| Περίληψη: | Σε καλλιεργούμενους ιχθυοπληθυσμούς, η βελτιστοποίηση της διατροφής συντελεί στην μείωση της επιθετικότητας και της καταπόνησης, στην καλύτερη ποιότητα του τελικού προϊόντος και στην μείωση της περιβαλλοντικής επιβάρυνσης. Στη παρούσα μελέτη, έγινε εφαρμογή και προσαρμογή των βιοενεργειακών αρχών, μέσω παραγοντικoύ μοντέλου για τον υπολογισμό της βέλτιστης ποσότητας σίτισης στην εκτροφή του ευρωπαϊκού λαβρακιού (Dicentrarchus labrax L.) και η σύγκριση της ανάπτυξης του με τον κλασικό τρόπο σίτισης με πίνακες σε συνθήκες βιομηχανικής εκτροφής σε ιχθυοκλωβούς. Πραγματοποιήθηκε πείραμα 189 ημερών, όπου δύο πληθυσμοί λαυρακιού σιτίστηκαν σύμφωνα με το βιοενεργειακό μοντέλο και αντίστοιχα δύο πληθυσμοί χρησιμοποιήθηκαν ως ομάδες ελέγχου και σιτίστηκαν με τη χρήση πινάκων σίτισης. Κατά τη διάρκεια του πειράματος έλαβαν χώρα έξι μηνιαίες εξαλιεύσεις μέσου αριθμού ψαριών 1806±299, από κάθε πληθυσμό, από τις οποίες υπολογίστηκε η ανάπτυξη, ο συντελεστής μετατρεψιμότητας FCR (Feed Conversion Ratio), ο ειδικός ρυθμός ανάπτυξης SGR (Specific Growth Rate) και ο ειδικός ρυθμός μετατρεψιμότητας SFR (Specific Feeding Rate). Υπολογίστηκε ο δείκτης ενδοπεριτοναϊκού λίπους και διαγνώστηκε η υγεία του ήπατος. Πραγματοποιήθηκαν αναλύσεις ολικής σύστασης (προσδιορισμός υγρασίας-τέφρας, πρωτεΐνης, λίπους, γλυκογόνου). Διεξήχθη ιστολογική ανάλυση της λιπώδους διήθησης. Τέλος μελετήθηκε η διατροφική συμπεριφορά με τη χρήση υποβρύχιων καμερών και επιφανείας, καθώς και από in situ παρατηρήσεις.
Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι η στρατηγική της σίτισης επηρεάζει: i) την μετατρεψιμότητα της τροφής (FCR) (ολικόFCRbio=3,1±2,5 και ολικόFCRconv=2,3±1,2), ii) την παραγωγικότητα (SGR) (ολικόSGRbio=0,27±0,17 και ολικόSGRconv=0,30±0,15), iii) την ένταση του ταΐσματος (SFR) (ολικόSFRbio=0,53±0,24 και ολικόSFRconv=0,59±0,17), iv) την ποιότητα της σάρκας των εκτρεφόμενων ιχθύων, δηλαδή την ποσότητα του λίπους στους ιστούς του φιλέτου και τον λόγο πρωτεΐνης/λίπους φιλέτου, v) την υγεία αυτών, συγκεκριμένα την παρουσία λιπώδους διήθησης στο ήπαρ, και τον δείκτη ενδοπεριτοναϊκού λίπους. Οι τιμές των παραμέτρων υγρασίας-τέφρας, πρωτεΐνης, γλυκογόνου δεν παρουσίασαν ιδιαίτερες διαφοροποιήσεις μεταξύ των δυο ομάδων.
Τέλος γίνονται ορισμένες προτάσεις για μελλοντική έρευνα με βάση τα συμπεράσματα.
|
|---|
