Ανάλυση αυτοφυών πληθυσμών φασκόμηλου ως προς τους δευτερογενείς μεταβολίτες με χρήση χρωματογραφικών και φασματοσκοπικών τεχνικών και μελέτη της βιοδραστικότητάς τους

• Κύριος συγγραφέας: Γκιώνη, Μαρία
• Άλλοι συγγραφείς: Gkioni, Maria
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2021
• Θέματα: Φασκόμηλο; Μεταβολομική ανάλυση; Μη ενζυμική γλυκοζυλίωση; Sage; Salvia fruticosa; Salvia pomifera; Metabolomic analysis; Glycation

Στην παρούσα διπλωματική εργασία παρουσιάζεται η μεταβολομική ανάλυση πέντε αυτοφυών πληθυσμών φασκόμηλου και πιο συγκεκριμένα, δύο πληθυσμών Salvia fruticosa Mill. (Φούρνοι Κορσεών και Ροδινή Αχαΐας), δύο πληθυσμών Salvia pomifera L. subsp. pomifera (Δυτική Κρήτη) και ενός πληθυσμού Salvia pomifera subsp. calycina (Sm.) Hayek (Πάρνηθα, Αττική). Η δρόγη, τα ξηρά φύλλα, υποβλήθηκε σε εκχύλιση με υπερήχους αρχικά με πετρελαϊκό αιθέρα και έπειτα με 70 % μεθανόλη σε νερό. Πραγματοποιήθηκε ποιοτική και επί τοις εκατό % ποσοτική ανάλυση των πτητικών συστατικών του άπολου εκχυλίσματος με χρήση αέριας χρωματογραφίας συζευγμένης με φασματομετρία μάζας (GC-MS). Πραγματοποιήθηκε ποιοτική ανάλυση των πολικών εκχυλισμάτων και ποσοτικός προσδιορισμός των ενώσεων ροσμαρινικό και καρνοσικό οξύ με χρήση πρότυπων ενώσεων με την τεχνική της υγρής χρωματογραφίας υπερυψηλής απόδοσης με ανιχνευτή συστοιχίας διόδων συζευγμένης με φασματομετρία μάζας (UPLC-DAD-MS). Τέλος, αναπτύχθηκε μια φθορισμομετρική μέθοδος για τη διερεύνηση της ικανότητας αναστολής της αντίδρασης της μη ενζυμικής γλυκοζυλίωσης από τα υδρο-αλκοολικά εκχυλίσματα. Το σύστημα της δοκιμασίας αυτής μελετήθηκε με χρήση της τεχνικής της μικροσκοπίας Raman (micro-Raman). Τα αποτελέσματα ανέδειξαν τη διαφοροποίηση μεταξύ των εξεταζόμενων φυτικών taxa. Τα άπολα εκχυλίσματα των S. fruticosa είχαν υψηλή συγκέντρωση ευκαλυπτόλης (34,8-39,0 %) ενώ τα εκχυλίσματα των S. pomifera περιείχαν υψηλά ποσοστά α-θυϊόνης (19,7-41,0 %) και β-θυϊόνης (6,0-39,1 %). Από την ανάλυση UPLC-DAD-MS προέκυψαν 12 ενώσεις παρούσες σε όλους τους πληθυσμούς, 12 ενώσεις παρούσες στους πληθυσμούς S. pomifera και 33 που ήταν παρούσες στους πληθυσμούς S. fruticosa. Το ροσμαρινικό οξύ στα δείγματα S. pomifera κυμάνθηκε μεταξύ 3,79 και 12,55 mg/g, ενώ το καρνοσικό οξύ δεν ανιχνεύτηκε. Οι πληθυσμοί S. fruticosa περιείχαν ροσμαρινικό οξύ σε συγκεντρώσεις 7,22 και 11,01 mg/g και καρνοσικό οξύ 6,70 και 5,98 mg/g, αντίστοιχα. Όλα τα υδρο-αλκοολικά εκχυλίσματα, το ροσμαρινικό και το καρνοσικό οξύ ανέστειλαν ισχυρά την αντίδραση της μη ενζυμικής γλυκοζυλίωσης. Με χρήση micro-Raman διαπιστώθηκε η αποδιάταξη της βόειας αλβουμίνης ορού μετά από την αντίδραση με τη 2-δεοξυ-D-ριβόζη.