Διαύγαση μιστελιού με χρήση σωληνωτής κυτταρίνης και ανάλυση του προϊόντος

• Κύριος συγγραφέας: Ρήγα, Βασιλική
• Άλλοι συγγραφείς: Riga, Vasiliki
• Γλώσσα: Greek
• Έκδοση: 2023
• Θέματα: Διαύγαση; Μιστέλι; Φίλτρο σωληνωτής κυτταρίνης; Αντιοξειδωτική ικανότητα; Ψύξη; Clarifying; Misteli; Tubular cellulose filter; HPLC; GC-FID; Folin-Ciocalteu method; DPPH; Cooling

Ένα βασικό χαρακτηριστικό που διακρίνει την ποιότητα των οίνων και των μιστελιών, φυσικός γλυκός οίνος, είναι η διαύγειά τους, καθώς το θόλωμα παραπέμπει σε ασθένειες που εν δυνάμει μπορεί να προκύψουν. Για το λόγο αυτό θεωρείται αναγκαίο πριν την εμφιάλωσή τους να πραγματοποιείται διαύγαση, η οποία ενισχύει τον οργανοληπτικό τους χαρακτήρα, καθώς αναδεικνύει τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των ποικιλιών από τις οποίες προέρχονται. Οι τεχνικές διαύγασης που χρησιμοποιούνται βασίζονται στη φυσική διαύγαση, τη διήθηση με χρήση υλικών φιλτραρίσματος, την ενζυματική κατεργασία και το κολλάρισμα. Στόχος της παρούσας διπλωματικής εργασίας είναι η ανάπτυξη και εύρεση των βέλτιστων συνθηκών διαύγασης μιστελιού, χρησιμοποιώντας την τεχνική της διήθησης με χρήση πριονιδιού από ξύλο, μετά από την απομάκρυνση της λιγνίνης, απολιγνινοποιημένο πριονίδι, ως υλικό φιλτραρίσματος και την τεχνική της φυσικής διαύγασης, με ψύξη. Συγκεκριμένα, παρασκευάστηκε μιστέλι, χρησιμοποιώντας γλεύκος και πόσιμη αιθανόλη, και στη συνέχεια πέρασε από το φίλτρο σωληνωτής κυτταρίνης (TC), σε θερμοκρασία δωματίου και σε 2 διαφορετικές ταχύτητες ροής (0,1 και 0,5 L/ day, αντίστοιχα) και με ψύξη. Για τον έλεγχο της αποτελεσματικότητας της συγκεκριμένης διαδικασίας πραγματοποιήθηκαν αναλύσεις τόσο στο αρχικό όσο και στο διαυγασμένο μιστέλι. Το παραγόμενο αρχικό μιστέλι και τα διαυγασμένα, με TC και με ψύξη, εξετάστηκαν ως προς την πτητική οξύτητα (0,06±0,00, 0,08±0,00 και 0,04±0,00 gοξικού οξέος/L, αντίστοιχα), η οποία βρέθηκε σε ικανοποιητικά επίπεδα, την ολική οξύτητα (0,48±0,02, 0,98±0,02 και 1,68±0,03 gτρυγικού οξέος/L, αντίστοιχα), η οποία μειώθηκε στο διαυγασμένο μιστέλι σε σχέση με το αρχικό κάτι που ήταν αναμενόμενο, ενώ προσδιορίστηκαν τα οργανικά οξέα με HPLC (τρυγικό οξύ 1,00±0,05, 1,15±0,08 και 1,32±0,03, αντίστοιχα), επιβεβαιώνοντας τη μείωση των οργανικών οξέων που είχε παρατηρηθεί από την ανάλυση της ολικής οξύτητας. Ακόμα, πραγματοποιήθηκε ανάλυση HPLC, για τον προσδιορισμό των σακχάρων (~93,0±0,0, 140,8±0,0 και 153,0±0,0 g/L), ενώ ο προσδιοριστός της αιθανόλης με μέτρηση των αλκοολικών βαθμών, μετά από απόσταξη (10,2, 14,3 και 16,7 %v/v, αντίστοιχα) και με ανάλυση GC-FID (9,4±0,1, 14,2±0,1 και 15,7±0,1 %v/v, αντίστοιχα). Τέλος προσδιορίστηκε το ολικό φαινολικό περιεχόμενο με τη μέθοδο Folin-Ciocalteu (91,3±1,9, 100,0±4,6 και 163,8±3,8 mgGAE/L, αντίστοιχα) και η αντιοξειδωτική ικανότητα με τη μέθοδο Brand-Williams (δέσμευση ρίζας DPPH) (27,8±1,7, 34,5±9,4 και 105,0±5,8 mgAO/L, αντίστοιχα).