| Περίληψη: | Η παρούσα διπλωματική εργασία εκπονήθηκε στα πλαίσια του μεταπτυχιακού προγράμματος MBA «Νέες αρχές Διοίκησης Επιχειρήσεων» του τμήματος Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πατρών, κατά το έτος 2013.
Αντικείμενο της εργασίας είναι η παρουσίαση μιας μεθοδολογίας που μπορεί να αξιοποιηθεί για τον σχεδιασμό καλύτερων υπηρεσιών. Η εφαρμογή πραγματοποιείται για την διερεύνηση της αποδοτικότητας των υπηρεσιών μιας τράπεζας. Για τον σκοπό αυτό χρησιμοποιήθηκαν προκαθορισμένα κριτήρια (πρόταση από φίλο, φήμη, έξοδα λογαριασμών, τοποθεσία, επιτόκια δανείων, πάρκινγκ, πιστωτική πολιτική) τα οποία διαδραματίζουν σημαντικό ρόλο στην απόφαση των πελατών για την τράπεζα που θα επιλέξουν. Τα κριτήρια αυτά εξετάζονται ξεχωριστά για κάθε τμήμα της τραπεζικής αγοράς (στεγαστικά δάνεια, καταναλωτικά δάνεια, πιστωτικές κάρτες, άλλα δάνεια, λογαριασμοί ταμιευτηρίου, λογαριασμοί προθεσμιακών καταθέσεων και μερίδια αμοιβαίων κεφαλαίων) και υπολογίζονται οι συντελεστές στάθμισης που αντιστοιχούν στο καθένα. Οι συντελεστές αυτοί, έχουν ιδιαίτερη αξία για τα στελέχη της τράπεζας γιατί δείχνουν την αξία που έχει κάθε κριτήριο για τον πελάτη. Με αυτό τον τρόπο, τα στελέχη έχουν την δυνατότητα να σχεδιάσουν τις τραπεζικές υπηρεσίες δίνοντας μεγαλύτερη έμφαση στα κριτήρια με τη μεγαλύτερη βαρύτητα έτσι ώστε να επιτυγχάνεται καλύτερη ικανοποίηση των αναγκών των πελατών. Πιο συγκεκριμένα, στην παρούσα εργασία μελετάται η περίπτωση μιας ελληνικής τράπεζας, που κατέχει υψηλό μερίδιο αγοράς και για καθεμία από τις υπηρεσίες της υπολογίζονται οι συντελεστές στάθμισης. Η τράπεζα αυτή αναφέρεται ως Τράπεζα Χ στην υπόλοιπη εργασία για ευνόητους λόγους. Η επίλυση του προβλήματος πραγματοποιείται με δύο τρόπους: 1) με την χρήση της μεθοδολογίας AHP (Analytic Hierarchy Process) σε συνδυασμό με τη μέθοδο QFD (Quality Function Deployment) για την συμπλήρωση του πίνακα HOQ (House of Quality) και 2) την χρήση της μεθοδολογίας DEAHP (Data Envelopment Analytic Hierarchy Process) σε συνδυασμό με το QFD για την συμπλήρωση του HOQ.
Τα αποτελέσματα της παρούσας μελέτης δείχνουν ότι και στις δύο μεθοδολογίες η κατάταξη των κριτηρίων βάσει των προτιμήσεων των πελατών είναι σχεδόν η ίδια. Συγκεκριμένα, τα δύο πρώτα κριτήρια στα οποία οι πελάτες δίνουν μεγαλύτερη βαρύτητα είναι τα έξοδα λογαριασμών και τα επιτόκια δανείων. Ακολουθούν τα κριτήρια φήμη, πρόταση από φίλο, πάρκινγκ κατά φθίνουσα σειρά κατάταξης και τελευταία είναι τα κριτήρια τοποθεσία και πιστωτική πολιτική. Ωστόσο, οι συντελεστές βαρύτητας των κριτηρίων που υπολογίστηκαν είναι διαφορετικοί στο συνδυασμό των μεθοδολογιών QFD-AHP σε σχέση με QFD-DEAHP. Αυτό συμβαίνει λόγω των διαφορετικών τρόπων επίλυσης και διαφορετικών υποθέσεων που χρησιμοποιούνται σε καθεμία μεθοδολογία.
|
|---|
