Ελένη Παπαδάκη

| λεζάντα = Η Ελένη Παπαδάκη σε παράσταση το 1931 }}

Η Ελένη Παπαδάκη (4 Νοεμβρίου 1903 – 21 Δεκεμβρίου 1944) ήταν επιφανής Ελληνίδα ηθοποιός του πρώτου μισού του 20ού αιώνα.

Κατά την περίοδο της Κατοχής, στοχοποιήθηκε από σύσσωμο τον αντιστασιακό τύπο τόσο για σχέσεις με στελέχη του ναζιστικού κατοχικού στρατού, όσο για τoν προσωπικό δεσμό της με τον κατοχικό πρωθυπουργό Ιωάννη Ράλλη. Επικρίθηκε, μεταξύ άλλων, για την αρνητική της στάση σε απεργία των συναδέλφων της και για τη δράση της ενάντια σε μισθολογικές αυξήσεις ετέρων ηθοποιών, ούτως ώστε να διατηρηθεί η μισθολογική απόσταση που τη χώριζε από εκείνους ως πρωταγωνίστρια. Μετά την Απελευθέρωση διαγράφηκε από το Σωματείο Ελλήνων Ηθοποιών (ΣΕΗ), κατηγορούμενη για δωσιλογισμό.

Το βράδυ της 21ης Δεκεμβρίου 1944, συνελήφθη από μέλη της Εθνικής Πολιτοφυλακής (ΕΠ) κατά την διάρκεια των Δεκεμβριανών. Μετά από σύντομο ανταρτοδικείο στο Γαλάτσι, καταδικάστηκε σε θάνατο και εκτελέστηκε. Η εκτέλεση της αμαύρωσε την εικόνα του ΕΑΜ στον αθηναϊκό λαό και μετέπειτα καταδικάστηκε από τον γενικό γραμματέα του ΚΚΕ, Νίκο Ζαχαριάδη. Παράλληλα, εργαλειοποιήθηκε από την αντιεαμική παράταξη, προβαλλόμενη ως χαρακτηριστικό δείγμα της εαμικής βίας.

Η δολοφονία της αποδίδεται από μερίδα ιστορικών στην αντεκδίκηση των ΕΑΜικών μαζών στο πλαίσιο των Δεκεμβριανών επεισοδίων, ενώ άλλοι ιστορικοί αναφέρουν πως, εκτός της προσωπικής της σχέσης με τον δωσίλογο πρωθυπουργό, καθοριστικό ρόλο για την εκτέλεσή της έπαιξαν οι επαγγελματικές αντιζηλίες. Η ζωή της Παπαδάκη έχει αποτελέσει αντικείμενο καλλιτεχνικής πραγμάτευσης στη λογοτεχνία, το θέατρο και την τηλεόραση. Η δημόσια μνήμη της αναμοχλεύει έως και σήμερα αντιπαραθέσεις. Παρέχεται από τη Wikipedia