| Summary: | Η έννοια της συμπερίληψης αναφέρεται στην ισότιμη πρόσβαση και ενσωμάτωση όλων των μαθητών στο γενικό σχολείο, ανεξαρτήτου των διαφοροποιητικών χαρακτηριστικών τους. Η παρούσα έρευνα εστίασε στις γνώμες των τριών εμπλεκόμενων ομάδων, δηλαδή των λογοθεραπευτών, των εκπαιδευτικών γενικής και ειδικής αγωγής και των γονέων, σχετικά με την συνεκπαίδευση παιδιών με σοβαρές διαταραχές επικοινωνίας στην πρωτοβάθμια εκπαίδευση. Τα κυριότερα ζητήματα που διερευνήθηκαν ήταν τα οφέλη και τα εμπόδια αυτής, αλλά και οι τροποποιήσεις που πρέπει να πραγματοποιηθούν για να διασφαλιστεί η αποτελεσματικότητά της. Επίσης, εξετάστηκε η αποδοτικότητα της μερικής ή πλήρους συμπερίληψης. Γι’ αυτό τον λόγο, δημιουργήθηκε ερωτηματολόγιο με διαφορετικές ερωτήσεις για τις προαναφερθείσες ομάδες. Στο πρώτο μέρος, πραγματοποιήθηκε βιβλιογραφική ανασκόπηση για την συνεκπαίδευση, τα ευρήματα που προϋπάρχουν σε σχέση με τα ερευνητικά ερωτήματα, καθώς και το νομοθετικό πλαίσιο αυτής. Στο δεύτερο μέρος, παρουσιάστηκε ο τρόπος προσέγγισης του θέματος και τα σημαντικότερα ευρήματα που προέκυψαν από τις απαντήσεις του ερωτηματολογίου. Από την έρευνα εξήχθησαν αξιοσημείωτα συμπεράσματα. Αρχικά, οι λογοθεραπευτές τόνισαν ότι το καθήκον τους πρέπει να είναι πολυδιάστατο και ότι οι συνεδρίες τους ωφέλιμο είναι να γίνονται στο πέρας των μαθημάτων. Ακόμη, στην πλειοψηφία τους απάντησαν ότι μεταξύ διαφόρων αναπηριών, οι σωματικές - κινητικές φαίνεται να είναι πιο αποδεκτές από το σχολικό περιβάλλον. Εν συνεχεία, οι εκπαιδευτικοί ανέφεραν την αναγκαιότητα επιπλέον κατάρτισης, οικονομικής ενίσχυσης και υποστηρικτικού υλικού στα σχολεία. Διατυπώθηκε επίσης, πως η αντίδραση των τυπικά αναπτυσσόμενων παιδιών θα είναι θετική-ουδέτερη, καθώς και ότι η μερική συμπερίληψη χαρακτηρίζεται πιο αποδοτική κατά την ένταξη. Παράλληλα, υποστηρίζουν ότι η ένταξη θα πρέπει να βασίζεται στο είδος της διαταραχής του παιδιού. Επιπλέον, οι γονείς ισχυρίστηκαν ότι η προετοιμασία των παιδιών με ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες πριν την ενσωμάτωση είναι αναγκαία και επισήμαναν την επιθυμία τους για απόδοση μεγαλύτερης βαρύτητας στην κοινωνική πτυχή της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Έτσι, θεώρησαν απαραίτητη την δική τους υποστήριξη και καθοδήγηση από την διεπιστημονική ομάδα. Τέλος, παρόμοιες έρευνες που έχουν ολοκληρωθεί, τόσο για την ελληνική, όσο και την ξενόγλωσση βιβλιογραφία, καταδεικνύουν ανάλογα αποτελέσματα και συμπεράσματα με την παρούσα.
|
|---|
