| Περίληψη: | H Ενδοφθαλμίτιδα είναι μια οφθαλμική φλεγμονή που προκύπτει από την είσοδο ενός λοιμογόνου παράγοντα στο οπίσθιο τμήμα του οφθαλμού. Γενικά, αυτή η φλεγμονή οδηγεί στη μερική ή πλήρη απώλεια της όρασης, συχνά μέσα σε λίγες ημέρες από την μικροβιακή λοίμωξη. Σε χειρουργείο καταρράκτη και σε ενδοϋαλοειδικές ενέσεις πραγματοποιείται προεπεμβατική χορήγηση αντιβιοτικού για την προφύλαξη των διαβητικών ασθενών.
Σκοπός της παρούσας διατριβής είναι πρώτον να επικυρώσει μία πρωτότυπη αναλυτική μεθοδολογία εξαιρετικά υψηλής υγρής χρωματογραφίας με φασματομετρία μάζας για τον προσδιορισμό της οφλοξασίνης στο υδατοειδές υγρό, δεύτερον, να μελετήσει μετά από χορήγηση σταθερά προκαθορισμένων δοσολογικών σχημάτων οφλοξασίνης την διαπερατότητα του αντιβιοτικού στο πρόσθιο θάλαμο του οφθαλμού εφαρμόζοντας τη μεθοδολογία. Τέλος, να προσδιορίσει την ποσοστιαία μείωση του βακτηριακού φορτίου της επιφάνειας του επιπεφυκότα σε διαβητικούς ασθενείς μετά από την τοπική ενστάλαξη 3 δοσολογικών αντιβιοτικών σχημάτων οφλοξασίνης 0.3%.
Η χορήγηση του αντιβιοτικού πραγματοποιήθηκε σε διαφορετικά δοσολογικά σχήματα, πριν από την επέμβαση του καταρράκτη και των ενδοϋαλοειδικών εγχύσεων, σε διαβητικούς ασθενείς. Επιλέχθηκαν τυχαία 3 ομάδες που τους χορηγήθηκε τοπικό κολλύριο οφλοξασίνης 0,3% σε τέσσερις (4) ενσταλάξεις. Στην ομάδα Α χορηγήθηκαν 4 σταγόνες, 12 ώρες προ της επεμβάσεως, στην ομάδα Β 4 σταγόνες, 1 ώρα προ επεμβάσεως και στην oμάδα Γ 8 σταγόνες, 12 ώρες και 1 ώρα προ της επεμβάσεως (σύνολο 8 σταγόνες). Κατά την έναρξη της χειρουργικής επέμβασης, ποσότητα υδατοειδούς υγρού ελήφθη από τον πρόσθιο θάλαμο και αναλύθη με UPLC/MS. Επίπλέον, επίχρισμα ελήφθη προ της ενέσεως από τον βολβικό επιπεφυκότα στην περιοχή της ένεσης κατά την έναρξη και μετά την αντιβιοτική χορήγηση πριν την ενδοϋαλουδική ένεση ρανιμπιζουμάμπης. Τα θετικά ή αρνητικά αποτελέσματα των καλλιεργειών αξιολογούνται σε ζωμό Bactec και σε τρυβλία αιματούχου άγαρ και σε άγαρ δεξτρόζης Sabouraud. Ο αριθμός των αποικιών σε κάθε θετική καλλιέργεια τρυβλίου υπολογίστηκε.
Η γραμμικότητα αποκτήθηκε στο εύρος συγκεντρώσεων από 0.1-8.0 μg / mL για οφλοξασίνη βάσει της μεθοδολογίας του εσωτερικού προτύπου. Ο συντελεστής συσχέτισης ήταν 0.999. Η μέση συγκέντρωση της οφλοξασίνης στο υδατοειδές υγρό ήταν 1.099 μg / mL στην ομάδα Α, 1.078 μg / mL στην ομάδα Β και 1.797 μg / mL στην ομάδα Γ. Το ποσοστό της βακτηριακής χλωρίδας του επιπεφυκότα στην ομάδα Α μειώθηκε από 84% σε 50% (p=0.007) στο καλλιεργητικό υλικό και από 66% σε 34% (p = 0.02) στο αιματούχο άγαρ, στην ομάδα Β από 79% σε 48% (p=0.027) και από 69% σε 37% (p=0.034) αντίστοιχα, και στην ομάδα Γ από 77% σε 32% (p<0.001) στο καλλιεργητικό υλικό και από 58% σε 23% (p=0.009) στο αιματούχο άγαρ. Δεν απομονώθηκαν μικροοργανισμοί από το άγαρ δεξτρόζης Sabouraud.
Συμπερασματικά, αυτή η αναλυτική μεθοδολογία UPLC-–ESI- MS επιτυγχάνει τη γρήγορη και ειδική ανίχνευση της οφλοξασίνης στο υδατοειδές υγρό. Η οφλοξασίνη διαπερνάται στο υδατοειδές υγρό εξίσου στα δύο πρώτα δοσολογικά σχήματα ενώ είναι 1.7 φορές υψηλότερη η συγκεντρωσή της στην ομάδα Γ. Τα επίπεδα συγκέντρωσης της καλύπτουν τα ελάχιστα επίπεδα ανασταλτικής συγκέντρωσης για τους πιο κοινούς παθογόνους μικροοργανισμούς που προκαλούν μετεπεμβατική ενδοφθαλμίτιδα. Η ποσοστιαία μείωση των βακτηριακού φορτίου της χλωρίδας του επιπεφυκότα ήταν στατιστικά σημαντική και στα τρία δοσολογικά σχήματα, με την μεγαλύτερη μείωση να παρατηρείται μετά από χορήγηση 8 σταγόνων.
|
|---|
