| Περίληψη: | Η μελιτζάνα (Solanum melongena L.) είναι από τα πλέον ευρέως καλλιεργούμενα λαχανικά με μεγάλες πωλήσεις παγκοσμίως και ιδιαίτερη διατροφική αξία. Στην παρούσα εργασία μελετήθηκαν με καθιερωμένες χρωματομετρικές τεχνικές ως προς α) τις αντιοξειδωτικές ιδιότητες, β) το περιεχόμενο τους σε φαινολικά συστατικά, φλαβονοειδή και ανθοκυανίνες, ασκορβικό οξύ, πολυσακχαρίτες και πρωτεΐνες, ορισμένοι από τους πιο διαδεδομένους γενοτύπους (ποικιλίες, υβρίδια καθώς και εμβολιασμένα πειραματικά στελέχη) του φυτού που καλλιεργούνται στην Ελλάδα, και οι όποιοι σε μεγάλο βαθμό δεν έχουν έως σήμερα μελετηθεί επαρκώς. Συνολικά είκοσι τέσσερις γενότυποι μελιτζάνας (τρεις καρποί από τον κάθε έναν) συλλέχθηκαν από διάφορες περιοχές στην Ελλάδα κατά τη χρονική στιγμή της εμπορικής ωρίμανσης. Ορισμένοι εξ αυτών αντιπροσωπεύονταν από πληθυσμούς από διαφορετικές περιοχές καλλιέργειας.
Για την επεξεργασία των δεδομένων κατασκευάστηκε δενδρόγραμμα Ward και πραγματοποιήθηκε στατιστική ανάλυση με το λογισμικό στατιστικής επεξεργασίας IBM SPSS Statistics V.23 με τη στατιστική δοκιμασία μονόπλευρης ANOVA ακολουθούμενη από Turkey HSD, Duncan, Scheffe, post hoc ανάλυση. Πιο συγκεκριμένα όσον αφορά τις ανθοκυανίνες από τις post hoc δοκιμασίες παρατηρείται ότι η 1η ομάδα (LATO, RSwann 10951, SABELLE, SAMANTHA, LYDIA, ANGELA) διαφέρει στατιστικά σημαντικά από τη 3η (NILO F1 x S.torvum, NILO F1 x [ExSG], ΕΜΙ) και τη 4η (ΛΑΓΚΑΔΑ, NILO F1 x [ExSI], NILO F1). Όπως επίσης και η 3η ομάδα παρουσιάζει στατιστικά σημαντική διαφορά από τη 2η (ΤΣΑΚΩΝΙΚΗ, LETICIA, VERNINA, ΗΡΑ, MONARCA F1, DIABLO) και την 4η. Στις πρωτεΐνες εμφανίζεται στατιστικά σημαντική διαφορά της 1ης ομάδας από όλες τις υπόλοιπες, ενώ στα φλαβονοειδή δε παρατηρείται καμία διαφορά. Τέλος, στο ασκορβικό οξύ εμφανίζεται στατιστικά σημαντική διαφορά της 1ης ομάδας με τη 3η. Σημαντική υπήρξε η παρατήρηση ότι όσο αυξάνεται η περιεκτικότητα του ασκορβικού αντίστοιχα μειώνεται η συγκέντρωση των ανθοκυανινών, γεγονός που υποδηλώνει ότι η παρουσία ασκορβικού οξέος πιθανότατα να έχει επίδραση στη σταθερότητα τους. Για τις υπόλοιπες μεταβλητές (ολικά σάκχαρα, πολυφαινόλες, αναγωγή κατιόντος σιδήρου, % σάρωση ρίζας DPPH) ακολουθήθηκαν μη παραμετρικές δοκιμασίες. Πραγματοποιώντας τη δοκιμασία Kruskal-Wallis εμφανίστηκαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των τεσσάρων ομάδων του δενδρογράμματος, γι’ αυτό το λόγο ακολούθησε η δοκιμασία Mann-Whitney για να συγκριθούν οι ομάδες ανά δύο. Πιο συγκεκριμένα, για τη μεταβλητή ολικά σάκχαρα παρουσιάζεται στατιστικά σημαντική διαφορά της 1ης ομάδας με την 2η και τη 3η με P< 0,05. Στη περίπτωση των πολυφαινολών η 1η ομάδα παρουσιάζει από όλες τις υπόλοιπες ομάδες στατιστικά σημαντική διαφορά, καθώς και η 2η ομάδα με όλες τις υπόλοιπες με P< 0,05, ενώ η 1η με τη 2η με P< 0,001. Η αναγωγή κατιόντος σιδήρου (FRAP) παρατηρείται ότι η 1η ομάδα και η 2η ομάδα παρουσιάζουν στατιστικά σημαντική διαφορά από την 3η και τη 4η με P< 0,05. Τέλος, στην % αναστολή ρίζας DPPH εμφανίζεται στατιστικά σημαντική διαφορά της 1ης ομάδας από την 2η και τη 3η με P< 0,05.
Συμπερασματικά, η παρούσα μελέτη συνεισφέρει: α) στην πρώτη αποτύπωση της περιεκτικότητας των εγχώριων καλλιεργούμενων γενοτύπων της Solanum melongena σε σημαντικούς μεταβολίτες, όπως πρωτεΐνες, σάκχαρα, πολυφαινόλες, φλαβονοειδή, ανθοκυανίνες, ασκορβικό οξύ και αντιοξειδωτικές ιδιότητες οι οποίες είναι σημαντικές για τον ανθρώπινο οργανισμό, β) στη συσχέτιση των μεταβολιτών μεταξύ τους καθώς και γ) στην ομαδοποίηση και σύγκριση των ποικιλιών μεταξύ τους με τη βοήθεια του δενδρογράμματος Ward και της στατιστικής επεξεργασίας.
|
|---|
