| Summary: | Τα προϊόντα ιδιωτικής ετικέτας που προσφέρονται στα ράφια των super market έχουν πλέον την ίδια ή και καλύτερη ποιότητα από τα αντίστοιχα τους επώνυμα και αρκετά χαμηλότερη τιμή. Παρ’ όλα αυτά δεν έχουν κερδίσει την προτίμηση του Ελληνικού καταναλωτικού κοινού, λόγω της επιφυλακτικότητας του για την προέλευση, την πορεία και την κατάστασή τους από τον τόπο παραγωγής, μέχρι το ράφι του καταστήματος. Η ενημέρωση των καταναλωτών με πληροφορίες ιχνηλασιμότητας των προϊόντων αποτελεί ένα αποτελεσματικό μέσο την για την εξάλειψη των αμφιβολιών τους, εφόσον βέβαια το σύστημα ιχνηλασιμότητας που εφαρμόζεται από τα super market μπορεί να αντλήσει και να μεταδώσει τις πληροφορίες αυτές.
Σκοπός της παρούσας πτυχιακής εργασίας είναι η διερεύνηση της καταλληλόλητας των συστημάτων ιχνηλασιμότητας που εφαρμόζουν οι επιχειρήσεις super market της Ελληνικής αγοράς για την ικανοποίηση των αναγκών ενημέρωσης των καταναλωτών σχετικά με τα θέματα για τα οποία έχουν αμφιβολίες.
Η διερεύνηση πραγματοποιείται σε τρία στάδια. Αρχικά γίνεται ανασκόπηση των βιβλιογραφικών πηγών που σχετίζονται αφενός με την απήχηση των προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας στους καταναλωτές και αφετέρου με την οργάνωση τη λειτουργία και τα προβλήματα των συστημάτων ιχνηλασιμότητας προϊόντων.
Στη συνέχεια, τα στοιχεία που συλλέγονται από την ανασκόπηση χρησιμοποιούνται για την σύνταξη διαδικτυακού ερευνητικού ερωτηματολογίου, ενώ τα συμπεράσματα της ανασκόπησης γίνονται οι πηγές για την διατύπωση της ερευνητικής υπόθεσης.
Το ερευνητικό ερωτηματολόγιο αφορά στην οργάνωση, στη λειτουργία και στα πιθανά προβλήματα των συστημάτων ιχνηλασιμότητας και συμπληρώνεται από πέντε μεγάλες επιχειρήσεις super market της Ελληνικής αγοράς που έχουν αναπτύξει μεγάλη γκάμα προϊόντων ιδιωτικής ετικέτας.
Η ερευνητική υπόθεση που διατυπώνεται είναι ότι «οι επιχειρήσεις super market που προωθούν τα ΠΙΕ τους στην Ελληνική αγορά έχουν αναπτύξει τα συστήματα ιχνηλασιμότητας τους έτσι ώστε να είναι κατάλληλα για την ενημέρωση των καταναλωτών περιορίζοντας τις επιφυλάξεις και την καχυποψία τους». Για την αξιολόγηση δε της καταλληλόλητας ορίζονται τρία βασικά κριτήρια που είναι η συμμόρφωση των συστημάτων με την νομοθεσία ασφάλειας των τροφίμων, η δυνατότητα τους να συλλέγουν πληροφορίες για την προέλευση, την πορεία και την κατάστασή τους από τον τόπο παραγωγή, μέχρι το ράφι του καταστήματος και τέλος η δυνατότητα τους να ενημερώνουν τον καταναλωτή για τις πληροφορίες αυτές.
Με βάση τις απαντήσεις των πέντε επιχειρήσεων στο ερωτηματολόγιο η ερευνητική υπόθεση απορρίπτεται γιατί ενώ τα συστήματα όλων των εταιριών συμμορφώνονται με την νομοθεσία και περίπου οι μισές από αυτές συλλέγουν όλες τις απαραίτητες πληροφορίες, δεν έχουν αναπτυχθεί έτσι ώστε να τις μεταδίδουν στον καταναλωτή.
Το δείγμα των εταιριών που απάντησαν στο ερωτηματολόγιο, αν και περιέχει μεγάλες αλυσίδες λιανικής της Ελληνικής αγοράς, είναι ωστόσο μικρότερο από το 50% των επιχειρήσεων του κλάδου και περιορίζει τη δυνατότητα μιας αξιόπιστης στατιστικής ανάλυσης. Επίσης από την διερεύνηση του θέματος προκύπτει η ανάγκη πραγματοποίησης και άλλων στοχευμένων ερευνών σχετικά με το περιεχόμενο και το πλαίσιο απόκτησης προστατευόμενων εμπιστευτικών πληροφοριών, μέσα σε αλυσίδες τροφίμων που αποτελούνται από πολλές διαφορετικές επιχειρήσεις.
Παρά τους παραπάνω περιορισμούς η εργασία καταλήγει σε αποτελέσματα και συμπεράσματα που ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα και μπορούν να κεντρίσουν το ενδιαφέρον των επιχειρήσεων για την αναβάθμιση των συστημάτων ιχνηλασιμότητας που χρησιμοποιούν.
|
|---|
