Φαραώ

Με το όνομα Φαραώ, εκ της αρχαίας αιγυπτιακής λέξης ''φερ-άα'' ή ''περ-άα'', η οποία σημαίνει ''ανάκτορο'' φέρονται, ιστορικώς, οι αρχαίοι ηγεμόνες της Αιγύπτου, συνολικά 232 τον αριθμό.

Ο όρος αυτός, ως συνώνυμο στην έννοια του ''βασιλέως'', άρχισε να χρησιμοποιείται από την 18η δυναστεία, ενώ στην 22α δυναστεία αποτελούσε, πλέον, τιμητικό τίτλο. Αν και ποτέ δεν χρησιμοποιήθηκε από τους ίδιους τους Αιγύπτιους ηγεμόνες, ο τίτλος αυτός, καθιερώθηκε πολύ μεταγενέστερα, συμβατικώς, προς διευκόλυνση αρχαιολόγων και ιστορικών, δεδομένου ότι εκείνοι χρησιμοποιούσαν, επισήμως, πέντε ονόματα, διαδοχικώς, όπου το καθένα εισάγονταν ξεχωριστά με έναν από τους ακόλουθους τίτλους "Ώρος ....", "Χρυσός Ώρος ...." ή "υιός του Ρα ....", "βασιλεύς της Άνω και της Κάτω Αιγύπτου ....", "Άρχοντας της διπλής Γης...." και "Άρχοντας των διαδημάτων....". Το τελευταίο λάμβανε ο εκάστοτε διάδοχος ακολουθούμενο από το όνομα του, αμέσως με τη γέννηση του και, εν συνεχεία, όλα τα προηγούμενα, αμέσως, μετά τη στέψη του.

Κατά την αρχαιότητα, οι Φαραώ είχαν, εκτός των αμιγώς διοικητικών, θρησκευτικά καθήκοντα και ταυτίζονταν με τους θεούς Ώρο, Ρα, Άμμωνα Ατών και, μετά θάνατον, με τον Όσιρι. Όντας λοιπόν θεοί, κληροδοτούσαν τη θεϊκή υπόστασή τους στους απογόνους και συνεχιστές της δυναστείας. Έχαιραν θεϊκών τιμών εν ζωή, καθώς και μετά θάνατον, ο οποίος για τους Αιγύπτιους θεωρείτο η μετάβαση σε ένα άλλο κόσμο, αρχέγονο και μυστικιστικό. Παρέχεται από τη Wikipedia