Ψυχή

thumb|300px|Η μεταμόρφωση της πεταλούδας έχει εμπνεύσει πολλούς να τη χρησιμοποιήσουν ως σύμβολο για την έξοδο της ψυχής από το σώμα. Μία από τις σημασίες της αρχαιοελληνικής λέξης ''ψυχή'' ήταν η «πεταλούδα». Η λέξη «ψυχή» (από το ρήμα «ψύχω», δηλ. «φυσώ», «πνέω») κυριολεκτικά σημαίνει την «ψυχρή πνοή», δηλαδή την (ύστατη) ένδειξη της ζωής στο σώμα που γίνεται αισθητή από την αναπνοή. Σε πολλές θρησκευτικές, φιλοσοφικές και μυθολογικές παραδόσεις, η ψυχή είναι η άυλη ουσία ενός ζωντανού όντος.

Ανάλογα με το φιλοσοφικό σύστημα, μια ψυχή μπορεί είτε να είναι θνητή είτε αθάνατη. Στον Ιουδαϊσμό και τον Χριστιανισμό, μόνο τα ανθρώπινα όντα έχουν αθάνατη ψυχή. Για παράδειγμα, ο Καθολικός θεολόγος Θωμάς Ακινάτης απέδωσε την «ψυχή» (''anima'') σε όλους τους οργανισμούς, αλλά υποστήριξε ότι μόνο οι ανθρώπινες ψυχές είναι αθάνατες. Άλλες θρησκείες (κυρίως ο Ινδουισμός και ο Τζαϊνισμός) υποστηρίζουν ότι όλοι οι βιολογικοί οργανισμοί έχουν ψυχή, όπως και ο Αριστοτέλης, ενώ κάποιοι διδάσκουν ότι ακόμη και μη βιολογικές οντότητες (όπως ποτάμια και βουνά) έχουν ψυχή. Η τελευταία πεποίθηση ονομάζεται ανιμισμός.

Οι Έλληνες φιλόσοφοι, όπως ο Σωκράτης, ο Πλάτωνας και ο Αριστοτέλης, διατύπωσαν ότι η ''ψυχή'' πρέπει να έχει μια λογική ικανότητα, η άσκηση της οποίας ήταν η πιο θεϊκή των ανθρώπινων πράξεων. Στη δίκη του, ο Σωκράτης συνόψισε τη διδασκαλία του ως τίποτε άλλο από μια προτροπή για τους συναδέλφους του Αθηναίους να υπερέχουν σε θέματα ψυχής, αφού όλα τα σωματικά αγαθά εξαρτώνται από την αριστεία αυτή (''Απολογία'' 30α-β). Παρ’ όλα αυτά, οι απόψεις που εκτίθενται στα πλατωνικά έργα αποτελούν μια απόπειρα συστηματοποίησης και ανάπτυξης προϋπαρχουσών θεωριών, δεδομένου ότι τα ερωτήματα για τη φύση του ανθρώπου και τον θάνατο είναι πολύ παλαιότερα του Πλάτωνα και έχουν απασχολήσει ίσως όλους τους πολιτισμούς.

Το ''Anima mundi'' είναι η έννοια της "ψυχής του κόσμου" που συνδέει όλους τους ζωντανούς οργανισμούς στον πλανήτη Γη. Παρέχεται από τη Wikipedia