Οι συντακτικές ικανότητες παιδιών δημοτικού με αναπτυξιακή γλωσσική διαταραχή και αναγνωστικές δυσκολίες και παιδιών με αναγνωστικές δυσκολίες

• Κύριοι συγγραφείς: Τσούρτη, Δέσποινα, Παππά, Μαρία
• Άλλοι συγγραφείς: Tsourti, Despina
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2023
• Θέματα: Αναγνωστικές δυσκολίες; Αναπτυξιακή γλωσσική διαταραχή; Σύνταξη στα παιδιά; Learning disabilities; Syntactic development in children

Η παρούσα πτυχιακή εργασία εξετάζει τις συντακτικές ικανότητες δύο ομάδων παιδιών σχολικής ηλικίας με αναγνωστικές δυσκολίες. Η μία ομάδα περιλαμβάνει παιδιά Γ’ έως ΣΤ’ δημοτικού με αναγνωστικές δυσκολίες και ιστορικό διάγνωσης αναπτυξιακής γλωσσικής διαταραχής στην προσχολική ηλικία και η δεύτερη ομάδα, παιδιά Γ’ έως ΣΤ’ δημοτικού με αναγνωστικές δυσκολίες, χωρίς ιστορικό διάγνωσης ΑΓΔ. Στόχος της εργασίας αυτής ήταν να διερευνήσει (α) εάν υπάρχουν ποιοτικές διαφορές στα συντακτικά λάθη των δύο ομάδων, και αν ναι, ποιες είναι αυτές, (β) εάν υπάρχει ομοιογένεια στα συντακτικά λάθη των παιδιών με ιστορικό ΑΓΔ και (γ) εάν υπάρχουν συντακτικά λάθη στην ομάδα των παιδιών που έχουν ΑΔ, χωρίς ιστορικό ΑΓΔ. Για το σκοπό αυτό μελετήθηκε ποιοτικά η επίδοση 189 παιδιών στην υποδοκιμασία “Μορφοσύνταξη” του Τεστ Ανάγνωσης – Α. Οι απαντήσεις κατηγοριοποιήθηκαν με βάση τη γραμματικότητά τους, σε γραμματικές και αντιγραμματικές. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι (α) τα παιδιά με ΑΔ και ΑΓΔ σχημάτισαν συνολικά περισσότερες αντιγραμματικές προτάσεις συγκριτικά με τα παιδιά με ΑΔ χωρίς ΑΓΔ , (β) τα παιδιά με ΑΔ και ΑΓΔ στην προσχολική ηλικία έδωσαν τις περισσότερες αντιγραμματικές απαντήσεις σε συγκεκριμένες προτάσεις, ιδίως στις τάξεις Ε’ και ΣΤ’, (γ) τα παιδιά με ΑΔ, χωρίς ΑΓΔ έκαναν επίσης συντακτικά λάθη. Ακόμη, και οι δύο ομάδες, παρουσίασαν βελτίωση από τη Γ’ στη ΣΤ’. Η διαφορά ήταν ότι οι δυσκολίες των παιδιών που είχαν ΑΔ, χωρίς ΑΓΔ σχεδόν εξαλείφθηκαν στις τάξεις Ε’ και ΣΤ’, ενώ οι δυσκολίες των παιδιών με ΑΓΔ, αν και περιορίστηκαν, παρέμειναν. Επιπλέον, η μεγαλύτερη βελτίωση για τα παιδιά με ΑΓΔ παρατηρήθηκε από τη Γ’ στη Δ’, ενώ για τα παιδιά με ΑΔ, χωρίς ΑΓΔ, από τη Δ’ στην Ε’. Τέλος, και στις δύο ομάδες η χαμηλότερη επίδοση παρατηρήθηκε στην άσκηση που δεν παρείχε οπτική βοήθεια. Συμπερασματικά, τα ευρήματα της παρούσας εργασίας αναδεικνύουν τη σημασία της πρώιμης ανίχνευσης γλωσσικών ελλειμμάτων σε παιδιά προσχολικής ηλικίας και λογοθεραπευτικής παρέμβασης.