Φρίντα Λιάππα

Η Φρίντα Λιάππα (Μεσσήνη Μεσσηνίας 10 Φεβρουαρίου 1948 – Αθήνα 28 Νοεμβρίου 1994) ήταν Ελληνίδα σκηνοθέτιδα του κινηματογράφου και ποιήτρια.

Σπούδασε Φιλοσοφία στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και κινηματογραφική τέχνη στο London Film School του Λονδίνου. Ασχολήθηκε με την ποίηση (αρχικά) και με τη σκηνοθεσία. Μέλος της «δημοκρατικής νεολαίας Λαμπράκη», συνελήφθη και φυλακίστηκε. Ανέπτυξε επίσης, αντιδικτατορική δράση. Ύστερα από ορισμένες μικρού μήκους ταινίες, όπως το ''Μετά σαράντα μέρες'' (1972), ''Μια ζωή σε Θυμάμαι να φεύγεις'' (1977), η οποία τιμήθηκε με το 2ο βραβείο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης και βραβεύθηκε από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κινηματογράφου), ''Απεταξάμην'' (1980), παρουσίασε την πρώτη της ταινία μεγάλου μήκους ''Οι δρόμοι της αγάπης είναι νυχτερινοί'', που απέσπασε το 1ο βραβείο πρωτοεμφανιζόμενου σκηνοθέτη του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης. Ακολούθησαν τα έργα της ''Ήταν ένας ήσυχος θάνατος'' (1986) και ''Τα χρόνια της μεγάλης ζέστης'' (1992). Τον Ιανουάριο της ίδιας εκείνης χρονιάς, ο τότε σύμβουλος του Υπουργείου Πολιτισμού Απόστολος Δοξιάδης την κατήγγειλε για κακοποίηση παιδιού κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων μιας ταινίας της, ωστόσο η σκηνοθέτις απαλλάχθηκε με το υπ' αριθμόν 2826/1993 βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών. Την ίδια περίπου χρονική περίοδο η Λιάππα διαγνώσθηκε ότι έπασχε από κακόηθες νεόπλασμα στον εγκέφαλο, ασθένεια από την οποία και απεβίωσε στις 28 Νοεμβρίου 1994, σε ηλικία μόλις 46 ετών. Παρέχεται από τη Wikipedia