται μερικές φορές επιμηκύνεται υπό μορφή μακριάς ουράς όταν διέρχονται κοντά από τον Ήλιο. Αυτά τα φαινόμενα παρατηρούνται εξαιτίας της δράσης της ηλιακής ακτινοβολίας και του ηλιακού ανέμου στον κομήτη. Όταν πλησιάζει τον Ήλιο η ηλιακή θερμότητα τον ζεσταίνει και χάνει τα πτητικά υλικά από τη επιφάνεια του, από σχισμές που δημιουργούνται καθώς τα υλικά εκτοξεύονται με μεγάλη ταχύτητα, γύρω στα 1000 μέτρα το δευτερόλεπτο. Έτσι εκτοξεύονται ιόντα νερού (που εξαχνώνονται από τον πάγο), διοξείδιο του άνθρακα, σκόνη, οργανικές ενώσεις και μικρά πετρώδη κομμάτια με αποτέλεσμα να δημιουργούνται στο διάστημα δυο ουρές, η ουρά σκόνης και η ουρά ιόντων που παρασύρει ο ηλιακός άνεμος του οποίου ακολουθεί το μαγνητικό πεδίο και η οποία μπορεί να έχει μήκος μέχρι αρκετές αστρονομικές μονάδες. Η κατεύθυνση των δύο ουρών του είναι διαφορετική: α) η ουρά σκόνης είναι στην ακτινική από τον ήλιο κατεύθυνση με φορά προς τα έξω επειδή την ωθεί η πίεση ακτινοβολίας του Ηλίου, ενώ β) η ουρά ιόντων ακολουθεί της ρευματογραμμές του ηλιακού ανέμου επειδή το ιόντα ως φορτισμένα σωμάτια παγιδεύονται σε ελικοειδείς τροχιές γύρω από τα μαγνητικά πεδία του ηλιακού ανέμου με αποτέλεσμα να ακολουθούν τις δυναμικές γραμμές του μαγνητικού πεδίου του ηλιακού ανέμου που έχουν μορφή έλικας του Αρχιμήδη.

Οι διαστάσεις του πυρήνα του κομήτη κυμαίνονται από μερικά μέτρα μέχρι δεκάδες χιλιόμετρα και αποτελείται από χαλαρά συνδεδεμένο πάγο, σκόνη και πετρώματα.

Οι κομήτες περιφέρονται γύρω από τα άστρα σε διάφορες τροχιές και έχουν τροχιακές περιόδους από λίγα μέχρι χιλιάδες χρόνια. Υπάρχουν δύο κύριες πηγές, το Νέφος του Όορτ και η Ζώνη του Κάιπερ. Το Νέφος του Όορτ βρίσκεται σε μεγάλη απόσταση από τον Ήλιο και θεωρείται ότι περιλαμβάνει περίπου ένα τρισεκατομμύριο πυρήνες κομητών. Ενίοτε, λόγω βαρυτικών αλληλεπιδράσεων με γειτονικά άστρα, μεσοαστρικά νέφη, τους πλανήτες του Ηλιακού Συστήματος ή με το σύνολο του Γαλαξία, οι πυρήνες αυτοί αρχίζουν να κατευθύνονται προς το κέντρο του Ηλιακού Συστήματος. Σπάνια, κομήτες με υπερβολική τροχιά κατευθύνονται προς τον Ήλιο και μετά απομακρύνονται τελείως από αυτόν, ενώ άλλοι λόγω αλληλεπιδράσεων με τους πλανήτες αποκτούν πολύ μικρότερες τροχιακές περιόδους. Υπάρχουν όμως και κομήτες με πολύ μικρές τροχιακές περιόδους. Η προέλευση αυτών των κομητών θεωρείται η Ζώνη του Κάιπερ, η οποία αρχίζει αμέσως μετά την τροχιά του Ποσειδώνα. Παρέχεται από τη Wikipedia