| Περίληψη: | Αυτή η μελέτη διερευνά την οπτική των Ελλήνων νηπιαγωγών σχετικά με τη διδασκαλία, το παιχνίδι και τη μάθηση. Τι είναι η διδασκαλία; Πώς μαθαίνουν τα παιδιά; Τι είναι το παιχνίδι; Τι είδους παιχνίδι ενσωματώνουν οι καθηγητές στην καθημερινή πρακτική; Η σχέση μεταξύ παιχνιδιού και μάθησης τονίστηκε εδώ και πολύ καιρό από σπουδαίους παιδαγωγούς όπως ο Froebel και η Montessori, καθώς και από ψυχολόγους παιδιών όπως ο Piaget και ο Vygotsky. Το παιχνίδι στις μέρες μας είναι κοινώς αποδεκτό ως πολύτιμο συστατικό της προσχολικής εκπαίδευσης. Θεωρείται μια κατάσταση στην οποία τα παιδιά μαθαίνουν και αποκτούν ακαδημαϊκές καθώς και κοινωνικές δεξιότητες αβίαστα και ευτυχισμένα. Το ελληνικό πρόγραμμα σπουδών φαίνεται να συμφωνεί με αυτήν την άποψη. Η σχέση μεταξύ παιχνιδιού και μάθησης που αντικατοπτρίζει το πρόγραμμα σπουδών είναι σημαντική για την εκπαίδευση των μικρών παιδιών, αλλά πιο σημαντική είναι η άποψη των ίδιων των εκπαιδευτικών, καθώς είναι υπεύθυνοι να εφαρμόζουν το πρόγραμμα σπουδών στην καθημερινή πρακτική. Ακολούθησε μια ποιοτική ερευνητική διαδικασία προκειμένου να εξεταστούν σε βάθος τα ερευνητικά ερωτήματα. Διεξήχθησαν δέκα ημιδομημένες συνεντεύξεις με Έλληνες καθηγητές νηπιαγωγείου και αναλύθηκαν επίσης. Οι απαντήσεις των συμμετεχόντων κωδικοποιήθηκαν και κατηγοριοποιήθηκαν σύμφωνα με τα σχετικά θέματα. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι οι εκπαιδευτικοί που συμμετέχουν στην έρευνα χαρακτηρίζουν τη διδασκαλία ως μια διαδικασία με επίκεντρο το παιδί με βάση τα ενδιαφέροντα των παιδιών (4), υποστηρίζουν ότι εξαρτάται από το διδακτικό αντικείμενο και μπορεί να αξιοποιεί πολλές στρατηγικές μάθησης, μεταξύ των οποίων και το παιχνίδι (2), την ταυτίζουν με το παιχνίδι και τη χαρά (2), ότι έχει να κάνει με τη μίμηση (1)και οφείλει να είναι πολυαισθητηριακή, δηλαδή να συνδυάζει π.χ. ήχο, εικόνα, κίνηση (1). Η εκμάθηση για αυτούς τους εκπαιδευτικούς σχετίζεται με το παιχνίδι (4), με τη βιωματική μάθηση (με την έννοια της ενεργούς συμμετοχής ή της αισιο-κινητικής κάλυψης) (4), με τον πολυαισθητηριακό τρόπο μάθησης (1) και μάθηση μπορεί να προκύψει με κάθε είδους δραστηριότητα (1). Το παιχνίδι ορίζεται ως καθοδηγούμενες δραστηριότητες παιχνιδιού (5) ή κυρίως ως ελεύθερο και αυθόρμητο παιχνίδι (2), ως μέσο μάθησης (3), ως δραστηριότητα η οποία διασκεδάζει και προσφέρει χαρά στα παιδιά (3), μια πολύπλοκη δραστηριότητα (2) και όλα στο νηπιαγωγείο είναι παιχνίδι (1). Το παιχνίδι με χειρισμό αντικειμένων σπάνια ενσωματώνεται στην καθημερινή πρακτική και όταν γίνεται είναι κυρίως μέσω των οργανωμένων εκπαιδευτικών δραστηριοτήτων, ενώ τα επιτραπέζια παιχνίδια και τα παιχνίδια με κάρτες χρησιμοποιούνται σχεδόν καθημερινά κυρίως κατά τη διάρκεια δραστηριοτήτων ελεύθερης επιλογής και αυθόρμητου παιχνιδιού. Η εξερεύνηση, το παιχνίδι ρόλων και τα παιχνίδια στον υπολογιστή περιλαμβάνονται σε καθημερινή ή εβδομαδιαία βάση.
|
|---|
