Λογοτεχνική μετάφραση-θεωρία και πράξη

• Κύριοι συγγραφείς: Δημητρούλια, Ξανθίππη, Κεντρωτής, Γεώργιος, Dimitroulia, Xanthippi, Kentrotis, Georgios
• Μορφή: 1
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2016
• Θέματα: ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΠΟΙΗΣΗΣ; ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΘΕΑΤΡΟΥ ΚΑΙ ΟΠΕΡΑΣ; ΘΕΩΡΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ; ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ ΠΕΖΟΓΡΑΦΙΑΣ; ΜΕΘΟΔΟΛΟΓΙΑ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ; ΤΕΧΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΕΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗΣ; ΣΥΓΚΡΙΤΙΚΗ ΓΡΑΜΜΑΤΟΛΟΓΙΑ; ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΗ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΑ; Poetry Translation; Theatre And Opera Translation; Translation Theories; Prose Translation; Translation Methodology; Translation Procedures And Strategies; Comparative Literature; Intercultural Communication; Sociology Of Translation

Το εγχειρίδιο επιδιώκει να αποτελέσει μια εισαγωγή, θεωρητική και πρακτική, στη λογοτεχνική μετάφραση, η οποία επιτελεί διαχρονικά μείζονα ρόλο στην επαφή των πολιτισμών και στη συγκρότηση της Παγκόσμιας Λογοτεχνίας, με τους όρους τους οποίους έθετε ο Goethe. Αρχικά, τοποθετεί τη μετάφραση ως φαινόμενο και πρακτική στο πλαίσιο της λογοτεχνίας και του πολιτισμού με βάση το μοντέλο των πολσυσυστημάτων και στο πλαίσιο των Περιγραφικών Μεταφραστικών Σπουδών, αφού την ορίσει με βάση τις διάφορες μεταφρασεολογικές θεωρήσεις. Εξετάζει τις νόρμες που διέπουν τα συστήματα και τις στρατηγικές που αυτές συνεπάγονται, οι οποίες παρουσιάζονται με έμφαση την ηθική τους διάσταση ως προς την αντιμετώπιση του Άλλου. Με παραδείγματα κειμένων προερχόμενων από πέντε διαφορετικές γλώσσες, αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ιταλικά, ισπανικά, και κατά περίπτωση και ορισμένες άλλες όπως τα ρωσικά, οι φοιτητές εξοικειώνονται με την έννοια της στρατηγικής πριν περάσουν στο κείμενο καθαυτό, την ένταξή του στο σώμα του συγγραφέα και την ανάλυσή του. Ορίζοντας το κείμενο ως μονάδα μετάφρασης, το εγχειρίδιο εξετάζει τη σχέση κειμένου, πολιτισμικών και γλωσσικών συμφραζομένων αλλά και τη διακειμενικότητα ως διάλογο κειμένων, ειδών και πολιτισμών. Παρουσιάζει τις τεχνικές ανασυγκειμενοποίησης (ή αναπλαισίωσης) του πολιτισμικού στοιχείου και του κειμένου ως συνόλου. Τέλος, περνά στη συγκεκριμένη εξέταση των διαφόρων γενών με τα υπο-γένη τους, πεζογραφία, ποίηση, θέατρο. Το τελευταίο κεφάλαιο επανέρχεται στην αρχική συζήτηση περί του ορισμού και των ορίων της λογοτεχνικής μετάφρασης, ανοίγοντας το πεδίο σε έργα μη αμιγώς λογοτεχνικά που όμως η μεταφρασεολογία έχει στο παρελθόν εντάξει, για ποικίλους λόγους, στη λογοτεχνική μετάφραση.