Η ισοαδρανειακή άσκηση ημικαθίσματος ως μέσο "επαύξησης επίδοσης μετά απο ενεργοποίηση" (PAPE) στην αλτική ικανότητα αθλητριών

Να συγκριθούν δυο διαφορετικά πρωτόκολλα πρόωρης έκκεντρης υπερφόρτισης με ημικαθίσματα σε ισοαδρανειακό μηχάνημα, ως μέσο επαύξησης της κάθετης αλτικότητας αθλητριών ταχυδύναμης. Μέθοδος: Το δείγμα αποτέλεσαν δεκαεπτά (17) αθλήτριες πετοσφαίρισης και τραμπολίνο, ηλικίας 23,2 ± 4,7 έτη, βάρους 6...

Πλήρης περιγραφή

Λεπτομέρειες βιβλιογραφικής εγγραφής
Κύριος συγγραφέας: Τζανέα, Δόμνα
Άλλοι συγγραφείς: Tzanea, Domna
Γλώσσα:Greek
Έκδοση: 2022
Θέματα:
Διαθέσιμο Online:https://hdl.handle.net/10889/24193
Περιγραφή
Περίληψη:Να συγκριθούν δυο διαφορετικά πρωτόκολλα πρόωρης έκκεντρης υπερφόρτισης με ημικαθίσματα σε ισοαδρανειακό μηχάνημα, ως μέσο επαύξησης της κάθετης αλτικότητας αθλητριών ταχυδύναμης. Μέθοδος: Το δείγμα αποτέλεσαν δεκαεπτά (17) αθλήτριες πετοσφαίρισης και τραμπολίνο, ηλικίας 23,2 ± 4,7 έτη, βάρους 66,9 ± 8,8 κιλά, ύψους 168,5 ± 7,4 εκατοστά και προπονητικό υπόβαθρο 157,2 ± 69,4 μήνες. Συγκρίθηκαν μεταξύ τους τα δυο ακόλουθα πρωτόκολλα έκκεντρης υπερφόρτισης με την χρήση του μηχανήματος exxentric τα οποία οι αθλήτριες εκτέλεσαν με τυχαιοποιημένη σειρά. Α: ένα μοναδικό αλλά μεγαλύτερο σετ των 10 επαναλήψεων, και Β: 3 βραχύτερα σετ των 6 επαναλήψεων αλλά υψηλότερης αθροιστικής φόρτισης, με διάλλειμα 2 min. Αξιολογήθηκε το μέγιστο ύψος κάθετου άλματος(ΜΥΚΑ) και η μέγιστη ισχύς κάθετου άλματος(ΜΙΚΑ) σε ειδική πλατφόρμα (Chronojump) πριν την εκτέλεση του πρωτοκόλλου, στα 4, 8 και 12 λεπτά μετά. Για τις μετρήσεις χρησιμοποιήθηκε η πλατφόρμα Chronojump. H κύρια στατιστική ανάλυση βασίστηκε σε 2Χ4ANOVA για επαναλαμβανόμενες μετρήσεις (SPSSv25). Αποτελέσματα: Το βασικό εύρημα της ανάλυσης είναι ότι δεν αναδείχθηκαν στατιστικώς σημαντικές αλληλεπιδράσεις μεταξύ των δύο πρωτοκόλλων άσκησης και του χρόνου που έγιναν οι μετρήσεις, είτε για το ΜΥΚΑ [F(3, 96) = 0,214, p= 0,886], είτε για την ΜΙΚΑ [F(3, 96) = 0,709, p= 0,549]. Η επίδραση του χρόνου ήταν στατιστικώς σημαντική ως προς την βελτίωση του ύψους κάθετου άλματος [F(3, 96) = 4,911, p= 0,003]. Συμπέρασμα: Βάσει των αποτελεσμάτων δεν υπάρχουν σημαντικές διαφορές μεταξύ των δύο πρωτοκόλλων (Α:1Χ10 και Β:3Χ6) ως προς το μέγιστο ύψος και τη μέγιστη ισχύ του κάθετου άλματος. Η χρησιμότητα των αποτελεσμάτων έγκειται στο ότι η σύντομη μέθοδος του ενός σετ με τις περισσότερες επαναλήψεις μπορεί να αποτελέσει μια αποδοτική επιλογή και δεν απαιτείται η αθροιστική δράση περισσότερων επαναλήψεων σε βάθος χρόνου. Η σημαντική εξοικονόμηση χρόνου, μπορεί να είναι υψηλής πρακτικής σημασίας στα στενά περιθώρια της προθέρμανσης πριν από αθλητικό αγώνα. Η επίδραση των δυο πρωτοκόλλων ήταν σημαντική έως και 12 λεπτά μετά την εφαρμογή τους, δίχως ενδείξεις φθίνουσας πορείας. Αυτό αφήνει ανοιχτό το ερώτημα προς μελλοντική διερεύνηση για το εάν η διάρκεια της ΡΑΡΕ παρατείνεται για περισσότερο χρόνο.