Απόστολος Κωνσταντινίδης

Ο Απόστολος Γ. Κωνσταντινίδης με το φιλολογικό ψευδώνυμο Πήλιος Ζάγρας γεννήθηκε στη Ζαγορά στις 10 Μαρτίου του 1888. Αρκετά όμως από τα έργα του ενίοτε φέρουν εκτός από το όνομα του, τα ψευδώνυμα Πήλιος Ζάγρας ή «Κάμελ Ράμαση» ή «Κλώνου Ροδονιά».

Ο Απόστολος Γ. Κωνσταντινίδης έχει χαρακτηριστεί από πολλούς ως λόγιος, λογοτέχνης, δημοσιογράφος, διηγηματογράφος, ποιητής, περιηγητής, γραμματολόγος, κριτικός, ζωγράφος και κυρίως ιστοριοδίφης του Πηλίου.

Ο βασικός κύκλος των σπουδών του περιλαμβάνει τη φοίτηση του στο Γυμνάσιο Βόλου, τη Σκωτικήν Σχολή Αλεξάνδρειας και το Κολλέγιο της Αμερικάνικης Αποστολής στο Ασσιούτ της Άνω Αιγύπτου. Βέβαια πότε ο ίδιος δεν εγκατέλειψε τις προσπάθειες του για μόρφωση επενδύοντας συνεχώς στο διάβασμα και στην ατομική προσπάθεια για  εκπαίδευση.

Έζησε και έδρασε και κυρίως στην Αίγυπτο, όπου και δραστηριοποιήθηκε για πενήντα και περισσότερα έτη αναλαμβάνοντας ένα πλούσιο ρόλο στην πνευματική και κοινωνική δράση του Αιγυπτιώτου Ελληνισμού. Η απουσία του από την Αίγυπτο θα συνδεθεί με το διάστημα της ενεργούς συμμετοχής του στους Βαλκανικούς πολέμους όπου διακρίθηκε για την ανδρεία και τη γενναιότητα του καθώς και κατά την παραμονή του στη γενέτειρα του Ζαγορά μέχρι τα τελευταία έτη της ζωής του.

Η οργανωτική του δεινότητα και το δίκτυο των εξαιρετικών σχέσεων του με τον Ελληνισμό της Αιγύπτου, ίσως να είναι η εξήγηση για τη συμμετοχή του στα διοικητικά συμβούλια ενός πλήθους συλλόγων και φορέων όπως: α) πρόεδρος  για πολλά έτη και επίτιμος πρόεδρος του συλλόγου «Απόλλων» ο οποίος μετονομάσθηκε αρχικά ως «Ελληνικό Κέντρον Αλεξάνδρειας» και κατόπιν σε «Δωδεκανησιακήν Λέσχην», β) αντιπρόεδρος του συλλόγου «Αποφοίτων Γυμνασίου», γ) αντιπρόεδρος και ιδρυτικό μέλος του «Συλλόγου Ζαγοράς», δ) πρόεδρος της «Ελληνικής Καλλιτεχνικής Ενώσεως Αλεξάνδρειας», ε) γραμματέας της προσκυνηματικής οργανώσεως «Δεύτε αναβώμεν εις Ιεροσόλυμα», στ) μέλος της εταιρείας των Αθηνών «Ελληνισμός» και αντιπρόσωπος της στην Αίγυπτο, ζ) επίτιμος πρόεδρος της «Ενώσεως Αιγυπτιωτών Σπουδαστών», η) επίτιμο μέλος των τεκτονικών στοών «Μέγας Αλέξανδρος», «Ελλάς», «Αθήναι», «Κυψέλη», ιδρυτής της νέας στοάς «Παρθενών» και του περιστυλίου «Γολγοθάς», θ) πρόεδρος της Ελληνορθόδοξου Ενώσεως «Το Ραχήτιον», ι) γενικός γραμματέας του συνδέσμου πρώην Πολεμιστών και Εφέδρων Αξιωματικών της Αλεξάνδρειας, κ) πρόεδρος του σωματείου «Οι φίλοι των Γραμμάτων, το Έπαθλο» κλπ.

Ο Απόστολος Κωνσταντινίδης όπως προαναφέρθηκε υπήρξε προσωπικότητα πολυσχιδής και αυτό καταγράφεται και στο χώρο της δημοσιογραφίας και της λογοτεχνίας. Αναλυτικότερα υπήρξε συνεργάτης στην έκδοση διάφορων περιοδικών και εφημερίδων: α) ιδρυτικό μέλος του περιοδικού «ΣΕΡΑΠΙΟΝ» Αλεξανδρείας, β) ιδρυτής και συντάκτης του «Μηνιαίου Δελτίου του Ελληνικού Συλλόγου «Απόλλων Αλεξανδρείας 1923», γ) ιδρυτής και συντάκτης του περιοδικού «Απόλλων», δ)  ιδρυτής και συντάκτης του «Εσωτερικού Δελτίου του Συνδέσμου πρώην Πολεμιστών και Εφέδρων Αξιωματικών Αλεξάνδρειας», ε) ιδρυτής και συντάκτης του Μηνιαίου Δελτίου της Ελληνικής στοάς «Παρθενών», στ) αρχισυντάκτης της εφημερίδος «Εφημερίς», ζ) αρχισυντάκτης του εγκυκλοπαιδικού περιοδικού «Πανόραμα Αλεξανδρείας» και «Νέα ζωή», η) συντάκτης της επετηρίδος «Κυψέλη», θ) συντάκτης του περιοδικού «Φάρος», ι) ανταποκριτής των εφημερίδων «Θεσσαλία» και «Νέα Ελλάς» του Βόλου.

Με περισσό ζήλο ασχολήθηκε και επιμελήθηκε ιστοριοδιφικές έρευνες, σχετιζόμενες με το Πήλιο, ενώ σε πολλές μελέτες, άρθρα και αυτοτελή βιβλία αποθησαύριζε οτιδήποτε υλικό αφορούσε τα εκκλησιαστικά μνημεία του Πηλίου. Στο ενεργητικό του καταγράφονται περίπου διακόσιες διαλέξεις και ομιλίες στην Αλεξάνδρεια, Κάιρο, Αθήνα και Ζαγορά.

Για την πολύπλευρη προσφορά του θα τιμηθεί με τον Αργυρούς Σταυρός των Ιπποτών του Τάγματος του Γεωργίου Α’ δια την εθνικήν υπηρεσίαν και τα πολύτιμα βοηθήματα προς τους μαχόμενους Έλληνας δια μέσου των οργανώσεων «Η βοηθός του Στρατιώτου», ο Χρυσούς Σταυρός, ο Ταξιάρχης και τέλος ο Μεγαλόσταυρος μετ’ Αστέρος του Τάγματος των Ορθοδόξων Σταυροφόρων του Πανάγιου Τάφου.

Μετά την επιστροφή του στη γενέτειρα του Ζαγορά το 1960 περιορίζεται να αρθρογραφεί σε διάφορες τοπικές εφημερίδες έως και το θάνατο του που επήλθε την 11^ην Δεκεμβρίου του 1971.

Εργογραφία (σύνοψη)

Αυτοτελώς εκδοθέντα το διάστημα από το 1926-1969 (Κάιρο, Αλεξάνδρειας, Αθήνα, Βόλος).

Διηγήματα εκδοθέντα σε περιοδικά το διάστημα από το 1908-1926 (Νέα ζωή, Σεράπιον Αλεξάνδρειας, Νουμάς Αθηνών και Φάρος).

Άρθρα δημοσιευμένα το διάστημα από 1910-1926 (Κάιρο, Αλεξάνδρειας, Αθήνα, Βόλος).

Ανέκδοτα χειρόγραφα τα οποία περιλαμβάνονται στο αρχείο του Παρέχεται από τη Wikipedia