| Περίληψη: | Το σχολείο και τα μέλη του προσωπικού μέσα από την καθημερινή επαφή με τα παιδιά διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην αναγνώριση και τη διαχείριση περιστατικών κακοποίησης-παραμέλησης των μαθητών/τριών τους που θυματοποιούνται στο οικογενειακό πλαίσιο. Σκοπός της παρούσας έρευνας είναι να διερευνήσει τις γνώσεις και τις πρακτικές του εκπαιδευτικού προσωπικού των σχολικών μονάδων Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης της Δυτικής Ελλάδας, σχετικά με την αναγνώριση και τη διαχείριση περιστατικών κακοποίησης-παραμέλησης παιδιών στην οικογένεια. Διεξήχθη ποσοτική έρευνα με ερωτηματολόγιο το οποίο αποτελείτο από ερωτήσεις κλειστού και ανοιχτού τύπου. Το εργαλείο συλλογής των δεδομένων στηρίχθηκε στη διεθνή και ελληνική βιβλιογραφική επισκόπηση και το δείγμα της έρευνας αποτέλεσαν 136 άτομα που εργάζονται σε δημοτικά σχολεία των τριών περιφερειακών ενοτήτων Αχαΐας, Αιτωλοακαρνανίας και Ηλείας. Τα ερευνητικά ερωτήματα αφορούσαν στις γνώσεις και τις πρακτικές του εκπαιδευτικού προσωπικού, τις πρακτικές πρόληψης, καθώς και τις πιθανές διαφοροποιήσεις των αντιλήψεων.
Από τα αποτελέσματα προκύπτει ότι η πλειοψηφία των εκπαιδευτικών και του λοιπού προσωπικού δεν έχει λάβει κάποιου είδους εκπαίδευση σχετικά με την κακοποίηση-παραμέληση κατά τη διάρκεια των βασικών σπουδών ούτε έχει παρακολουθήσει κάποια επιμόρφωση στη συνέχεια. Θετικό στοιχείο είναι πως το προσωπικό του σχολείου θεωρεί απαραίτητη την αναφορά υποψίας παιδικής κακοποίησης-παραμέλησης για την ασφάλεια και το βέλτιστο συμφέρον των παιδιών και πιστεύει πως άσχετα με το τι ορίζει το νομικό πλαίσιο, το σχολείο χρειάζεται να παρέμβει σε περίπτωση κακοποίησης-παραμέλησης. Ωστόσο, οι απαντήσεις του δείγματος αναδεικνύουν την αβεβαιότητα για τα στοιχεία και την έλλειψη γνώσεων για την αναγνώριση και την διαδικασία ως σημαντικότερους λόγους μη εμπλοκής σε περιστατικό κακοποίησης-παραμέλησης. Τέλος, αν και η πλειοψηφία των συμμετεχόντων/ουσών πιστεύει στην αποτελεσματικότητα των προγραμμάτων πρόληψης μέσω παρεμβάσεων στον χώρο του σχολείου, οι εκπαιδευτικοί δεν γνωρίζουν επαρκώς προγράμματα ή παρεμβάσεις πρόληψης και μόνο μια μικρή μειοψηφία από αυτούς έχει υλοποιήσει κάποιο πρόγραμμα πρόληψης στους μαθητές/τριες.
|
|---|
