| Περίληψη: | Η θεραπεία μέσω της συγχώρησης φαίνεται να αποτελεί μια πολλά υποσχόμενη νέα προσέγγιση για τη μείωση του θυμού και την αποκατάσταση της συναισθηματικής υγείας των ατόμων (Hebl και Enright, 1993; McCullough και Worthington, 1995; AlMabuk, Enright και Cardis, 1995; Freedman και Enright, 1996; McCullough, Worthington και Rachal, 1997; Coyle και Enright, 1997; Dayton, Campbell, & Hwa Ha, 2009; Graham, Enright, & Klatt, 2012). Έρευνες των τελευταίων δύο δεκαετιών στο χώρο της εκπαίδευσης αποδεικνύουν ότι η εφαρμογή προγραμμάτων βασισμένων στην πρακτική της συγχώρησης στα σχολεία προωθεί τη συναισθηματική υγεία των μαθητών και βελτιώνει τη σχολική τους πρόοδο (Enright, 2010; Enright, 2012; Gambaro et al., 2008).
Η παρούσα μελέτη εξέτασε περαιτέρω την αποτελεσματικότητα ενός 6-συνεδριών ψυχοεκπαιδευτικού προγράμματος, βασισμένου στην πρακτική της συγχώρησης, σε Έλληνες μαθητές δημοτικού σχολείου. Το δείγμα αποτελείτο από 42 μαθητές ηλικίας 11-12 ετών οι οποίοι τοποθετήθηκαν τυχαία στην πειραματική (n=21) ή στην ομάδα ελέγχου (n=21). Οι μετρήσεις του θυμού, της κατάθλιψης και της ικανοποίησης από τη ζωή τους, πραγματοποιήθηκαν μέσα από δύο μετρήσεις (pre-assessment, postassessment). Ακόμα, αξιολογήθηκαν μεταβλητές όπως είναι τα συναισθήματα, η συμπεριφορά και οι σκέψεις των παιδιών απέναντι σε ένα πρόσωπο που τους έχει πληγώσει, η επιθυμία τους να συγχωρέσουν το πρόσωπο αυτό, καθώς και η γνώση που έχουν γύρω από την έννοια της συγχώρεσης.
Η ποσοτική και ποιοτική ανάλυση των δεδομένων που προέκυψαν από την παρούσα έρευνα έδειξε ότι για τα παιδιά της πειραματικής ομάδας μετά τη συμμετοχή τους στο πρόγραμμα υπήρξε στατιστικά σημαντική μείωση των συναισθημάτων της κατάθλιψης, του θυμού και της ικανοποίησης από τη ζωή, μείωση των αρνητικών συναισθημάτων, της αρνητικής συμπεριφοράς και των αρνητικών σκέψεων απέναντι στο πρόσωπο που τα πλήγωσε, ενώ παράλληλα ενισχύθηκε η επιθυμία τους να συγχωρέσουν το πρόσωπο αυτό, και απέκτησαν μια ολοκληρωμένη γνώση για την έννοια της συγχώρεσης, ευρήματα που δεν εντοπίστηκαν στην ομάδα ελέγχου.
Με δεδομένη την έλλειψη ερευνών στην Ελλάδα, γύρω από τη συμβολή των προγραμμάτων συγχώρησης στην ψυχική υγεία των μαθητών, τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης φαίνεται να ρίχνουν περισσότερο φως σχετικά με την
αποτελεσματικότητα αυτών των προγραμμάτων. Τέλος, προτάσεις για περαιτέρω έρευνα με παιδιά συζητιούνται στην παρούσα εργασία.
|
|---|
