Ιωάννης Μεταξάς

| τόπος γέννησης = Ιθάκη, Ελλάδα | ημερομηνία θανάτου = | τόπος θανάτου = Αθήνα, Ελλάδα | εθνικότητα = Ελληνική | υπηκοότητα = | πολιτικό_κόμμα = Κόμμα Ελευθεροφρόνων | σύζυγος = | παιδιά = | τόπος διαμονής = | επάγγελμα = Στρατιωτικός | υπογραφή = | ιστοσελίδα = https://www.ioannismetaxas.gr | πίστη = Ελληνικός Στρατός | κλάδος = Μηχανικό | βαθμός = Υποστράτηγος }}

Ο Ιωάννης Μιχαήλ}} Μεταξάς (Βαθύ Ιθάκης, 12 Απριλίου 1871 - Αθήνα, 29 Ιανουαρίου 1941) ήταν Έλληνας στρατιωτικός, πολιτικός και δικτάτορας.

Μεγάλωσε στην Ιθάκη και την Κεφαλονιά και το 1885 γράφτηκε στη Σχολή Ευελπίδων, όπου αποφοίτησε με τον βαθμό του ανθυπολοχαγού του μηχανικού. Έλαβε μέρος στον Ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897 ως μέλος του Γενικού Επιτελείου. Μετεκπαιδεύτηκε στη Γερμανία στην Πολεμική Ακαδημία του Βερολίνου (1899-1903), όπου τον έστειλε ο τότε Διάδοχος Κωνσταντίνος. Μετά το Κίνημα στο Γουδί μετατέθηκε στη Λάρισα, αλλά οι στρατιωτικές του ικανότητες και η εύνοια του διαδόχου τον επανέφεραν σύντομα στο προσκήνιο. Από το 1910 έως το 1912 ήταν πρώτος υπασπιστής του Ελευθέριου Βενιζέλου, ως υπουργού Στρατιωτικών. Ήταν κορυφαίο στέλεχος του Γενικού Επιτελείου κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους και έπειτα υπαρχηγός του έως τον Αύγουστο του 1916. Διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο την περίοδο του Εθνικού Διχασμού το διάστημα 1914-1917 και γι'αυτό εξορίστηκε από τους Γάλλους στην Κορσική το 1917. Δραπέτευσε και έμεινε στην Ιταλία μέχρι την επικράτηση των φιλοβασιλικών στις εκλογές τον Νοέμβριο του 1920. Επέστρεψε στην Ελλάδα, προήχθη σε υποστράτηγο και αποστρατεύθηκε, αρνήθηκε όμως να λάβει μέρος στη Μικρασιατική Εκστρατεία.

Τον Οκτώβριο του 1922 ίδρυσε το Κόμμα Ελευθεροφρόνων, το οποίο κατάφερε πολλές φορές να εισέλθει στη Βουλή. Η μεγαλύτερη εκλογική επιτυχία του ήταν το 1926, όταν το κόμμα του αναδείχτηκε τρίτο σε δύναμη, αλλά στις επόμενες αναμετρήσεις συγκέντρωσε χαμηλά ποσοστά. Αναμείχθηκε στο κίνημα Λεοναρδόπουλου-Γαργαλίδη το 1923, αναγνώρισε ωστόσο την Αβασίλευτη δημοκρατία στο δημοψήφισμα του 1924. Το 1926-1928 συμμετείχε ως υπουργός συγκοινωνίας στην οικουμενική κυβέρνηση Ζαΐμη. Ανέλαβε το υπουργείο εσωτερικών στην κυβέρνηση Τσαλδάρη το 1932 και υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου το 1935. Μετά την παλινόρθωση της βασιλείας, διορίστηκε από τον Βασιλιά Γεώργιο Β΄ το Μάρτιο του 1936 αντιπρόεδρος και υπουργός Στρατιωτικών της κυβέρνησης Δεμερτζή και στις 13 Απριλίου Πρωθυπουργός της Ελλάδας. Με πρόσχημα τον κομμουνιστικό κίνδυνο και με τη συγκατάθεση του Γεωργίου, επέβαλε πραξικοπηματικά την κατάργηση του κοινοβουλευτισμού και το δικτατορικό καθεστώς της 4ης Αυγούστου. Μετά την ιταλική εισβολή τον Οκτώβριο του 1940, ηγήθηκε της πολεμικής προσπάθειας έως τον θάνατό του τον Ιανουάριο του 1941.

Ο Μεταξάς έμεινε στην ιστορία για την απόρριψη του ιταλικού τελεσιγράφου της 28ης Οκτωβρίου 1940, που του επιδόθηκε από τον Ιταλό πρέσβη Εμμανουέλε Γκράτσι. Η πράξη αυτή αποκρυσταλλώθηκε συμβολικά στον επίσημο κρατικό λόγο και στη δημόσια ιστορία, και εντυπώθηκε στη συλλογική μνήμη ως «ΟΧΙ». Παρέχεται από τη Wikipedia