Νίνος

Ο Νίνος σύμφωνα με τους Έλληνες ιστορικούς που έγραφαν από την Ελληνιστική περίοδο ήταν ο θρυλικός ιδρυτής της πανάρχαιας πόλης Νινευή που έγινε η πρωτεύουσα της Ασσυρίας. Το όνομα του δεν καταγράφεται στον κατάλογο των ιστορικών Ασσυρίων βασιλέων, δεν είναι επιβεβαιωμένο ιστορικό πρόσωπο, πιθανότατα να ήταν ήρωας όπως τον έβλεπαν σύμφωνα με την Αρχαία ελληνική μυθολογία. Ο Νίνος ήταν ο πρώτος που εξημέρωσε τα λυκόσκυλα και τα άλογα για κυνήγι και ιππασία, γι΄αυτό παριστάνεται στην Ελληνική μυθολογία ως Κένταυρος. Τις μορφές του Νίνου και της συζύγου του Σεμίραμις περιγράφει πρώτος ο Κτησίας της Κνίδου γύρω στο 400 π.Χ., τις πληροφορίες τις πήρε από τα βασιλικά αρχεία του Αρταξέρξη Β΄ της Περσίας τον οποίο υπηρέτησε ως αυλικός γιατρός. Ο Διόδωρος Σικελιώτης επαναλαμβάνει το ίδιο, η ιστορία συνεχίστηκε με μεσαιωνικούς συγγραφείς όπως ο Αλφρέδος ο Μέγας ώσπου η Σφηνοειδής γραφή επέτρεψε τον 19ο αιώνα την ακριβή γνώση της ιστορίας της Ασσυρίας και της Βαβυλώνας. Ο Νίνος καταγράφεται σαν γιος του μυθικού ήρωα Βήλου που λατρευόταν στις Σημιτικές χώρες σαν Βάαλ, είναι ο διάσημος ''"λόρδος"'' με τον οποίο έρχεται σε αντιπαράθεση ο Προφήτης Ηλίας. Ο Κάστωρ ο Ρόδιος τον 1ο αιώνα π.Χ. και κατόπιν ο Γεώργιος Σύγγελος αναφέρουν ότι σύμφωνα με τον Κτησία η βασιλεία του ξεκίνησε το 2189 π.Χ. και διατηρήθηκε 52 χρόνια. Η ιστορία του εμφανίζεται παραλλαγμένη σε ένα μυθιστόρημα των Ελληνιστικών χρόνων, το «Μυθιστόρημα του Νίνου», ή το «Μυθιστόρημα του Νίνου και της Σεμιράμιδος», ή τα «Νίνου σπαράγματα». Παρέχεται από τη Wikipedia